Teknoloji o kadar ilerledi ki günün birinde bunu da yaparlar mı diye düşünmeden edemiyorum. İkinci, üçüncü, beşinci, hatta belki on beşinci el eşyaların sahibi olunca merakıma mucip oldu, dedim ki: kimbilir hangi memleketin insanları oturdu üzerinde bu koltukların, ne acılar ve mutluluklar yaşandı şu yemek masasında! Hele bi konuşsalar kimbilir neler anlatırlar. Onlar susuyorlar biz konuşuyoruz.
Bir kere girdim mi bu garip düşüncenin içine, vesvese de peşimi bırakmadı tabiî, başladım kuruntulanmaya. Eşyaların eski sahipleri üstüne alkollü birşey döktü mü? Evde köpek besliyorlarsa kesin necis bişey vardır bu koltukların üstünde, iyice dezenfekte etmeden oturmamak lâzım falan filan.
Bütün bunlar orta halli bir Türk ailesi için, uzaktan gazel okumak öyle değil mi? Ben Amerika’ya geleceğimi öğrendikten sonra burada yaşayan arkadaşlarıma hayatın nasıl olduğunu sormuştum, onlar da bana, “Yeni evlenip gelen biri olarak beklentilerini en aza indirmen gerek” dediler. Meselâ Türkiye’de olsa yeni yeni mobilyalar alırsın ve ilk kullanıcısı da sen olursun, ama burda göçebesin. Gurbette hayat her an eyalet değiştirme ya da Türkiye’ye kesin dönüş yapma riski taşıdığı için çoğu kimse yeni eşya almıyor. O kadar şaşırmıştım ki bu duruma “nasıl yani?” demiştim, giysi olsa ablandan kalır, küçülür giyersin, ilk senin olmaz ya da herhangi başka bir şey, ama yeni evlenip giderken evinin eşyası neden yeni olmasın ki?
İkinci el eşyaların öyle bir pazarı var ki hemen herkes o pazarda alış veriş yapabiliyor, internet siteleri garaj satışları, her şeyin çok uygun fiyata satıldığı bu pazar, benim için de gün geçtikçe sıradan hale gelmeye başladı.
Şimdi bu konuyu da nerden buldu, diyeceksiniz hemen söyleyeyim; biz yine taşınıyoruz ve eşyalarımızın bazılarını da bu sebeple satıyoruz. İnternete ilânımızı verdik. Eşyaları görmeye geldiler. Birgün Hintli, bir gün İspanyol… Sonunda zenci iki çocuklu bir aile eşyalarımızı satın aldı. Çok garip bir duygu hissettim. Bizim için çoktan eskimişler, onlar için artık yeni eşyalardı. Vakti zamanında bizim için de yeni olan eşyalardı üstelik bunlar. Dünyadaki yerini bir bebeğe teslim eden yaşlı bir dede misali, ilkbaharda açan yaprakların sonbaharda dökülmesi gibi mevsim değişikliği yaşıyorduk.
Aslında ömrümüz de öyle değil miydi? Bize ait olan ne vardı? Bazı olumsuzluk gibi görülen şeylerin, hayattaki çok önemli gerçekleri yüzüme vurmasıyla aklım başıma geldi.
Nasıl onlar senin değilse, ilk senin olan da sende kalmayacak, ne gerek var tasalanmaya? Aşağıdaki örnekte olduğu gibi.
Bir zamanlar çok zengin bir adam, şöyle bir vasiyette bulunmuş: “Ben ölüp yıkanınca, şu eski çoraplarımı ayağıma geçirin. Benim için çok önemli. Ben, mutlaka bunlarla gömülmek istiyorum. Göreyim sizi bakalım, bu çok önemli vasiyetimi yerine getirebilecek misiniz?” Vakti saati gelince her ölümlü gibi o zengin de vefat eder. Cenazesi yıkandıktan sonra, oğulları iki eski çorabı alıp getirirler ve “Hocam, babamızın vasiyeti var, şu eski çorapları, babamızın ayaklarına giydireceğiz.” derler. Cenazeyi yıkayan hocaefendi, bu istekleri kabul etmez. Israrlarını da reddeder. Bu sefer müftüye çıkarlar. O da, “Dinimizde böyle bir şey olmaz” diyerek kesip atar.
Onlar da ister istemez, babalarının bu önemli vasiyetinden vazgeçmek zorunda kalırlar. Cenazeyi kabre defnedip evlerine dönünce komşularından birisi, elinde bir mektupla gelir ve “Babanız, vefatından önce bana böyle bir mektup vermiş” ve “Bunu oğullarım benim cenazemi gömüp eve dönünce kendilerine verirsin, demişti.” der. Oğullar, merakla babalarının mektubunu açar ve ahiretten gelen bir mesaj gibi okumaya başlarlar: “Evlâtlarım, işte gördünüz ki o kadar zenginliğime rağmen dünyadan, bir çift eski çorabımı bile kabrime götüremedim. Kefenin cebi yok. Aklınızı başınıza alın... Ne yapacaksanız hayatta iken ahirete göndermeniz gerekenleri ihmal etmeden gönderin.
Aldanmakta fayda yok.” Bu mektup onlar için çok tesirli bir ders olur.*
Göçebeliğimizin farkına vardıkça yüceliriz. Kervansarayları saray sanmamak ve büyüsüne kapılmamak ümidiyle…
*Abdullah Aymaz “Çitlembik” s. 61
19.02.2007
E-Posta:
[email protected]
|
