Tahkik ehli insanlara muhatap olmanın, onlara karşı serd-i kelâmda bulunmanın zorluğunu ancak bizim gibi yaşayanlar bilir. Şuurlu, yeterli kültüre sahip, basiretli okuyucuların karşısına çıkıp, fikir beyanında bulunmanın zorluğunu anlatmaya gerek var mı bilemiyorum.
Okuyucunuz sıradan insanların ötesinde belli bir bilgi birikimine sahip, çok okuyan, araştıran ve bir de uyanık ve duyarlı insanlar ise, işiniz iyice zorlaşıyor... Ve işte bunun için diyorum ki, Yeni Asya’da kalem oynatmak, hiç de kolay değil. Bu gazetenin okuyucusu, en küçük bir hatayı, en basit bir yanlışı hemen fark ediyor ve bunu çekinmeden yazarına karşı beyan ederek ikaz edebiliyor.
Yaklaşık yirmi beş yıldan beri arada sırada bu gazetede bildiklerimi değerli okuyucularımla paylaşmaya çalışıyorum. İtiraf etmeliyim ki hâlen bu işin zorluğunu yaşıyorum. Her bir yazıya oturduğumda kendimi çok ağır bir yük altında hissediyor ve bazen sebebini bilemediğim stres ve sıkıntılara giriyorum. Sonradan bu gerginliklerin ve streslerin, en etkili sebebinin meselelere vakıf, duyarlı bir okuyucuya muhatap olmanın zorluğundan kaynaklandığını anlıyorum.
Böyle bir gazetede, böylesine nadide ve seçkin bir okuyucu kitlesine muhatap olmanın önemini ve ciddiyetini belirttikten sonra, Yeni Asya’da yazma işine talip olanlar gibi, benim de her zaman için göz önünde bulundurmaya çalıştığım bazı hususlar var elbette:
* Nurlardaki hak ve hakikatler, prensip ve düsturlar ışığında olayları görüp, değerlendirip, o paralelde ifade etmeye çalışıyorum.
* “Mürşidâne” söz ve ifadelerin soğukluğunu ve iticiliğini göz önünde bulundurarak, ahkâm kesmekten öteye bir çok yönüyle okuyucudan hiçbir farkımızın bulunmadığını kabul ediyorum.
* Hissî düşüncelerimi; bana ait zaaflarımı; mizacımdan kaynaklanan, yüklendiğimiz kudsî dâvâmızla uyuşmayan fikir ve düşüncelerimi bir tarafa koyduktan sonra yazmaya başlıyorum.
* Günü birlik, gelip geçici olayları yazmaktan kaçınıyorum. Kurum veya şahısları haksız yere rencide edecek ifade ve beyanlardan kaçınmayı prensip ediniyorum.
Beğenmesem dahi kişi veya cemaatlerin görüş ve düşüncelerine saygılı olmaya çalışıyorum. İnançlarımıza, kudsî dâvâmıza bir saldırı olduğunda ölçülü cevaplar vermeye çalışıyorum. Cevabında en çok zorlandığım husus da, ehli dinin bize olan haksız tenkitleri oluyor. Çünkü mesleğimizin önemli bir gereği olan ihlâs ve kardeşlik düsturlarını muhafaza etme gereğinden dolayı gazete diliyle cevap vermek hiç de kolay olmuyor.
Bilindiği gibi bize ihtiyaç olmadığından, siyasî konulara da hemen hemen hiç girmiyoruz. Yalnız bu noktada siyasîlerin dinî yaşantımızla alâkalı bazı yanlış tutum ve davranışlarını gördüğümüzde, dolaylı da olsa, bir şeyler ifade etmeye çalışıyoruz.
Malûmu ilâm etmek kabilinden olan konuları yazmamaya itina gösteriyorum. Çok fazla iktibaslara yer vermemeye çalışıyorum.
Ayrıca bazı yakın dostların; “Yazdıklarınızı yaşıyor musunuz?” gibi suâllerine de, söylediklerimizi, yazdıklarımızı harfiyyen yaşamanın zorluğunu ifadeden sonra, hayata geçirmenin gayretinde olduğumu söyleyebilirim. Bu konudaki hata ve kusurlarımı da itiraf etmeliyim.
Husûsî mânâdaki bu ifadelerden sonra yine ifade etmeliyim ki, samimî dost ve okuyucuların tenkit ve değerlendirmelerine ihtiyaç var. O sayede nerede olduğumuzu, neler söyleyip, neler yazdığımızı daha doğru, daha objektif görebiliyoruz. Taltif ve tebriklerini duâ ve teşvik; tenkit ve ikazlarını da yol gösterici ifadeler olarak görüp, isabetli ve istikametli yolu birlikte bulmaya çalışıyoruz.
10.08.2008
E-Posta:
[email protected]
|
