22 Temmuz genel seçimleri öncesinde “yeni sivil anayasa”yı gündeme getiren ve ardından sivil toplum kuruluşlarına havale eden AKP siyasî iktidarı, 29 Mart mahallî seçimleri arefesinde “yeni anayasa” iddiasını tekrar ortaya atıyor.
Bilindiği gibi ilk iktidar döneminde Anayasayı tek başına değiştirecek sayıda olan AKP siyasî iktidarı, Türkiye’nin “katılım ortaklığı belgesi”nde ve “AB müktesebatının üstlenmesine ilişkin ulusal program”da söz verdiği “demokratik anayasa”yı kısa zamanda askıya almıştı.
AKP’nin belirlediği akademisyenlerce hazırlanan taslağın özellikle mevcut Anayasadaki din dersleri üzerindeki tartışmalar üzerine Cemil Çiçek, medya ve muhalefete “Nasıl bir anayasa istediklerini demeçle değil, projeyle ortaya koymaları lâzım” diyerek “yeni anayasa” taleplerini toptan rafa kaldırmış; “Biz vazgeçtik, buyurun siz getirin!” demişti. Ardından da Dengir Mir Mehmet Fırat, “Gelinen noktada artık yeni anayasa imkânsız” diyerek “yeni anayasa”yı kesip atmıştı…
Geçtiğimiz hafta Başbakan Erdoğan’ın “Bizi bu darbe Anayasası’ndan ne zaman kurtaracaksınız?” sorusuna “Nisan...” cevabını vermesi, “yeni anayasa”yı yeniden gündeme getirdi…
HEP BAŞKA BAHARA
Ancak son süreçte CHP’nin Kur’ân kursları açma vb. projesini “Nereden aklınıza geldi?” söylemiyle “samimiyet sorgulaması”na tabi tutan Erdoğan, bu defa da “yeni anayasa”yı “partilerarası uzlaşma”ya ve özellikle CHP’nin mutâbakatına bağlıyor.
CHP’nin daha önce Anayasa Uzlaşma Komisyonuna üye vermediğini hatırlatan Erdoğan, CHP’nin işi Anayasa Mahkemesi’ne taşımasından endişe ettiklerini belirterek, “asgarî müştereklerin nerede oluşabileceğinin arayışı içerisinde olacaklarını” söylüyor. “Yeni anayasa”daki başarısızlığa CHP’nin tavrını gerekçe gösteriyor; bu “mâzeret”e sığınıyor.
Bu arada uygun olmayan bir ifâdeyle Meclis Başkanı Toptan’ı “yeniden devreye sokmak”tan bahsediyor. Ne var ki neticede başa dönülüyor; “yeni anayasa”yı CHP’ye havale etme cenderesinden çıkılamıyor. Böylece hükûmet, AB’ye taahhüd ettiği “yeni anayasa”da yine havlu attığını bâriz bir biçimde belli ediyor. Gerçek şu ki AKP, Meclis içinde başka siyasî uzlaşma alternatifleri arayışına girmeden, demokratikleşmeyi CHP’nin insafına bıraktığını bir kez daha teyid etmekte.
Tablo şu: CHP, “yeni anayasa”dan önce ayyuka çıkan ve çoğu dosyada siyasîlere bulaşan yolsuzluk iddialarına karşı evvela “dokunulmazlıkların kaldırılması”nı şart koşuyor. Ondan sonra “yeni anayasa”da uzlaşma arayışı içinde olunacağını bildiriyor. Buna mukabil AKP ise vaat ettiği “dokunulmazlıkların kaldırılması”na yanaşmıyor; lâkin “yeni anayasa”yı CHP’nin desteği olmadan yapmaya da yanaşmıyor.
Peşinen CHP’ye havale edilen “demokratikleşme” savsaklanıyor. Seçim sonrası gündeme getirilse de, Türkiye yine “yeni anayasa” da tıkanacağı ve akamete uğrayacağı anlaşılıyor…
YİNE SÜRÜNCEMEDE
Böylece AKP’nin seçim beyânnâmelerinde, hükûmet programında, “âcil eylem plânı”nda taahhüd ettiği “yeni anayasa” yine bir başka bahara bırakılıyor. Tıpkı 12 Eylül darbesinin ürünü YÖK yasasının düzeltilmesi, subay ve astsubayların “irticacı” yaftasıyla her YAŞ’ta sorgusuz - sualsiz - yargısız mesleklerinden ihraçları, Kur’ân kurslarındaki “yaş yasağı” ve milyonlarca meslek okulu öğrencisini mağdur eden katsayı mağduriyeti ve yasadışı başörtüsü yasağı altı buçuk yıldır ertelendiği gibi yine ötelenmekte…
Neticede “CHP’nin mutâbakatı”na kilitlenen tutuk ve tâvizkâr tutumla demokratik tavır sergileniyor. Film bir defa daha başa sardırılıyor; “yeni anayasa” nakaratı bir defa daha milletin nezdinde bir siyasî propaganda aracı olmanın ötesine geçemiyor.
Kısacası bu tavizkâr ve başkalarının “oluru”na bırakılan demokratik dirençten yoksun politikalarla “yeni anayasa” yine sürüncemede kalmakta. 28 Şubat antidemokratik sürecin tepkisiyle iktidara gelen AKP iktidarı, 12 Eylül ve 28 Şubat antidemokratik sürecin siyasî aktörleri Anasol-D ve Anasol-M koalisyonlarından kalma “yeni anayasa” ve demokrasi dışı uygulamaları düzeltme demokratik direncini bir türlü gösterememekte…
Başbakan’ın bir soru üzerine ifade ettiği “yeni anayasa” hakkında yeniden suskun kalıp seçim konuşmalarını günübirlik oyalayıcı politik polemiklerle geçiştirmesi, AKP’nin bu iddiada da pek ciddî olmadığını ele vermekte. Demokratik irâde zâfiyetini açığa çıkarmakta.
Peki, o zaman AKP siyasî iktidarı neden seçim öncesinde yeniden “yeni anayasa”yı gündeme getirip seçim sonrası için söz veriyor? Neden altı yıldır yapmadığı demokratikleşme vaadinde bulunuyor?
Demokratikleşmenin ucuz ‘politika pazarı’na düşürülmesi, hayra alâmet değil…
23.02.2009
E-Posta:
[email protected]
|
