Eski tarihli sayılar
|
Ahmet BATTAL |
|
Emir basamaklarının zirvesi |
|
|
Malum, memur, amirinden emir alarak kamu hizmeti ifa eden kişidir. Amirler de bir yönüyle memurdurlar. Devlet hiyerarşisinde zirvede yer alan ve amiri olmayan memurlara ise “ulûlemr” denir. Eski çağlarda devlet basitti. İktidar bölünmüş değildi. Kuvvetler ayrılığı prensibi bu günkü gibi net biçimde bilinmiyordu. Dolayısıyla devlet kuvvetinin kaynağı da netti. “İktidar” basitçe tanımlanabiliyordu. Asr-ı saadette millet ümmetti. Ümmet aşiretler ve sülaleler biçiminde idi. Bireysellik yaygın değildi ve hatta istisna idi. Her sosyal grubun kendi geleneğine göre belirlenmiş liderleri vardı. Ümmetin kudreti önce bu müntehib-i sanide yani ikincil seçmende toplanıyordu. Bu toplumsal liderler ehl-i hall ve akd idi, biat yoluyla devlet başkanını seçiyor, böylece onunla akdediyor, dilerse hal’ edip azlediyordu. Başkan da ümmetten aldığı bu yetki ve güç ile kendi memurlarını seçiyor, onların yardımıyla devleti ve ülkeyi yani mülkü yönetiyordu. Yasama da yürütme de yargı da onun başkanlığında ve onun inisiyatifi altında yürüyordu. Kısaca, eskiden, tek ulûlemr, az sayıda amir ve onlara bağlı az sayıda memur vardı. Millet, devleti kolayca kavrıyordu. Kendi içindeki seçkinlere baskı yapıp onların birer ehl-i hal ve akd olarak etkin olmasını da sağlayabiliyordu. Günümüzde kamu hizmetlerinin tür ve etki olarak artması ve kuvvetler ayrılığı ilkesi sebebiyle, devlet, milletin tepesindeki bir heyülaya dönüşmüş durumda. İşte bu yüzden devlet, aslında hiç de hak etmediği halde, bütün hiyerarşisi ile birlikte milletin de tepesinde imiş gibi görünüyor. Zavallı ferd-i millet, seçmen olduğu zaman kendisini “taban” görüyor. Memur kendisini amir görüyor, amir kendisini ulûlemr sanıyor. Ululemr ise ehl-i hall ve akd rolüne soyunuyor. Tek çözüm, devletle ilgilenmek ve devlet hakkında bilgilenmek. Ya da önce bilgilenmek ve sonra bu sağlam bilgi ile devletle ilgilenmek. İşte bilgi: Ey seçmen; sen, milletin içinden ehl-i hall ve akd’i ba’seden yani milletvekili denilen meb’usları “seç”en “men”sin. Yukarıdasın, aşağıda değil. Aşağılardaki her oyunun hesabını en azından reyinle sor! Ey vekilim; ulûlemri yani yürütmeyi ve yargıyı sen seçiyorsun, sen yönlendiriyorsun. Devlet yetkisine sahip olacak olan hükümeti kendi meclisinle çıkarıp seçme, denetleme ve beğenmezsen devirip yenileme yetkisine sahipsin. Devlet yetkisine sahip yargılayıcıyı da yapacağın adil kanunlarla sen yönlendireceksin. Yani adalet de senden sorulur. Cülusuna ve meclisine sahip çık! Ey ulûlemirlerimiz; amiriniz kanundur. Hepiniz yasaya uyun, geleneğe uyun, millete tepeden bakmaya kalkmayın, hele millete karşı devrimcilik yapmaya hiç kalkmayın. Memurlarınızı seçerken maharet ve kabiliyetine dikkat edin. Ey amirler ve memurlar, haddinizi bilin, bu necip kavmin şerefli hizmetkârı olduğunuzu unutmayın. Eğer iyi birer hadim olursanız seyyid yani efendi olacaksınız. Efendi olursanız çok hayır dua alacaksınız. Gerçek efendilik ve seyyidlik millete hizmetle olur, ceberrutlukla veya nemelâzımcılıkla değil. Ey okuyucu: Siyasete dair her hususu meselâ cumhurbaşkanının statüsü ve görev süresi ile ilgili tartışmalı hususları da sen buna göre düşün, çöz. Yanlışım varsa onu da bana söyle. 14.09.2010 E-Posta: [email protected] |
|
|
