Eski tarihli sayılar
|
40. Yıl Röportajları |
|
M. FAHRİ UTKAN |
70 YAŞINDA 40 YILLIK YENİ ASYA OKUYUCUSU TURAN ÖZEL: |
Kısaca kendinizi tanıtır mısınız?
Adım Turan Özel. Balıkesir ili Susurluk ilçesi Gökçedere Köyünde 1940 yılında doğdum. İlkokulu köyde okudum. 1968 yılında, askerden sonra İzmit’e çalışmak için geldim. İzmit’e geldiğimde, ilk altı ay eşimi getirmemiştim. Bu süre içinde dershanede kaldım. Daha önce Rıfkı Karaoğlu’nun kardeşi Yılmaz Karaoğlu’yu tanıyordum. Yılmaz, beni İstanbul’da işe sokmaya da çalışmıştı, ama olmamıştı. İzmit’te Gürbüz Dinçer, Latif San ile 5 ay beraber kaldık. O zaman Gürbüz Dinçer bekârdı, ben de ailemi getirmemiştim. Daha sonra Rıdvan Ercan’ın kayınpederinin evini tuttum ve ailemi İzmit’e getirdim. Daha önceden, Balıkesir’den tanıdığım merhum Rıfkı Karaoğlu vasıtasıyla Koruma fabrikasında çalışmaya başladım ve 1980 yılında emekli oldum. Biraz bakkallık yaptım. Şu anda herhangi bir şeyle uğraşmıyorum. 1 kızım, 4 oğlum var.
Risâle-i Nur’ları ne zaman tanıdınız?
1963 yılıydı. Askerden gelmiştim. Bir gün köyden Balıkesir’e gidiyordum. Benden bir yaş büyük olan dayımın oğlu köyde imamdı. Ramazan ayı da yakındı. Bana "Balıkesir’den bana Ramazanla ilgili şu kitabı al" dedi. Bütün aramama rağmen onun söylediği kitabı bulamadım. Ancak bir kitapçıda dergi ebadında basılmış "Ramazan-İktisat ve Uhuvvet Risâlesi" buldum. Köye geldim. İmam olan akrabam kitabı görünce "Niye bu kitabı aldın. Bunların yasak olduğunu bilmiyor musun, yoksa para da verdin mi? Bu kitaplar bedava dağıtılıp okunuyor" dedi. Ben de 3 lira verdiğimi söyledim. Çok kızmıştı. Ben kızacağını bilmiyordum. Kitap bana kalmıştı, ben de bayağı üzülmüştüm. O gece üzüntüden uyku tutmadı. Canım sıkıldıkça açıp kitabı okuyordum. Bir şey anlamıyordum. Ama okumaktan da duramıyordum. O gece okumalarım sabaha kadar sürdü. Risâlelerle ilk tanışmam böyle oldu.
Nur Talebeleri ile nasıl tanıştınız?
Risâle-i Nurları bu şekilde tanıdıktan sonra Balıkesir’e gidip oradaki Nur Talebelerini aradım. O zamanlar "Nurcular beyaz takke giyerler" diye duymuştuk. Camilere gidip beyaz takkeli insanlar aradım ve tanıştım. Derslere gidip gelmeye başladım. Benim peşimi bırakmadılar, zaten o zaman bir slogan vardı; “Ya istifade edeceksin ya da istifa edeceksin” diye. Zağanos Paşa Camiinde akşam ile yatsı arasında dersler yapılırdı, genellikle bu dersleri jandarma başçavuşu İsmail Ağabey yapardı. Bu derslere Bandırma ve çevre il ve ilçelerden de gelirlerdi. Derslere iştirak eden 50 kişi varsa, en az 30 tanesi astsubaydı. O arada Bandırma'dan emekli astsubay Tayyar Alınak ile tanıştım. Sık sık derslere gitmeye başladım.
Unutmadığınız bir hatıranız oldu mu o günlerde?
