Eski tarihli sayılar
|
Suna DURMAZ |
|
Dış politikada komşularla sıfır problem |
 |
|
Yıllar önce “ Len aîşe fî cilbâb ebi” (Babamın örtüsü altında yaşamayacağım) diye bir Mısır dizi filmi izlemiştim. Film, derslerinde başarılı olamadığından dolayı babası tarafından kıskaç altına alınan bir gencin daha sonra kendinde bulunan kabiliyetleri keşfetmesi ve bu kabiliyetleri farklı sahalarda tatbik edip büyük başarılara imza atmasını konu alıyordu. Filmdeki gencin potansiyel kabiliyetlerini keşfedip atağa geçmesi gibi Türkiye de kabiliyetlerini keşfedip atağa geçti. Ve,”Bir takım çevrelerin yazmış olduğu oyunda oynamayacağım artık!... Ben de oyun kurabilir ve senaryo yazabilirim; aynı zamanda da yazmış olduğum oyunun baş aktörü olabilirim” demeye başladı. Fikir babalığını Prof. Ahmed Davudoğlu’nun yaptığı “Komşularla sıfır problem” stratejisi yüzünden Ortadoğuda yeni bir döneme girildiği apaçık ortada. Türk Dış İşlerinin Ortadoğu sahasında yıllarca izlemiş olduğu pasif ve ürkek siyasetin yerine aktif ve etkili siyaset gütmesi, hem Türkiye’ye, hem de bölge ülkelerine maddî ve manevî olarak büyük hayırlar getirecek İnşaallah. Türk- Arap yakınlaşmasından memnun olanlar olduğu gibi, tabiî olarak rahatsız olan çevreler de var. Türkiye’nin dar bir alanda sıkışıp kalmasında çıkarı olan bir takım insanlar, Türkiyenin rotayı Batıdan Doğuya doğru çevirdiğini ve neticede radikalleşmeye yüz tuttuğunu söylüyorlar. Bunlardan biri Washington Enstitüsü Türkiye Masası Direktörü Soner Çağatay’dır. Çağatayın makalelerini izleyenler, onun Türkiye hakkındaki fikirlerini çok iyi bilirler. “Islamist Foreign Policy Hurts Muslims/ İslâmî Dış Politika Müslümanlara Zarar Veriyor” (9 Aralık 2009 Hürriyet Daily News) ve “As Turkey Pulls Away / Türkiye Geri Çekilirken “ (5 Aralık, Jerusalem Post) başlıklı makalelerinde, Türk Dış İşlerinin dünyaya bakışının Amerikan idaresinden çok farklı olduğunu yazan Çağatay, “econo-İslamism/ ekonominin İslâmlaştırılması” doktriniyle hareket eden Türkiye’nin dünyaya “religio-political /dinî-siyaset” esaslarla baktığını iddia ediyor. Soner Çağatay’a göre: Türkiyenin Danimarka Eski Başbakanı Anders Fogh Rasmussen’in NATO Genel Sekreterliğine getirilmesine karşı çıkması, Hamas’ı desteklemesi, Davos’ta İsrail’i sert bir dille eleştirmesi, Gazze harbini sebep göstererek İsrail’in Anadolu Kartalı Askerî Tatbikatı’na katılmasını istememesi ve bir kaç gün sonra da tatbikatlara katılması için Suriye’yi dâvet etmesi, Birleşmiş Milletler’in Darfur olaylarından sorumlu tuttuğu Sudan Devlet Başkanı Ömer el-Beşir’i Ankara’da ağırlaması, bir Nato ülkesi olarak 50 yıldır Sosyalizm karşıtı kampta yer aldığı halde Baasçı Suriyeye yaklaşıp kuvvetli dostluk kurması Batıdan koptuğunun işaretleridir. Soner Çağatay, yüzyıllardır aynı coğrafyada yaşadığımız ve aynı ortak değerlere sahip olduğumuz Araplara yakınlaşmamızdan büyük rahatsızlık duyduğu gibi, Türkiyenin Rusya ile yakın ilişkiler kurmasından da rahatsız. 