Eski tarihli sayılar
|
Sami CEBECİ |
|
23 nolu koltuk |
|
|
Uzun bir aradan sonra, Cumartesi umumî dersi için dâvet aldığım memleketim Kdz. Ereğli’sine gitmek için önce terminali aradım. “Saat onda giden otobüsünüz var mı?” diye sordum. “Onda değil, on buçukta var” dediler. “Ön taraftan yeriniz var mı?” dedim. “Hayır! Fakat 23 nolu koltuk boş. İsterseniz ayırabilirim” cevabını aldığım zaman gayr-ı ihtiyârî gülümsedim. Çünkü, İstanbul’a gidiş ve dönüşümde de 23 nolu koltuk denk gelmiş, giderken de dönerken de iki üniversiteli gençle uzun sohbetler yapmıştık. Bunda da bir hayır vardır diyerek bileti ayırttım ve son anda ancak yetişebildim. Otobüse binip 23 nolu koltuğa doğru ilerlerken baktım, ümit ettiğim gibi 24 nolu koltukta bir genç oturuyordu. Hayırlı yolculuklar diledim ve yerleştim. Kısa zamanda tanıştık. Ankaralı’ydı ve Devrek’te acemi birliğini bitirdikten sonra, komando askeri olarak Bolu’ya gidiyordu. Anne ve babası namaza serindi, ama kendisi kılıyordu. Bir yıl kadar Arabistan’da çalışmış ve hayatının bu dönemi onun beş vakit namaz kılmasına vesile olmuş. Sohbetimiz iyice koyulaşmış ve çeşitli konulara dalmıştık. Bir ara “Hocam! Peygamberimiz, kitabımız ve dinimiz bir olduğu halde, dört tane mezhebin ve bir sürü cemaatin olmasını aklım almıyor...” Bu samimî suâle cevap olarak Üstadın örneğini verdim: “Kardeşim! Bir bardak su, beş muhtelif haldeki insana göre beş ayrı hüküm alır. Meselâ, yeni ameliyattan çıkmış bir hastaya o su haramdır. İçmemesi lâzım. Fakat, ishâl olmuş ve devamlı su kaybeden bir hastanın ise içmesi ona vaciptir. Terliyken içilen su zarar verir. Böyle kimseler için mekruhtur. Bazılarına fayda verir, onlara helâldir. Bazı insanlara da ne faydası, ne zararı vardır. Onlara da mübahtır. Sen diyebilir misin ki, su sadece haramdır veya helâldir. Elbette denilemez. İşte, kaderin sevkiyle muhtelif mezheplere mensup olanların durumlarına göre dînî hükümler böyle farklılık gösterir. Ancak, dördü de hak olan mezhepler, zaten yüzde doksan temel meselelerde müttefiktir. Yüzde on gibi muamelâta taallûk eden teferruât meselelerde farklılıkları vardır. O farklılıklar da bu ümmet için rahmettir. İslâm dinine hizmet eden cemaatler de bunun gibidir. Hak bir yolda, farklı metot ve usullerle hizmet eden bu gruplar, birbirine duâcı ve taraftar olsun ve başkalarını kötüleyerek kendilerine kıymet vermek fikrinde olmasınlar yeter. Bir elde beş parmak ayrı göründüğü halde, aynı el ve kola bağlı olarak çalışırlar. Bu ayrılıkları böyle görüp yorumlamak daha doğru olur.” Bu minvalde sohbet ederken zaten Bolu’ya geldik ve vedalaştık. On beş dakikalık mola bittikten sonra tekrar otobüse bindik. Solumdaki yan koltukta oturan temiz simalı gence döndüm. Hâl hatır sorarak tanıştık. Kdz. Ereğli’nin yakın köylerinden birinde ikamet ediyor ve Zonguldak Kara Elmas Üniversitesinde okuyordu. Annesi, babası ve ablaları namaz kıldığı halde, kendisi bazen Cuma namazlarını kılabiliyordu. Bu durumdan da memnun değildi. Ama, bir türlü de başlayamıyordu. Bunun üzerine bir hayli sohbet ettik. Ereğli’de ayrılmadan önce ona “Ölümsüzlük Ülkesine Yolculuk” adındaki kitabımı imzalayıp hediye ettim ve yanımdaki Yeni Asya gazetelerini verdim. Çok memnun oldu. Zonguldak’ta görüşebileceği isim ve telefon verdim. Mutlaka irtibat kuracağını söyledi. Böylece, bir yolculukta iki gence doğru İslâm’ın güzelliklerini anlatmak nasip oldu, Elhamdülillâh.. Akşam, gönül dostlarımızla birlikteyiz. Hizmet merkezinin geniş salonu oldukça kalabalıktı. Nur Risâlelerinden yaptığımız ders önemli mesajlar ihtivâ ediyordu. İnsan fıtratında cemâl, kemâl ve ihsana karşı şiddetli bir muhabbet vardı. Onların dereceleri arttıkça, muhabbetin de derecesi artıyor, aşkın en son noktasına kadar çıkıyordu. Nihayetsiz bir cemâl, kemâl ve ihsanın sahibi olan Allah (cc), elbette nihayetsiz bir muhabbete lâyıktı. Bizleri yokluk karanlıklarından çıkarıp, varlıkların en şereflisi olarak yaratan, sonra iman ve İslâm nimetleriyle bütün ihsanlarını taçlandıran, ölüm sonrasında yeniden yaratıp ebedî saadet ve Cennete namzet kılan ve bütün sevdiklerimizi de aynı nimetlere mazhar eden Allah (cc), elbette sonsuz bir muhabbetle sevilmeli ve o sevgimizi iman ve ibâdetle göstermeliydik. Vazifeler içinde en kıymetlisi hayata hizmet ve hayata yapılan hizmetler içinde en kıymettârı da, fâni hayatın bâki bir hayata inkılâp etmesi için çalışmaktı. Bu îtibârla, imanın ders ve takviyesi ile meşgûl olan Nur Talebelerinin ifâ ettiği iman hizmeti, kıymet takdir edilemeyecek kadar değerliydi. Geniş dairelerin mütehavvil içtimâî hadiseleri, bizi bu vazifeden alıkoymamalı ve aslî vazifemizi unutturmamalıydı. Sohbetimiz bu minval üzere sürüp gitti. İkinci bölümde de, genel olarak hizmetlerimizde meydana gelen ciddî inkişaflardan bahsettik ve örnekler verdik. Bir grup arkadaşla sabaha kadar süren muhabbetten sonra, namazı kılıp yola revan olduk. İstirahat ederek ulaştığımız Ankara’da saat on olmuştu. Günü birlik gidip geldiğimiz Ereğli’den geride kalan ise, Allah için yapılan hizmetler ve onun verdiği hizmet içindeki mânevî lezzetlerdi. 20.05.2009 E-Posta: [email protected] |
|
|
