23 Nisan Millî Hâkimiyet ve Çocuk Bayramının 88. yılında Türkiye hâlâ demokratik bir Cumhuriyetten yoksun. Darbe anayasasından yasalarına kadar bütün antidemokratik dayatmalar duruyor…
Millî egemenlik bir tek kutlama programlarında okulların “merâsim geçiş yönetmeliği”nin değişikliğinden ibâret kalmış. Buna göre bando, boru ve trampet takımları artık katı “askerî kurallar” yerine daha esnek bir tertip içinde olacak. Öğrencilere “manga” ve “kıta” yerine “grup”, “tüfek omza” yerine “flama al”, “kıt’a dur” yerine “grup dur” denilecek; ama “hazır ol”, “yerinde say”, “marş” gibi diğer bütün tören komutları aynen devam edecek…
AKP altı buçuk yıldır iktidarda; ancak seçim bildirgelerinde, hükümet programında, “âcil eylem plânı”nda vaad ettiği demokratikleşme ile temel hak ve hürriyetlerde doğru dürüst bir ilerleme sağlayamamakta. İddiasından caymakta; demokrasi ve özgürlüklerde hedef küçültmekte, mevcudu dahi muhaâfaza edememekte…
Kısacası Türkiye’de yalnız ekonomik büyüme değil, demokrasi de daralmakta; demokratikleşmede de geriye gidilmekte…
“DEMOKRATİKLEŞME PAKETİ”NİN İÇİ BOŞ…
Oysa onca AB “uyum yasası”na rağmen hâlâ inanç ve ifade özgürlüğünde ciddî noksanlıklar var. Millî egemenliği gölgeleyen “darbe anayasası” hâlâ yürürlükte ve antidemokratik uygulamalar bütün ağırlığıyla demokrasinin üstünde bir kâbus gibi çökmekte.
Yargı reformundan demokratik eğitime kadar bir dizi düzenleme gerekli. Ne var ki siyasî iktidar, bütün bunları “mini paketler”le geçiştirmekte.
Görünen o ki “Ergenekon soruşturması”nın bir bakan tarafından “12 Eylül’e benzetilmesi” ve “sulandırılması” yorumu ile açığa çıkan spekülasyonlar, DTP baskını, Ermenistan meselesi, Kıbrıs konusu ve kabine değişikliği üzerindeki “bakan toto” oyunu gibi iç ve dış günübirlik politik tartışmalar, Türkiye’nin temel sorunlarını gölgelemekte…
Bu sebeple 12 ihtilâli ürünü anayasayı toptan değiştirmekten cayan AKP iktidarı, sözde “demokratikleşme” adına hazırlanan üç-dört maddelik içi boş gözboyama taslaklarla geçiştirme peşine düşmekte…
Başbakan’ın “yeni anayasa”yı salt “ombdusmanlık”, Anayasa Mahkemesine bireysel başvuru hakkı ve “siyasî partilerin kapatılmasının zorlaştırılmasıyla” sınırlı tutması, hükûmetin seçim öncesi büyük bir iddia ile ortaya attığı “demokratikleşme paketi”nin dört maddelik makyaj değişikliğe ve “yama paket”e indirgendiğini açığa çıkarmakta…
Gelinen noktada “yeni anayasa” resmen gündemde yok. Bu durumda hiçolmazsa “paket”in içine millet irâdesini engelleyen sapmaların ayıklanması eklenmeli.
Evvelâ dünyada hiçbir demokratik anayasasına yakışmayan “şahıs ideolojisi”nden arındırılmalı. “Hiçbir düşünce ve mülâhazanın Atatürk milliyetçiliği, ilke ve inkılâpları karşısında korunma göremeyeceği” ibâresi “darbe anayasası”nın dibâcesinden çıkarılmalı…
BİR TEK “MERÂSİM GEÇİŞ
YÖNETMELİĞİ”YLE OLMAZ
Keza “yasama yetkisinin Türk milleti adına millet irâdesinin temsilcisi TBMM’de olduğunu ve bu yetkinin devredilemeyeceğini” belirten 7. maddeye karşılık, 6. maddede “egemenlik kayıtsız ve şartsız milletindir” diye başlayıp “Türk milletinin egemenliğini, Anayasanın koyduğu esaslara göre yetkili organları eliyle kullanır” ibâresindeki çelişki kaldırılmalı. “Millet egemenliği”nin Meclis dışı “yetkili organlarca kullanılması” garâbetine son verilmeli.
En azından 12 Eylül darbesi anayasasının darbeleri ve darbecileri koruyup kollayan 29 yıllık “geçici 15. maddesi”yi iptal etmeli. Her türlü karar ve tasarruflarından darbe dönemi sorumluları hakkında hiçbir cezaî, malî veya hukukî sorumluluk iddiası ileri sürülemeyeceği ve herhangi bir yargı merciine başvurulamayacağı hükmü çıkarılmalı. YÖK’ü eğitim sisteminin başına belâ eden yine 12 Eylül darbe döneminin eseri Anayasanın 130 ve 131. maddeleriyle demokratik eğitimi engelleyen “YÖK yasası” düzeltilmeli. Yine 28 Şubat’tan kalma çocukların kendi dinlerinin temel kitabı Kur’ân öğrenimlerini yaşla sınırlayıp yasaklayan garâbeti kaldırılmalı.
Ayrıca anayasanın 24. maddesinde yer alan ve devletin denetimi ve gözetimi altına aldığı din eğitimi ve öğretimini yeterli olarak vermesini temin etmeli. 28 Şubat “postmodern darbe” sürecinden kalma, temel hak ve hürriyetleri kısıtlayan, inanç ve ifade hürriyetini suç sayan antidemokratik yasaları düzeltmeli.
Ve bütün bunların yanısıra her defasında “Cumhuriyeti koruma ve kollama” bahanesiyle darbelere ve demokrasi inkıtalarına bahane edilen TSK İç Hizmet Kanunu 35. maddeyi değiştirmeli…
Hiç olmazsa bunlar pakete konulmalı. Yoksa millî hâkimiyet, “merâsim geçiş yönetmeliği”nin değiştirilmesiyle, çelenk koyma ve okulların bando- trampet takımlarında bazı ritüellerin değişmesiyle olmaz; Cumhuriyetin, sistemin demokratikleşmesiyle olur. Siyasî iktidar, milletin emânet ettiği irâdenin hakkını demokratik iradeyle vermeli…
23.04.2009
E-Posta:
[email protected]
|
