Çok tuhaf gelişmeler oluyor.
Kimilerine göre bu işin milâdı 27 Nisan Genelkurmay bildirisi.
Kimilerine göre ise Abdullah Gül’ün cumhurbaşkanlığı adaylığının açıklandığı 24 Nisan günü bir dönüm noktası oldu.
Ulaştığım bilgilere göre ise milât; Tandoğan mitingi.
Daha önce bildiri yayınlayalım, muhtıra verelim hatta müdahale edelim şeklindeki telkinlere karşı,”Halk bu tür şeyleri desteklemiyor” cevabını veren Büyükanıt ve onunla birlikte hareket edenlerin 14 Nisan’da Tandoğan’da yapılan mitinge yüz binlerin iştirak etmesi ile tavır değiştirdikleri ifade ediliyor.
İnanın ki bunlar koskoca bir buzdağından bir damla. Karargâhda mutlaka çok şey konuşuldu, çok önemli toplantılar yapıldı. Bunu, büyük fotoğrafı daha iyi görebilmek için aktarıyorum.
Asıl gözardı edilmemesi gereken nokta ise, ‘Polis zoruyla başımızı kapatacaklar, hayat tarzımıza müdahale edecekler’ propagandasının garson kızdan, serbest eczacıya, borsa çalışanından hemşireye kadar ulaşması ve onları ikna etmesi.
İşte bu yüzden Tandoğan’da, Çağlayan’da, İzmir’de katılımcıların büyük çoğunluğu belli bir hayat tarzını benimsemiş olan kadınlardı.
Bunu önemsemek, sosyolojik ve psikolojik boyutlarını çok iyi analiz etmek gerekiyor.
Son zamanlarda tekrar gündeme getirilen mayo tartışması, seçimlerde oy kullanmak için bu kesimin kanaat önderlerinin yaptığı,” Ömür boyu çarşafla gezeceğine bir gün bikinisiz ol” şeklindeki çağrıda hep bu hayat tarzı dayatmasına işaret ediyor.
Dikkatinizi çekti mi bilmem, ama ben bir süredir yakından ilgiliyim. Yine İran haberleri artmaya başladı. Polis zoruyla başı kapatılan kadınlar, başı kapalı olmadığı için uçağa alınmayan İranlı bayanlar. Peki bu size nasıl bir çağrışım yaptırıyor?
Bir gün İran gibi olmamak için hayat tarzına sahip çık.
Peki gerçek öyle mi?
Korkuları tahrik etmek çok usta bir psikolojik savaş yöntemi.
27 Mayıs’tan önce de Demokrat Parti’nin gençleri kıyma makinalarına attığı söylentisi yayılmamış mıydı? Asfalt sökülüp kıyma makinasında çekilen gençlerin etleri aranmadı mı?
Bu Halk Partisi zihniyeti işte böyle tehlikelidir.
Meselâ ben Cumhuriyet gazetesi’nde Millî Eğitim’le ilgili çıkan her habere bakarım.
O haber jet hızıyla yalanlanır. Bakanlık tarih, saat ve yer göstererek olayı yalanlar. Ama ne gam.
Haber adresine ulaşmıştır. Tabiî ki Cumhuriyet gazetesi bir gün sonra haberin yalanlanmasını okuyucularına duyurmaz.
Haber belirli merkezlere ulaşmış ve komutanlara sunulacak olan dosyaya girmiştir. Peki tekzip girer mi? Tekzip o dosyaya eklenir mi?
Geçmiş tecrübelerin ışığında bir politika oluşturmalı iktidar. Genelkurmay bildirisine cevap vermek yerinde bir tavırdı, ama yetmez. Yalanları deşifre edecek, iftiracıları zor duruma düşürecek ve sivil duruşu güçlendirecek onurlu bir hareket başlatılmalı.
Tabiî bu olay bir iktidar sorunu olarak görülmeden. Ülkenin bütün sivil güçleri ile dayanışma içine girip, ortak aklı çalıştırarak.
Zor mu? Neden zor olsun. Yeter ki sorunun önemi takdir edilip, o yönde bir çabanın içine girilsin.
Zor bir sürecin içinden geçiyoruz. 22 Temmuz’dan sonra her şeyin güllük gülistanlık olmasını ise kimse beklemesin.
Ülkemiz açısından da şahsımız için de sağırlar diyaloğuna değil, herkesin, hepimizin birbirini dört gözle görüp, dört kulakla dinleyip, sağduyu ile anlamaya ihtiyacı var.
Merkez sağ ve sol partiler birleştirildi. Bu çok önemli bir adım.
Eğer Meclise 4 parti ve DTP’nin bağımsızları girerse, AKP birinci parti olarak çıksa dahi, 28 Şubat’ta Demirel’in görevi Çiller’e değil, Yılmaz’a vermesi gibi bu kez de hükümeti kurma görevi AKP karşısındaki cepheye verilebilir. Bu ciddî merkezlerde dillendirilen bir senaryo.
Seçimlerden önce AKP için kapatma dâvâsı açılacağı söylentisi ise derinden derine bir fısıltı olarak dolaşmıyor değil.
Bir başka nokta. 22 Temmuz’dan sonraki Meclis’in iki önemli işi olacak. Biri Meclis Başkanlığı diğeri Cumhurbaşkanlığı seçimi.
Pek üzerinde durulmuyor ama Anayasa Mahkemesi’nin kararından sonra 367 sayısı Meclis Başkanlığı seçiminde de aranırsa ne olacak? Hadi o sorun aşıldı, Cumhurbaşkanını seçemeyen Meclis geldikten 2 ay sonra münfesih duruma mı düşecek? Seçim meydanlarından çıkıp gelen yeni parlamenterler 22 Eylül’den sonra tekrar seçimi göze alabilecekler mi?
1990’ın başında Yunanistan’ın üç kez üst üste seçime giderek yaşadığı süreci Türkiye 2007’de mi yaşayacak?
Bilinmeyeni çok. Tabiî bu soruların cevabı 22 Temmuz günü sandıklar açılınca ortaya çıkacak.
Ya millet öyle bir şamar vuracak ki sesi ta Çin’den, Maçin’den duyulacak, ya da çıkan tablo bu sorulara yenilerini ekleyecek.
Belirsizlik dolu ve zor bir dönem bekliyor ülkemizi.
22.05.2007
E-Posta:
[email protected]
|
