Ankara karışık. Ankara’nın siyasî havası karanlık, üzerinde kara bulutlar var.
Bürokrasi ve memur şehri olarak bilinen Ankara, son günlerde sıkıntılı günler geçiriyor. Cumhurbaşkanlığı, Meclis, Başbakanlık, bakanlıklar, genelkurmay, kuvvet komutanlıkları, genel müdürlükler gibi resmî kurumların hepsi başşehir Ankara’da bulunuyor. Ankara’nın bu bürokratik yapısı şehirde yaşayanların ruhlarına, binaların renklerine, insanların yüzlerine bile yansır. İnsanların birbirleri ile yaptıkları sohbetlerde bile bu ruh hali hâkimdir.
Yargıtay Başsavcısı Abdurrahman Yalçınkaya’nın AKP’ye açtığı kapatma dâvâsı sebebiyle ortalık toz duman. Halkın seçtiği partiyi yargı kararıyla kapatmanın demokratik ülkelere yakışmadığı şeklindeki tepkiler büyürken, Anayasa Mahkemesi üyeleri dosyayı incelemeye başladı. Hakkında kapatma dâvâsı açılan AKP strateji belirlemeye çalışıyor. Zaten sınır ötesi harekât ve başörtüsü yasağını kaldırmak amacıyla çıkarılan anayasa değişikliğinin de Anayasa Mahkemesinde olması dolayısıyla yaşanan karışıklıkla bunalan Ankara bu dâvâdan sonra hepten “kara”rdı.
* * *
İşte böyle bir bunalım içinde gazetemizin Ankara’da Anadolu Gösteri ve Kongre Merkezinde düzenlediği program, bütün bu olumsuzlukları, gerginlikleri, huzursuzluğu unutturdu.
Dört bin kişilik büyük bir salon “nur yüzlü” insanlarca hınca hınç doldurulmuştu. Bu insanlar 38. vefat yıldönümünde Bediüzzaman’ı anma amacıyla gelmişlerdi. İnsanların yüzünde huzur ve sükûnet vardı. Bir tarafta salonun girişinde birbirleriyle muhabbetle kucaklaşanlar, diğer tarafta ellerinde Can Kardeş ve Genç Yaklaşım dergilerini satan can kardeşler, diğer bir köşede yayınları tanıtan büromuz elemanları… Daha salonun girişindeki bu manzara tam bir muhabbet ve huzuru gösteriyordu. Salonda yerlerini alan “nur yüzlü” insanlar konuşmaları heyecanla beklerken, yine yüzlerinde bu huzur gözleniyordu.
Toplantının konusu “Meşrutiyetten Cumhuriyete Demokrasi Serüveni” olunca programdaki konuşmalar da demokrasi üzerine oldu. Yaşanan demokrasi dışılıklara karşı “demokrasi” mesajı vurgusu üstüne basa basa dile getirildi.
Gazetemizin İmtiyaz Sahibi Mehmet Kutlular, Türkiye’nin demokratikleşmeyi başaramadığını söylerken verdiği örnek, Türkiye’nin demokrasi serüvenini özetler mahiyetteydi. Kaplumbağa hacca gitmeye karar verir. “Sen bu yürüyüşle nasıl hacca gideceksin” diye soranlara, “Gitmesine giderim de, şu yaramaz çocuklar olmasa. Tam şehir merkezinden geçerken beni ters çeviriyorlar, düzelip yoluma devam etmek için çok çaba sarf ediyorum” demiş. Kutlular, bu hadiseyi anlattıktan sonra konuyu Türk demokrasisine getirerek, demokrasimizin tıpkı bu kaplumbağa gibi ihtilâllerle, ara dönemlere, postmodern darbelerle sırtının yere getirildiğini, tam toparlanacağı zaman yine bir kesintiye uğratıldığını anlattı. Ve halkın demokrasi konusunda hassas olması gerektiğini söyledi. Demokrasiyi kesintiye uğratanlara; “Niye millî iradeye müdahale ediyorsunuz, oturun oturduğunuz yerde’ demek lâzım” diye de ilave etti.
“Meşrutiyetten Cumhuriyete Demokrasi Serüveni”ni anlatan hukukçu Nihat Derindere de Türkiye’nin 100 senelik demokrasi macerasının din-siyaset geriliminde geçtiğini söyledi, bugün de aynı şeylerin tartışıldığını anlattı. Üstüne basarak Risâle-i Nur talebelerinin Türkiye’de iktidarın el değiştirmesini değil, iktidarın dönüşmesini sağladıklarını ifade etti.
Günün en anlamlı anları ise Bediüzzaman’ın talebelerinden Mustafa Sungur, Mehmet Fırıncı ve Abdülkadir Badıllı Ağabeylerin konuşmalarında yaşandı. Bu ağabeylerin kısa ve özlü konuşmaları salonda mânevî bir atmosferin yaşanmasına sebep oldu.
* * *
Fakat dinleyenler arasında birisi vardı ki, anlatmadan geçmeyeceğim.
Programın yapılacağı gün tam bürodan çıkmak üzereyken Türkçeyi az konuşabilen birisi telefonla aradı. Programa gitmek istediğini, fakat adresi bilmediğini söyledi. Konuşurken de “Tanzanyalılara da açık mı toplantı?” diye sordu. İlk önce espri yaptığını sandık, ama adresi tarif ettikten sonra telefonu kapatıp, salona gittik. Biz bu telefon konuşmasını unutmuştuk. 10-15 dakika sonra birisi yanımıza yanaşıp “Mehmet Bey telefonu size açan bendim” dedi. Kendisine yer gösterirken, isminin Zübeyir Ali olduğunu, Kocaeli Üniversitesini kazandığını, 6 ay öncede Tanzanya’dan geldiğini öğrendik. Ankara’da bulunmasının sebebi de Türkçe öğrenmekmiş. Bediüzzaman’ı Tanzanya’da tanıdığını anlattı. Ankara metrosunda, otobüslerde ve sokaklardaki ilân panolarında programın reklâmını görünce çok memnun olduğunu ve dinlemeye geldiğini anlattı. Zübeyir’i Kutlular ve Fırıncı Ağabeylerle tanıştırdık. Programı izlemeye gelenler gibi Zübeyir yüzünde tebessüm ve huzur görünüyordu. Programı sonuna kadar takip eden Zübeyir’le daha sonra da görüşmek üzere anlaşıp vedalaştık.
Bediüzzaman’a yakışan bir programdı, emeği geçen bütün herkese teşekkür ediyoruz…
19.03.2008
E-Posta:
[email protected]
|
