Eski tarihli sayılar
|
Cevher İLHAN |
|
“Ermeni açılımı”nda akâmet… |
 |
|
“Kürt açılımı”na endekslenen demokratikleşmenin askıya alınması ve “Alevî açılımı”nın “cemevleri”nde tıkanmasından sonra Cumhurbaşkanı Gül ve Başbakan Erdoğan’ın “büyük fırsat” söylemiyle başlatılan “Ermeni açılımı” da açmazda. Türkiye ile Amerika’nın temel öncelikleri ve politikalarının örtüşmediği, sadece Irak, Kuzey Irak ve “Kürt açılımı”nda ve demokratikleşmede değil, Obama’nın Türkiye ziyaretinde Ankara’ya önerdiği(!) “Ermeni açılımı”nda da bâriz bir biçimde tezahür ediyor. Bilindiği gibi Başbakan Erdoğan son Amerika ziyaretinde, Türkiye ile Ermenistan’ın “normalizasyon süreci”ne girmesi için, Ermenistan’ın başta Karabağ olmak üzere Azerbaycan topraklarındaki işgali sona erdirmesi gerektiğini tekrarlamıştı. ABD’nin de içinde bulunduğu Minsk Üçlüsü’nün Ermenistan’ı çekilmeye “zorlaması”nı istemişti. Ne var ki Erdoğan’ı “Ermeni protokolleri”ni imzalamasından dolayı “tebrik” eden Obama, Ankara’nın bu taleplerinin hiç birini kaale almamış; aksine, Karabağ işgalinin bu işe karıştırılmaması anlamına gelen lâflar etmişti. Aynen Ermenistan Cumhurbaşkanı Serj Sarkisyan gibi, “Bu protokolleri madem onaylayamayacaktınız, neden imzaladınız?” ta’rizinde bulunmuştu. Dahası protokollerin süratle Parlamentoda onaylatılmaması ve sınırın açılmaması halinde “soykırım iddiaları”nın yeniden sözkonusu olacağı sinyalini vermişti. Bunun anlamı, “protokoller” imzalanmazsa, önümüzdeki 24 Nisan’da Ankara’nın yine “soykırım şantajı” baskısıyla karşı karşıya kalmasıydı… “PROTOKOLLER” TÜRKİYE’NİN BAŞINA BELÂ AÇTI… Nitekim Washington’un ardından bunun ilk işâretleri Erivan’dan gelmeye başladı bile. 7 Aralık’ta Obama’yla Beyaz Saray görüşmesi sonrası Erdoğan, Ermenistan’la imzalanan “protokoller”in “onaylanması” için Erivan’dan bir adım beklendiği, Karabağ işgalinin devamı halinde TBMM’nin bu protokolleri imzalamasının zor olacağı açıklamasının ardından Erivan’dan Ankara’ya mukabil “cevaplar” veriliyor. “Çok istedikleri” ve hatta “baskılar”a rağmen hükûmetin 1 Mart tezkeresinin Meclis’te kabul edilmediğini hatırlatan Erdoğan’ın, “Hükûmet olarak samimiyetle sözümüzün arkasındayız, ‘protokoller’i Parlamento’ya sevk ettik; anlaşmada herhangi bir önşart yok ama Meclis’e dayatamayız” sözlerine Erivan’dan “karşı mesajlar” geliyor. Erivan’dan yükselen tepkiler, “Ermenistan’la imzalanan protokoller”in ne denli pamuk ipliğiyle bağlı olduğunu deşifre ediyor. “Ermeni açılımı”nın da altyapısının hazırlanmadığını ve “protokoller”le Türkiye’nin başına tam belâ açıldığını su yüzüne çıkarıyor. Ermenistan, Türkiye ile ilişkileri normalleştirecek “protokoller”in Mart 2010’a kadar Meclis’te onaylanmaması halinde, karşılıklı büyük iddialarla başlatılan süreci bitirmeye hazırlandığını açıkça bildiriyor. Ermenistan Başbakanı Tigren Sarkisyen, Erdoğan’ın Amerika’da protokollerde “Karabağ önşartının olmadığı” ifâdesini istimal ederek, “Türkiye önkoşullarla gelirse, Ermenistan da aynısını yapar” şantajında bulunuyor. “Türkiye Meclisi’nin onayını sonsuza kadar bekleyemeyiz” deyip “soykırım önşartı”nı ileri süreceklerini belirtiyor. Daha da garibi, Erivan’ın diyalog ve işbirliği içinde olduğunu açıkça ikrar ettiği Ermeni diasporasının desteğiyle uluslararası arenada “soykırım iddiası”nı yeniden alevlendirecekleri tehdidini savuruyor. Karabağ konusu ile “protokoller”i birlikte müzâkerenin “süreci kösteklediğini” Ankara’ya iletiyor. Kısacası, Ermenistan Başbakanı Sarkisyan, tıpkı Cumhurbaşkanları Sarkisyan gibi, Karabağ için Azerbaycan’la savaşa hazır olduklarını, Türkiye sınırının açılması ile Karabağ arasında bağ kurulmasını asla kabul etmeyeceklerini yineliyor. “TBMM’nin ‘protokoller’e ‘Karabağ şehri’ koyması halinde anlaşma düşer ve protokoller kadük kalır” diye konuşuyor. Türkiye’nin bu şartta direnmesi ya da Meclis’te “protokoller”e bu şartın eklenmesi halinde, protokollerin geçersiz olacağı ve sürecin kopacağını yüksünmeden ekliyor. Özetle, “Protokollerin onayını Dağlık Karabağ işgaline bağlamak, süreci engellemektir” diyen Ermenistan Dışişleri Bakanı Nalbantyan’ın, Türkiye’nin Mart’a kadar protokollerin TBBM’de onaylatmaması halinde imzasını çekeceği ve Obama’nın 24 Nisan’da “soykırımı kınayacağı” imâsı, Erivan’ın tavrını ortaya koyuyor. Bu durumda kamuoyunda bu sorulara cevap aranıyor: AKP hükûmeti, Ermenistan’ın binlerce Azeriyi katledip bir milyon kaçkını (göçmeni) perişan eden ve Azerbaycan’ın yüzde 20’sini teşkil eden Karabağ’ı ve diğer Azerî topraklarını işgalinin sona erdirilmesine dair hiçbir önşart koymadan bu “protokoller”i neden imzaladı? Meclis’in protokolleri onaylamaması durumunda, Ermeni lobisinin öteden beri Ermenistan’a arka çıkan Fransa’nın yanısıra Amerikan Kongresi ve yönetimi üzerindeki etkisiyle, “soykırım iddiaları”nda istismar edeceği ve Türkiye’yi sıkıntıya sokacağı niçin hesaplamadı? “Komşularla sıfır problem” politikaları bu mu? Bediüzzaman, “Şu milletin saadeti ve selâmeti, -Âdem zamanından yolda arkadaşlık eden bizimle gelmiş dostluğun komşusu olan- Ermenilerle ittifak ve dost olmaya vâbestedir (bağlıdır)” tesbitinde bulunur. “Fakat mütezellilâne (zillet ve mağlubiyet içinde) dost olmak değil, belki (bilâkis) izzet-i milliyeyi (milletin izzet ve şerefini, hakkını ve hukukunu) muhâfaza ederek, musâlâha (barış) elini uzatmaktır” diye ikaz eder (Münâzârat, 67-68) Vaziyet şu ki “Ermeni açılımı” da akametle yüzyüze. AKP siyasî iktidarının, yine “Amerikan plânı, hegemonya veçıkar politikaları”yla yaptığı bu açılım da akim kalmakta. Ermenilerle “izzet-i milliyeyi muhâfaza eden musâlâha”da başarısız kalınmakta. Bu yüzden “Ermenistan açılımı” projesi de daha açılmadan kapanmakla, kopmakla akamete uğramakta… 22.12.2009 E-Posta: [email protected] |
|
|
