Ankara’daki gündemin birkaç olayda kilitlenmesinden dolayı pek çok meselenin üzeri örtülüyor. Haftalardır yazıyoruz, yeni anayasa, düşüncenin önünde engel olan maddelerin bir türlü gündeme getirilmemesi, ekonomideki yaşanan sıkıntılar gibi halkı ilgilendiren pek çok konu “Ankara’nın gündemi”ne adeta kurban ediliyor.
Halkın gündeminde olan diğer sorunları sıralarsak, başörtüsü yasağı bir türlü kaldırılamadı. İfade özgürlüğünün önündeki engeller hâlâ duruyor. Demokrasi ve hukukun üstünlüğü konusunda sorunlar derinleşiyor. Meslek liselerine uygulanan katsayı adaletsizliği bu sene de çözülemedi, çözümü bir başka bahara kaldı. Tabiî bunlar bir çırpıda aklımıza gelenler…
* * *
Ankara’nın gündemi ile halkın gündemi aynı değil. Karabük’ten arayan bir okurumuz geçen hafta yazdığımız bu yöndeki bir yazımıza dikkat çekerken, “Bizim gündemimiz işte bunlar. Gazetelere ve televizyonlara bakıyoruz, bizi ilgilendiren bir şey göremiyoruz. Ergenekon operasyonları veya AKP’nin kapatılma konusu yargının işi. Bize niye bu gündem dayatılıyor? Çiftçinin, esnafı durumu kötü. İş yapamaz hale geldik. Niye bunlar gündeme getirilmiyor” diye şikâyette bulununca, masamın üzerinde duran iki eğitim sendikasının yaptığı anket çalışmaları gözüme ilişti.
Ekonomideki belirsizlik sürer, dolar ve euro almış başını giderken, başta dar gelirli olmak üzere, esnaf, çiftçiler, çalışanlar hep sıkıntı içine düşüyor. Devlet Bakanı Nazım Ekren, “millî gelirimiz 9 bin dolar” dese de kimse inanmıyor. Çünkü işsizlik, açlık ve yoksulluk sınırı artıyor. Bu yüzden, matematik oyunlarıyla bir gecede artan millî gelire vatandaş sinirli bir şekilde gülümsüyor.
* * *
Halkın gündeminde olan sorunlardan birisi de eğitim… Eğitim sorunlarının başında katsayı adaletsizliği ve başörtüsü yasağı geliyor. Bunun yanında bir de eğitim çalışanlarının sıkıntıları var.
Türk Eğitim-Sen’in Türkiye genelinde 2 bin 546 eğitim çalışanı ile yaptığı anket çalışması eğitim çalışanlarının sosyo-ekonomik durumunu gözler önüne serdi. Ankette çarpıcı sonuçlar çıktı. Ankette ortaya çıkan sonuçlardan bazılarını sıralarsak çocuklarımızı geleceğe hazırlayan eğitimcilerin hal-i pürmelâlleri ortaya çıkıyor.
“Eğitim çalışanlarının yüzde 83.6’sı geçimini sağlayamıyor, yüzde 32.4’ü ek iş yapıyor. Ek işler sıralandığında, her türlü iş, boya, badana, tamirat, bahçe işleri, pazarcılık, hamallık, nakliyecilik, kalorifer tamiratı, çaycılık ortaya çıkıyor. Eğitim çalışanlarının yüzde 90.8’inin kredi kartı borcu ya da taksiti bulunuyor. Yüzde 59.1’i kirada oturuyor. Eğitim çalışanlarının yüzde 69.4’ü çocuğunu dershaneye gönderemiyor, yüzde 74.7’si her gün gazete okuyamıyor, yüzde 53.1’i tatilini evinde geçiriyor, yüzde 18.4’ü de tatilde çalışıyor. Eğitim çalışanlarının yüzde 36.2’si çocuğunun doktor, yüzde 12’si mühendis/mimar, yüzde 10.5’i öğretmen, yüzde 8.1’i avukat, yüzde 5.7’si akademisyen, yüzde 5.1’i bankacı, yüzde 2.5’i polis olmasını istiyor…”
Diğer bir çalışma ise Bağımsız Eğitimciler Sendikası’ndan. Çalışmaya göre dershaneler eğitimin kanayan yarası. Devlet okullarında yeterli eğitim verilmediği için veliler çocuklarını dershanelere ve özel okullara göndermek zorunda kaldığı belirtilen çalışmada, dershanelere öğrenci başına 2 ile 15 milyar arasında ödemeler yapan ailelerin, çocuklarını dershaneye göndermediği takdirde anne baba olarak elinden geleni yapmamış konumuna düştüğünü ortaya koyuyor. Sendika “Özel Dershaneler Mercek Altında” adlı çalışmasından çıkan sonuca göre; özel dershaneler artık kanayan bir yara olma durumundan çıkartılmalı, eğitimin ağırlığı okullara kaydırılmalı, rant ticaretine dönen bu sistem artık sona erdirilmeli…
Burada Memur-Sen Konfederasyonu’nun “Memurun Yaşam Memnuniyeti Araştırması”ndan da bahsetmek lâzım. Bu araştırmaya göre de memur halinden memnun değil. Memnuniyetsizliğin başında ise maaşlar. Her 10 memurdan sadece üçü kazancından memnun. 51 ilde 10 bin kişi ile yapılan bu araştırmanın sonuçlarından birisi de kadın memurların daha umutsuz olması. Araştırmaya göre memurlarda kamunun hizmetinden memnun değil. Araştırmada en çok şikâyet edilen kamu hizmeti, eğitim. Bu hizmetten memnun olan memur oranı sadece yüzde 20,71. Adlî hizmetlerden memnun olanların oranı yüzde 21,36, bilgi edinme işlemlerinden memnun olanların oranı yüzde 21,98, belediye hizmetlerinden memnun olanların oranı 23,40, asayiş hizmetlerinden memnun olanların oranı 29,89…
Bu araştırma sonuçlarına bakıldığında, halkın gündemi ile Ankara’nın gündeminin uyuşmadığı ortaya çıkıyor. Ve halk seçtiklerinden kendi sorunlarına çare olmasını bekliyor.
30.03.2008
E-Posta:
[email protected]
|
