Genelkurmay Başkanı Orgeneral İlker Başbuğ’un, öteden beri uyguladıkları akreditasyon listesini bir-iki istisna ile koruyarak medya yöneticileriyle yaptığı “iletişim toplantıları”ndan basına yansıyan bilgiler de gündemi epeyce meşgul edecek gibi görünüyor.
Akreditasyon bahsinden başlarsak...
Bu uygulama için “Kurum olarak hakkımız” demiş Başbuğ. Ama kriteri değiştirmiş. Genelkurmay canibinden evvelce yapılan bazı gayriresmî beyanlarda bu konudaki ölçü “Atatürk ilkelerine bağlılık” olarak ifade edilirken, şimdi Başbuğ “Kriterimiz basın meslek ilkeleri” demiş.
Böylece konuyu TSK açısından sıkıntılı bir alana taşımış: Medyanın basın meslek ilkelerine uyup uymadığını artık asker mi denetleyecek?
Başbuğ, haklarındaki yayınlarla ilgili şikâyetlerini bundan böyle Basın Konseyi ile Gazeteciler Cemiyetine ileteceklerini söylemiş; bunlardan sonuç alamazlarsa eski usulleri işleteceklerini ima etmiş. Suç duyurusunda bulunmak, v.s...
Bakalım, uygulama nasıl gelişecek?
Özellikle, askerin akreditasyon uygulamalarını eleştirmesiyle bilinen Basın Konseyi, bu uygulamayla dışlanan kendi üyeleri hakkında Genelkurmay tarafından yapılacak şikâyetlerle ilgili olarak nasıl bir tavır ve yaklaşım sergileyecek?
Başbuğ yeni dönemde basın bildirilerinin azaltılacağını, onun yerine haftalık basın toplantılarının başlatılacağını ve bunlarda da artık savunma muhabirlerinin öne çıkacağını söylemiş.
Bu toplantıların tamamen savunma konularıyla sınırlı kalıp kalmayacağını, Başbuğ’un yakındığı “TSK’yı siyasete ve günlük olaylara çekecek” mesajların sürüp sürmeyeceğini de herhalde uygulamada ve zaman içinde göreceğiz.
İlk toplantıda “TSK’nın 28 Şubat’taki görüşleri ne ise bugün de aynı, hiçbir değişiklik yok” diyen Başbuğ, ikinci gün ise “28 Şubat’ta yapılan bir hata varsa zaman değerlendirir” demiş.
İyi de, hataların kabulü için daha ne kadar beklenecek? Geçen 11 yıllık zaman, o süreçte yapılan birçok şeyin ne denli yanlış olduğunu ve vahim sonuçlar getirdiğini göstermedi mi?
Ki, bunlardan birini bizzat Başbuğ’un kendisi, terörün bilhassa işsiz ve boştaki gençleri avladığını anlatırken, “Keşke meslek liseleri fazlasıyla açılsa da gençleri eğitsek” diyerek ifade etmiş.
İmam hatipleri irtica yuvası olmakla suçlayıp orta kısımlarını kapatır ve liselerine üniversite kapılarını alabildiğine daraltırken, onların narına bilumum meslek liselerine de çok ağır bir darbe vuran sekiz yıllık eğitim “reform”u 28 Şubat’ın başta gelen marifetlerinden biri değil mi?
Keza, askerin bugün hoşlanmıyor göründüğü AKP iktidarı, 28 Şubat’ın topyekûn siyasete yaptığı müdahalenin eseri olarak meydana gelen tablodan istifadeyle sahneye çıkmadı mı?
Ve Cumhuriyet tarihinin en ağır ekonomik krizi olan 2001 kâbusu ile millî gelirin en az üçte birini yutan banka vurgunları, 28 Şubat ürünü bir hükümetin döneminde yaşanmadı mı?
Ya önce Başbakanın söyleyip, ardından Genelkurmay Başkanının tekrarladığı “1999’da 6 bin civarında olan dağdaki terörist sayısı şimdi de aynı” tesbitiyle ifade edilen acı gerçek, 28 Şubat’ın terörle mücadeledeki “başarı” düzeyi hakkında yeterince fikir veren bir ipucu değil mi?
28 Şubat’ın, “varsa” kaydı koyarak hatalarının değerlendirilmesini zamana bırakan Başbuğ, bunlar için “Bizi ilgilendirmiyor” diyebilir mi?
“Niye şehit vermeye devam ediyoruz?” sorularının kendilerini rahatsız ettiğini de söylemiş Başbuğ ve ağır zayiatlı mayın tuzağı, pusu, baskın gibi olaylarla ilgili olarak ucundan kıyısından dile getirilmeye başlanan sorular için “TSK her olayı inceler, eksik varsa tedbirlerini alır” dedikten sonra, “Ama bu incelememizi kimseyle paylaşmak zorunda değiliz” diye kestirip atmış.
Niye? Millete ve o şehitlerin geride kalan gözü yaşlı ailelerine de mi hesap vermeyeceksiniz?
Umarız, yazılanlar o anlama gelmiyordur...
20.09.2008
E-Posta:
[email protected]
|
