Eski tarihli sayılar
|
M. Latif SALİHOĞLU |
|
Nurs ve Nursî gerçeği |
 |
|
Eski orijinal ismine yeniden kavuşan Nurşin örneğinden hareketle Said Nursî'ye sataşanlar gibi, hayalinde Nursî ile Nurşin bağlantısı kurmaya çalışanlar da fena halde yanıldılar. Üstelik, gerçeği bilenlerin ve bilhassa bölge halkının nazarında cahil–cühelâ durumuna düştüler. Sebebine gelince... Bir: Said Nursî, "Nursî" tâbirini (soyadını) doğduğu Nurs köyünün ismine izafeten alıp kullanmış. İki: Nurs köyü ile Nurşin ilçesi arasında fizikî/coğrafî yönden uzun bir mesafe vardır. Nurs, Hizan ilçesine bağlı olup Bitlis–Van karayolunun 60–70 km kadar doğusunda, Nurşin (Güroymak) ilçesi ise aynı karayolunun neredeyse bir o kadar batısında (Muş yolu üzerinde) yer almaktadır. Üç: Nurşin, bölgede önemli bir tarikat–tasavvuf merkezidir; Nurs ise, hakikat–marifet mesleğini takip eden Bediüzzaman Said Nursî'nin doğum yeri ve bu sebeple talebelerinin de ziyaret/uğrak merkezlerinden biridir. Dört: Nurs ve Nurşin ismi, Said Nursî'den sonra olmuş veya oluşturulmuş isimler değildir. Said Nursî daha dünyaya gelmeden evvel de bu yerler aynı isimlerle yâd ediliyorlardı. Beş: Hükümetin yer isimlerini iade, yani orijinaline tebdil etme "açılımı"nın ve bu açılıma Norşin/Güroymak'tan başlanılmasının Said Nursî ile uzaktan yakından bir alâkası yoktur. Şayet, bazılarının kast ettiği gibi bir alâka olsaydı, "açılım"a Nurs köyünden başlanırdı. Zira, Nurs köyünün ismi de vaktiyle değiştirilmiş olup resmiyette başkadır. Evet, Nurslu hiçbir vatandaşın izni, rızası olmadan ve hatta fikri dahi sorulmadan, tamamen keyfî bir surette Nurs'un ismini Kepirli olarak değiştirmişlerdir. Birkaç kez Nurs'a gittik, Nurslularla muhtelif yerlerde defalarca görüştük; onlar, yapılan keyfî tasarruftan hiç, ama hiç memnun değiller. Üstelik, köyün adı resmî olarak da "Nurs" olsun diye, onlar ta yıllar öncesinden başlamak üzere, resmî mercilere başvurmuşlar ve dilekçe üzerine dilekçe vermişlerdir. Ne var ki, dilekçelerine bugüne kadar hiç müsbet cevap verilmemiş. Bakalım, bundan sonra nasıl bir gelişme olacak. Cidden merak ediyoruz. Yani dememiz o ki, söz konusu "açılım"a Nurs'tan başlanılmadığına göre, "Norşin açılımının" da Bediüzzaman ile herhangi bir alâkası, münasebeti yoktur. Açıkça görünüyor ki, hemen her vesileyle Said Nursî ismi bir şekilde gündeme geliyor. Bu sayede fikirleri de görüşülüyor, konuşuluyor, tartışılıyor. Hem öyle ki, devlet ve hükümet birimlerinin bütün gizleme, saklama ve yok sayma yönündeki niyet ve gayretlerine rağmen... Tarihin yorumu 22 Ağustos 1986 "Dördüncü halka" Celal Bayar Demokrat Partinin kurucularından, eski başbakan ve cumhurbaşkanlarından Celal Bayar, 22 Ağustos 1986'da İstanbul'da öldü. 103 yaşında vefat eden Bayar, doğum yeri olan Bursa–Umurbey'de toprağa verildi. Siyasetin inişli–çıkışlı yollarında yaklaşık yüz yıllık bir hayat süren Bayar, aynı zamanda çok renkli, çok yönlü, çok kimlikli, hatta çok kişilikli bir şöhrettir. Meselâ: Bayar, bankacıdır, iktisatçıdır, İttihatçıdır, komitacıdır, Millî Mücadelenin Galip Hocasıdır, Atatürkçüdür, liberaldir, Demokrattır, Demokratları "bir bölen"dir, vesaire... Kısacası, onun için "Kemalistlerin içindeki en demokrat ve demokratların içindeki en Kemalist şahsiyet" denilebilir. Bu zaviyeden bakınca, Bayar, Kemalist zincirin 4. halkası şeklinde görünüyor. Zincirin 1. halkası Mustafa Kemal, 2. halkası Mustafa İsmet, 3. halkası Mustafa Fevzi (dikkat "Feyzi" değil) ve 4. halkası da Mahmut Celal. Kemalizm, siyaset sahasını bütünüyle kuşattığı için, rejimini yıkarak, yahut hariçten mukabele ederek herhangi bir icraatte bulunmak imkânsız görünüyordu. Kaldı ki, zaten o rejim yıkılmayacak, belki tamir edilecekti. Evet, doğru olan, cumhuriyet rejimini tamir ve ıslah etmeye çalışmaktı. Nitekim, öyle yapıldı ve mutlak istibdat şeklinde tatbik edilen cumhuriyet, 1946'dan itibaren demokratikleştirilmeye çalışıldı. Sırtını Kemalizme dayamış bir rejimi tamir edebilmek için de, hiç şüphesiz, o çetin zincirin "en zayıf halkası"ndan başlamak gerekiyordu. Dördüncü halka, en zayıf olanıydı. İşte, tam da oradan girildi ve Bayar, Halkçılardan kopartılarak Demokratların safına çekildi. (Said Nursî'nin onu tebrik etmesini, bu nokta–i nazardan bakarak değerlendirmek gerekir.) Demokratlık ise, yapısı ve tabiatı itibariyle Kemalist Halkçılığa olduğu kadar, Kemalist Türkçülüğe de zıttır, muhaliftir. Buna rağmen, Demokrat kadrolar, en büyük sıkıntıyı kendi içlerinde bulunan en azılı Kemalist Bayar'dan çekti. 1951'de "Koruma Kànunu"nun çıkartılmasında, 1971'de boy veren Demokratik Parti (F. Bozbeyli) marifetiyle DP'nin devamı olan AP'nin yıpratılmasında perde gerisindeki en tesirli faaliyetlerin sahibi, hiç şüphesiz yine Celal Bayar'dır. Ölümüne çok yakın günlerde (1986) çıkartıldığı TRT ekranlarından adeta haykırarak söylediği "Atatürk! Seni sevmek, millî ibadettir" sözünü bugün gibi hatırlıyorum. 22.08.2009 E-Posta: [email protected] |
|
|
