Demokrat Parti’nin DYP’nin kuruluş yıl dönümünde verilen önemli mesajlardan biri de demokrasiye yapılan darbelerle siyasetin dağıtılmasının Türkiye’ye pahalıya mal oluşu; Maddî ve mânevî kalkınmanın önünü kesişi…
Bu bakımdan Esat Kıratlıoğlu’nun, Demokrat Parti’nin iktidara gelişinde 78 bin yerleşim biriminden sadece 13 köyde elektrik olduğu hatırlatması kayda değer. Vatandaşın o güne kadar greyderi, dozeri tanımaması da…
Bugün “özelleştirme” adı altında “satmakla bitiremedikleri” eserlerin çoğu; havaalanları, barajlar, hidroelektrik santralleri, kara yolları; hemen hemen hepsi DP-AP-DYP’nin eseri. Ezân-ı Muhammedi’yi aslıyla okutan da, seksen bin imam hatibi devlet memuru yapıp resmen maaşa bağlayan da, beşyüze yakın imam hatibi, onlarca ilâhiyat fakültesini ve binlerce Kur’ân kursunu açan da Demokratlar…
12 Eylül öncesinde Başbakan Demirel’in sıkıyönetim komutanlarına, “Para ise para, araç ise araç, yeter ki bu terörün önünü kesiniz” dediğini hatırlatan Kıratlıoğlu’nun, “11 Eylül günü bakanlar kurulu toplantısı vardı. Kızılay meydanına afiş asacak, bomba asacak bir terörist çıkmamıştır. Ama göz göre göre Kızılay meydanına bombalar asılmıştır!” cümlesi, terörün amaçlı imalinin anlamlı bir ifâdesi.
Bir yurt gezisinde Diyarbakır’da bir yerel komutanın “Komutanım terörü bitirelim” talebine, ihtilâl lideri Evren’in “onun da zamanı gelecek” sözü ve Org. Bedrettin Demirel’in, “Paşam, ihtilâl yapmaya ne zaman karar verdiniz?” sorusuna, “Bir yıl önce” cevabıyla “ihtilâl için ortamın olgunlaşmasını bekleme” itirafı, Türkiye’deki demokrasi serüveninin âdeta bir turnusol kâğıdı…
“DEMOKRATLARIN NEFESİ KESİLMEK
İSTENİYOR”
Görünen o ki her haliyle Türkiye’de demokrasiyi, temel hak ve hürriyetleri katleden darbeler için plân kurulmuş. Önce darbeye karar verilmiş, ardından zemin hazırlanmış. Ama ne garip ki, gerçek darbeler hep Demokrat Parti’ye karşı yapılmış. Diğerlerine ise “travmatik tepki”yle oy getirecek “taktikli”, dahası danışıklı dövüş kokan siyasî senaryolarla millet nezdinde “mağdur” gösterilip oylarını arttırmakla kalınmış. Parti kapatılmaları dahil…
Bu bakımdan DP Genel Başkanı Süleyman Soylu’nun dile getirdiği “demokrat misyona nefes aldırmayacak” baskı ve tezgâhlara mâruz bırakılmasının arkasında bu hep bu tuzak var.
Milletin avukatlığını yapan DP yüzde 57’lere varmıştı. “Yeter söz milletindir” dâvâsını devam ettiren ve yüzde 54’ü aşan Adalet Parti’nin kapanmasından sonra “Konuşan Türkiye” için bütün baskılara rağmen mücadele eden, onca baskı ve vetoya karşı 1991’de yüzde 27 ile birinci parti olan DYP’yi önce yüzde 12’lere, peşinden 9.5’a ve nihâyetinde 5.4’lere düşürmenin gerisinde hep bu tezgâh var…
Buna karşı “din adına siyaset” zihniyetinden gelen partilerin “kutsal ittifak”tan bugünkü “muhafazakâr demokrat” iddiasındaki AKP’ye uzanan süreçte sürekli oylarının arttırılmasına sebebiyet veren peşpeşe muvazaalı krizler de enteresan…
Demokrasinin mimarı, maddî ve mânevî kalkınmanın motoru demokrat misyonun teşkil ettiği merkez sağın özellikle parçalanmaya itilmesi, Soylu’nun ifâdesiyle millet irâdesini hâkim kıldıran Demokratların her fırsatta “âdeta nefesinin kesilmek istenmesi”, dahası “nefes almaya dahi tahammül edilmemesi” bu tezgâhın bir parçası…
Siyasî otoritelerin değerlendirmesiyle, son seçimlerde en az yüzde 15 oyla Meclis’te denge unsuru ve antidemokratik dayatmalara karşı demokratik terbiye ve dirençle siyasette arabulucu ve hakem olacak olan DYP’nin Anavatan’la birleşme vetiresinin inkıtaa uğratılması da bunun içindi.
“AKP, HANGİ DEMOKRATİK DİRENCİ
GÖSTERMİŞ?”
Demokratlığın Menderes’in resminin yanına kendi resmini yapıştırmak olmadığını söyleyen Soylu’nun “Tayip Erdoğan bunu hak edecek hangi demokratik direnci göstermiş?” sorusu, Türkiye’de siyasetin seviyesini su yüzüne çıkarması açısından oldukça mânidar.
“Demokrasinin özümsenmesi” üzerine kurulacak “sistem”in Türkiye’de yine demokrasinin mimarı Demokrat Parti’yle olacağını; büyük ve yiğit misyonun kökleri ve gelenekleri üzerine yükselecek siyasetin demokratikleşmesi için ellerinden gelen bütün gayreti göstereceklerini belirtmesi, siyasette oyalanma ve avutma oyununun iflâsına işâret…
Keza DP’nin renginin belli olduğunu, kimsenin partiye renk veremeyeceğini, “bu partinin rengi milletin rengidir” tesbitiyle alternatif olduğunu söylemesi, siyasetin geleceğine âdeta ışık tutuyor. Bundandır ki iç ve dış ifsad odakları, DP’nin bugünkü durumuna bile tahammül edemiyor; sürekli kumpas kuruyor…
Ve siyasî kavgalar, kutuplaşmalar, kamplaşmalar, travmalar ve krizlere karşı Türkiye’nin demokrasiyi yeniden inşa edecek, devletle milleti barıştırıp demokratik barış ve muvâzeneyi sağlayacak Demokrat Parti’ye olan ihtiyacı bir defa daha ortaya çıkarıyor…
29.06.2008
E-Posta:
[email protected]
|
