Dün, İstiklâl Marşı şairimiz Mehmed Akif’in 71. vefat yıldönümüydü. Merhum Akif, hemen her yerde duâlarla anılıp, rahmetle yâd edildi.
Merhum Akif, milletimizin gönlünde taht kurmuş, her zaman hayırla anılan bir isim olmuştur. Okulla tanışan herkes, dolayısı ile merhum Akif ile de tanışmış oluyor. ‘İstiklâl Marşı’nı kaleme alan isim olması sebebiyle de milletimiz; gönlünde ona ap ayrı bir yer vermiştir.
İlkokul yıllarımızda, okuyup anlamaya çalıştığımız ‘marş’ımızın yazarını herkes gibi biz de merak etmiştik. Onun fotoğrafını görüp hayatını öğrendikçe muhabbetimiz daha da arttı. Aynı zamanda, ona reva görülen haksızlıkları öğrendikçe üzüntümüz de arttı.
Arkadaşları ve dostları, merhum Akif’i en iyi şekilde anlamış ve eserlerinde anlatmışlardır. Her yıl düzenlenen toplantılarla da Akif’in kişiliği ve idealleri gençlere anlatılıyor. Son yıllarda bu çalışmalar artmakla beraber, yeterli olduğunu söylemek de mümkün değil. Akif’i anmak demek, aslında ‘yakın tarih’in iyi bilinmesi demek.
Şunu düşünelim: Türkiye, öyle bir devir ve dönem yaşamış ki; ‘İstiklâl Marşı’mızın yazarı olan Akif, Türkiye’den ‘hicret’ etmek mecburiyetinde kalmış! Merhum Akif, ‘hicret’ etmiş; ama ideallerinden vazgeçmemiş. Neydi onun ideâli? Bu noktada da çok şey söylenebilir; ama “Asım’ın neslini yetiştirmek istedi” dense her hâlde yanlış olmaz.
“Asım,” merhum Akif’in; eserlerinde yaşattığı muhayyel bir gençtir. Merhum Akif, Safahat’ta Asım’ı anlatırken bir yerinde şöyle diyor: “Asım’ın nesli... diyordum ya... nesilmiş gerçek: / İşte çiğnetmedi namusunu, çiğnetmeyecek.” (Safahat, [Neşre Hazırlayan: M. Ertuğrul Düzdağ,] Yeni Asya Neşriyat, İstanbul-Eylül 2007, sayfa: 386)
İstiklâl şairimiz Mehmed Akif’in, İslâmı insanlığa anlatma noktasındaki tesbitleri de orjinaldir ve ‘çağın tefrisi’ Risâle-i Nur ile bu noktada da uyum sağlar. Akif şöyle diyor: “Doğrudan doğruya Kur’ân’dan alıp ilhâmı, / Asrın idrakine söyletmeliyiz İslâmı.”
Risâle-i Nur’da ise bu konu şöyle izah edilmiş: “Eğer biz doğru İslâmiyeti ve İslâmiyete lâyık doğruluğu ve istikameti göstersek, bundan sonra onlardan [diğer dinlerin mensuplarından] fevc fevc [İslâma] dahil olacaklardır.” (Münâzârat, s. 86)
İşte merhum Mehmed Akif’i rahmetle yad ederken, bunları da gençlere hatırlatmak lâzım. Merhum Akif, sadece ‘milli marş’ımızın yazarı değil, ihlâslı bir dâvâ adamı ve ‘İslâm şâiri’dir.
Merhum Akif, hicret etmek mecburiyetinde bırakıldığı ülkesine dönmüş ve burada vefat etmiştir. Cenazesinde yaşananlar da ‘yakın tarih’in acı hatıraları arasında yer alır. Sağlığında ona alâka göstermeyen resmî zevât, vefatından sonra da ilgi göstermemiştir. Cenazesi, vefatını geç haber alan üniversite öğrencilerinin sahip çıkmasıyla Edirnekapı’daki ‘Şehidlik’e defnedilmiştir. Zaten önemli olan resmî zevâtın değil, milletin sahip çıkmasıdır.
İnşaallah merhum Akif’in duâları kabul olur ve “Asım’ın nesli” tehdit ve tehlike altındaki ‘namus’unu çiğnetmez.
Allah rahmet eylesin.
28.12.2007
E-Posta:
[email protected]
|
