Adnan Menderes ve dâvâ arkadaşlarının yürek yakan dramlarını ekrana yansıtarak şöhrete kavuşan (reyting rekoru kıran) tv dizisi "Hatırla Sevgili", özellikle son bölümlerde makas değiştirerek bambaşka bir mânâ ve mahiyete bürünmeye başladı.
Meselâ, kànun ve hukuk dışı her yola başvuran, her türlü eylemi mübah gören, banka soyan, insanları rehin alan, mevcut nizamı silâh zoruyla yıkarak komünist bir rejim kurma uğrunda sivil, asker, polis demeden her mâsumun canına kıymayı marifet bilen bir terörist grup, neredeyse alkışlanacak kahramanlar olarak lanse ediliyor. (Bu arada, DP ve AP gibi demokratlara yapılan onca hakaret ve aşağılamalar da, işin cabası.)
Keza, ilk bölümlerde, intihara sevk edecek kadar son derece ayıp ve günah gösterilen "evlilik dışı hamilelikler", son bölümlerde ise, sıradanlaştırılmaya, gayet mâsum bir durum gibi gösterilmeye, hatta ölüm ve işkence kokan hapishanede bu iğrenç günâh, adeta avantaja döndürülmeye lâyık bir başarı gibi gösterilmeye başlandı. Hatta, kutlaması bile yapıldı.
Anlaşılıyor ki, gayet derecede zehirli olan bir günâhkârlık hali, insanlarımıza ürkütmeden, çaktırmadan, alıştıra alıştıra ve dahi sindirile sindirile enjekte edilmeye çalışılıyor.
Evet, hapishanedeki işkenceler, elbette ki insanlık dışı bir muameledir. Ancak, unutulmasın ki, gayet mâsum ve neredeyse yüzde yüz haklı gibi gösterilen o teröristler ve onların takipçisi olan devrimciler, sayısız insanın kanına girmiş, canını yakmış, malına zarar vermiştir.
Keza, Müslüman Türk toplumunda, gayrı müslimle evlilik gibi, evlilik dışı hamilelik durumu da, dizide yansıtıldığı gibi değildir, asla değildir.
Ha, denilse ki, bu diziyi yapanlar ve yönlendirenlerin en etkili kişileri gayrı müslim olduğu için bu iş böyle oluyor, dönüyor, bitiyor; buna karşı da elbette diyecek sözümüz vardır. Ancak, ilgililer tarafından bu yönde henüz herhangi bir açıklama yapılmadan, bizim herhangi bir iddiada, yahut bir ithamda bulunmamız söz konusu olamaz.
Şayet, bir açıklamada bulunacak olurlarsa, biz de onu esas alarak yeni bir değerlendirme yapmaya çalışırız. Yalnız şunu rica ediyoruz ki, sakın ha "Biz, yaşanmış gerçekleri olduğu gibi yansıtıyoruz" demesinler. Böylesi yalan–yanlış bir beyanda bulunmasınlar.
Son nokta: Bizim şahıslar bazında hiç kimseyle bir meselemiz yok; meselemiz, topluma yansıtılan fikriyat ve neşriyat iledir.
Tarihin Yorumu 25 Şubat 1954
Mısır'da "Nasırcılık" dönemi
Mısır'da iki sene kadar önce (1952) bir darbe sonucu işbaşına gelen General M. Necib, aynı ekipten arkadaşı Nasır'ın organize ettiği bir başka darbe ile yönetimden uzaklaştırıldı.
Darbe sonrasında (önce başbakan, ardından cumhurbaşkanı olarak) yönetimin başına geçen Cemal Abdünnasır, ölüm tarihi olan 1970 senesine kadar bu makamda kaldı.
Bu 16 senelik süre zarfında başta "Müslüman Kardeşler" olmak üzere siyasî muhaliflerine kan kusturan Nasır, Mısır'ı tam bir "sosyalist dikta" rejimi ile yönetmeye çalıştı.
Biraz Arap milliyetçiliği, biraz sosyalistlik, biraz komitacılık, biraz diktacılıktan ibaret olan bu Nasırcılık hareketi, yönetim tarzı olarak tam bir "arabesk"e bürünmüş oldu.
Gelişmelerin seyri
Süveyş Kanalı'nın hizmete geçtiği 1869'dan sonra Mısır üzerindeki emelleri artan ve iştahı kabaran İngiltere hükümeti, her fırsattan istifade ile bu güzelim coğrafyaya nüfuz etmeye çalıştı.
Bölgeye kademeli olarak takviye birlikleri gönderen İngiltere, 1882'de Mısır'ı işgal etti. Birinci Dünya Savaşının başladığı sene ise, burayı sömürge bir ülke haline getirdi.
Türkiye ile kaderi benzeşen Mısır, İngilizlere karşı başlatmış olduğu bağımsızlık savaşını 1922'de—kısmen de olsa— başardı. I. Fuad Mısır kralı oldu.
1928'de, Hasan el–Bennâ tarafından "Müslüman Kardeşler Teşkilâtı" kuruldu. (Bu zat, 1949'da düzenlenen bir sûikast sonucu şehid edildi. 1966'da da teşkilâtın mühim bir diğer şahsiyeti olan Seyyid Kutup idam edildi.)
Kral Fuad'ın 1936'da vefat etmesi üzerine, yerine oğlu Faruk geçti.
1949'da, bizdeki İttihatçı Komitesine benzer bir komite kuruldu. İsmi "Hür Subaylar Hareketi Komitesi."
İşte, bu komitenin tertibi ile, Ocak 1952'de Kahire'de pekçok insanın ölümüne yol açan İngiliz aleyhtarı gösteriler yapıldı.
Gösterilerin şiddetlenmesi üzerine, Kral Faruk tahttan çekilerek yerine oğlunu getirtmek istediyse de, buna muvaffak olamadı.
Hür Subaylar, daha baskın davrandı ve kraliyet sistemine son vererek, idareyi ele geçirdi. Hemen ardından cumhuriyet ilân edildi.
Aradan henüz iki yıllık bir süre geçmemişti ki, darbe üstüne bir darbe daha yapıldı ve Mısır'da uzun yıllar sürecek bir "Nasırcılık" dönemi başlamış oldu.
Mısır, sözde cumhuriyet olmuştu; ancak, krallıktan beter bir diktatörlükle idare ediliyordu.
Ne yazık ki, bu dikta alışkanlığı hâlen de sona ermiş değil. Zira, aradan elli küsûrluk bir zaman dilimi geçmiş olmasına rağmen, seçimler hiçbir dönemde hür ve tam demokratik bir vasatta yapılabilmiş değil.
Dileriz, mukadderatı Türkiye ile çok yönlü benzeşen kardeş Mısır ülkesi, tez zamanda tam demokratik bir cumhuriyete dönüşme şansını elde eder.
25.02.2008
E-Posta:
[email protected]
|