Bir gün yine (1963 yılında) Balıkesir’e geldiğimde, ders esnasında merhum Av. Bekir Berk ile tanıştık. Zaten Balıkesir’e sık sık değişik vesilelerle gelir ve köklü ailelerden Koyuncu ailesinde kalırmış. Ben o zamanlar şapka giyerdim. Bekir Berk, o gün ve daha sonraki günlerde birkaç kere daha "Şu kirli şapkayı çıkar da saçların biraz hava alsın" diyerek beni kibarca ikaz etmeye çalışmıştı. Ben de ondan sonra bir daha şapka giymedim.
Yeni Asya’yı nasıl ve ne zaman tanıdınız?
Balıkesir’de iken Zülfikar, İhlâs, Yeni İstiklâl gibi gazete ve dergileri okumaya başlamıştım. İzmit’te dershanede kalırken, gazete okuma alışkanlığından dolayı o günkü "Bugün gazetesi"ni okuyordum onlar da bana bir şey söylemiyorlardı. Baktım kimse almıyor ben de almamaya başladım. Daha sonra İttihad çıkmaya başladı, onu alıp okumaya ve cami önlerinde de O. Kabasakal ile birlikte satmaya başladık. Daha sonra da Yeni Asya çıkmaya başladı ve ona devam ettik ve hâlâ da okumaya devam ediyoruz, Allah’a şükür.
Yeni Asya ve diğer yayınlar sizde ve ailenizde bir etki oluşturdu mu?
Oluşturdu tabiî, oluşturmaz olur mu? Özellikle o dönemler en büyük oğlum İlhan’ın dershanede kalması, diğer kardeşlerinin de hem Risâle-i Nurlara hem de Yeni Asya’ya bağlılıklarını sağlamlaştırdı.
Yeni Asya ile ilgili bir hatıranız var mı?
aha önce hayatımda büyük yeri olan Latif San ve bazı ağabeylerin (daha sonra ayrı düştük) “Yeni Asya siyasetle uğraşıyor. Bu gazeteyi okumaya lüzum yok” demeleri (Fakat sonraları baktım onların elinde başka gazeteler vardı) neticesi benim biraz da olsa Yeni Asya’dan soğumama sebep olmuştu. Hatta bir gün kafam iyice karışmıştı. O günkü bütün sağcı gazeteleri aldım, Yeni Cuma Parkındaki çay bahçesine gittim. Bütün gazeteleri tek tek inceledim. Yeni Asya’dan başka okunacak gazete bulamadım. Bununla da yetinmedim, o günlerde gazete hakkında birkaç kere istihareye yattım, fakat açık bir şey görmedim. Bir gece rüyamda; “Bir kahvede olduğumu görüyorum. Anarşistler geldiler ve bir kavga çıktı. Benim hiç ilgim olmadığı halde birisi geldi başıma sandalye ile vurdu.” Uyandığımda baktım ki sandalyenin vurulduğu yer ağrıyor. Anladım ki; Yeni Asya'dan şüphe duymak, soğuk durup çekinmenin neticesi rüyada da olsa bir sandalyenin kafama gelmesine sebep oldu. Ondan sonra da böyle bir şüpheden kaçındım ve gazetemi almaya devam ediyor ve muhakkak okuyorum. Her gün okumadan duramıyorum. Başka bir hatıra da merhum Mustafa Nezihi Polat ile ilgili. 1960’lı yılların sonunda Balıkesir’de askerlik yapıyordu. Orada Askerî Mahkemede kâtipti. O zamanlar onunla da tanışmamız benim için unutulmaz bir hatıradır...
*Yeni Asya için söylemek istedikleriniz var mı?
Çıktığı ilk günden beri fikirlerinde zikzak yapmadığı için iftihar ediyoruz. Devamlı bir inkişaf içinde, kardeşler çalışıyorlar sağ olsunlar. Cenâb-ı Hak bütün gençler arasında İslâmiyeti, Risâle-i Nurları inkişaf ettirsin. İnşallah ömrümüzün sonuna kadar Risâle-i Nurları ve Yeni Asya’yı okumaya devam ederiz. Beş vakit bütün dualarım sonunda, “Allah’ım beni Risâle-i Nurlara ayna olamasam bile perde olanlardan eyleme” diye söylüyorum. |
|
M. FAHRİ UTKAN 12.07.2010 |
Yeni Asya’dan başka okunacak gazete bulamadım.
|
|