15. yüzyıldan beridir Türkiye ile aynı safta yer almayan Rusya’nın bu gün birinci ticarî ortağımız konumuna geldiğini esefle söylüyor. Çağatay ve onun gibi düşünenler şunu iyi bilmeliler ki; Türkiye, coğrafî olarak Avrupa kıt’asının bir parçası olsa da, tarih ve kültür olarak katıksız doğuludur. Ecdâdımız Anadolu’ya batıdan değil, doğudan geldiler. Uluslararası Stratejik Araştırmalar Merkezi Başkanı Doç. Dr. Sedat Laçiner’in dediği gibi; komşularımız: Almanya, Fransa ve İtalya değil; Suriye, İran, Irak ve Yunanistan’dır. Komşularımızla, hatta diğer ülkelerle iyi ilişkiler kurmamız gayet tabiî bir davranıştır. Aksi olması yanlıştır ve zararları büyüktür. Bu durumu iyice idrak eden Türkiye, Ortadoğu siyasetini yeniden şekillendirip aktif ve güven verici bir politika izlemekte ve bunun meyvelerini almaktadır. Örnek olarak zikredecek olursak: Türkiye 23 Aralık’ta Suriye ile sağlık, ticaret, enerji, eğitim, ulaşım ve daha bir çok sahada 50 antlaşma imzaladı. Irak da artık Türkiye’ye güvenilir bir ağabey nazarıyla bakıyor. Irak televizyon kanallarından izlediğimiz kadarıyla Irak pazarları Türk ürünleriyle dolup taşıyor. Bu durumu gören Batılılar “Irak savaşından en kârlı çıkan ülke Türkiye oldu” diyorlar. Türkiye ile iyi ilişkiler içinde olan Katar, haftada 5 gün yapılan Doha-İstanbul uçak seferlerinin yanına haftada 4 gün yapılacak olan Doha-Ankara seferlerini ekledi. Türkiye–Kuveyt ortak ticaret hacmi 500 milyon dolar civarına ulaştı. Her iki ülke de bu rakamı çok küçük buluyorlar. Bu yüzden, Kuveyt’te önümüzdeki beş yıl içinde yapılması planlanan 160 milyar dolarlık büyük projelerden Türk firmalarının âzamî derecede istifade etmesi isteniyor. Geçtiğimiz hafta Kuveyt’te toplanan Haliç Ülkeleri Zirvesinde, Türkiye ile ilişkilerin daha da canlandırılmasına karar verildi. Önümüzdeki bir iki yıl içinde yapımına başlanacak olan Haliç ülkeleri demiryolunun Türkiye’ye kadar uzatılması planlanıyor. Bütün bu gelişmeler Türkiye’nin çıkarına olduğu için bir takım mihraklar rahatsız olmaktadırlar. Daha düne kadar Türkiye’ye karşı güvensizlik duyan Araplar; bu gün kendilerine uzatılan Türk elinin menfaat eli değil; dostluk eli olduğunun farkına vardılar. 21-22 Aralık tarihleri arasında Kuveyt’e yapmış olduğu ziyarette, Cumhurbaşkanı Abdullah Gül’e Emir Sabah el-Ahmed el-Sabah tarafından Kuveyt Yüksek Devlet Nişanı “Mübârek el-Kebir”in takılması bunun işaretidir. Abdullah Gül’ün “Bu ziyaret protokol ziyareti değil; kalpten gelen dostluk duygularıyla yapılmış olan bir ziyarettir” demesi ise gazetelerde başlık oldu. Ortadoğu halkları arasında dostluk bağı kurabilmek için resmî heyetler içine sivil kuruluş temsilcilerinin, aydınların ve siyaset biliminde “think tank” olarak tanımlanan kuruluşlarının da katılması lâzım. Halklar bu şekilde birbirlerini tanıyıp kaynaşabilirler. Bu bağlamda, Gül’ün beraberindeki heyete USAK Başkanı Doç. Dr. Sedat Laçiner ve SETA (Siyaset, Ekonomi ve Toplum Araştırmaları) Vakfı Araştırma Koordinatörü Doç. Dr. Talip Küçükcan gibi aydınların dahil edilmesi isabetli bir karar; umarız devamı gelir. 28.12.2009 E-Posta: [email protected]@hotmail.com |
|
|
