Eski tarihli sayılar
|
Kazım GÜLEÇYÜZ |
|
Destan yazdılar, ama... |
 |
|
Genelkurmay Başkanı Org. Başbuğ, iki ay önce 4 şehit verdiğimiz Bingöl-Sarıyayla baskınında askerlerimizin mücadelesi için kullandığı “Destan yazdılar” ifadesini, 9 şehitli Mezargediği saldırısı sonrasında da tekrarladı. Başbuğ, 2008 Ekim’inde 17 şehit verdiğimiz Aktütün saldırısında da aynı yorumu yapmıştı. Kendilerine emanet edilen vatan toprağını ve karakolu savunmak için canlarını feda edip şehadet mertebesine erişen kahraman askerlerimiz elbette ki her türlü takdir ve övgüye lâyıktır. Ancak, fedakârlıklarının asıl mükâfatını Allah’ın vereceği bu şehitlerce yazılan kahramanlık destanını överken, olayların diğer yönlerini de gözardı etmeyip dikkatle tahlil etmek gerekiyor. Meselâ Mezargediği baskınında en çok tartışılan konulardan ikisi, istihbarat ve tedbir-hazırlık. İstihbarat konusunda birçok iddia mevcut. ABD anlık istihbarat akışını kesti mi? Teröristlerin sınırdan girişi niye fark edilemedi? İsrail’den alınan Heron’lar kullanılamadı mı veya işe yaramadı mı? Veya kalabalık bir terörist grubun girişi tesbit edildiği halde tedbir mi alınmadı? Evvelce 6 askerimizin TSK mayınlarına basarak şehadeti olayı için “Ufak tefek hatalar olabilir” dediği öne sürülen komutanın Mezargediği saldırısına dair verdiği bilgiler de düşündürücü. Saldırıdan iki buçuk saat önce karşı tepelerde bir hareketlilik tesbit edip atış yaptıklarını, karşılık gelmeyince, gördükleri karaltıların çoban, kaçakçı veya hayvanlara ait olabileceğini düşünüp, üzerinde durmadıklarını söylüyor tümgeneral. Bundan evvel karakolların birçok kez gece baskınlarına uğradığı bilinirken ve bu saldırıdan saatler önce Ankara’daki Genelkurmay karargâhında yapılan basın brifinginde “Terör olayları artacak” bilgisi verilmişken, bu tavrın izahı ne? Karakollar, gece karanlığında boşluğa rastgele mermi atarak mı korunuyor? Ve eğer düşünüldüğü gibi o karaltılar çobanlara, hayvanlara, hattâ kaçakçılara ait olup da bombalar onlara isabet etseydi ne olacaktı? Onları vurmak serbest mi? Mezargediği saldırısı, evvelce yaşanan benzer olayların tetiklediği diğer tartışmaları, cevap bekleyen sualleriyle birlikte tekrar gündeme getirdi. Bunlardan biri, bölgedeki karakolların durumu. Sarıyayla olayından sonra ortaya çıkan bilgiler, terörle mücadele için uygun olmayan eski tip karakolları yenileme çalışmalarında hâlâ bir neticeye varılamadığını gözler önüne sermişti. Bir diğeri, teröristlerle mücadelenin profesyonel askerlere devredileceği yönünde defaatle yapılan açıklamalara rağmen, bu konuda da fazla bir mesafe alınamamış olduğu. Şehit babalarının “Sadece 15 gün eğitim görmüş veya 3 aylık askerlerin hudutta işi ne?” suali, bunu sorguluyor. Yaşanan bunca acı tecrübeye rağmen sevk-idare-tedbir noktasındaki eksik ve zaafların hâlâ giderilemediği izlenimi veren işaretler de cabası. Başbuğ bu tür olaylardan sonra kendi değerlendirme, tesbit ve özeleştirilerini hep yaptıklarını, ama vardıkları sonuçları kamuoyu ile paylaşmak zorunda olmadıklarını defaatle söyledi. Ancak “Kol kırılır, yen içinde kalır” mantığını yansıtan, kimsenin içine sinmeyen ve özellikle de evlâtlarını kurban veren acılı anne ve babaların yüreğindeki yangını daha da büyüten bu tavrın isabetsizliği giderek daha net ortaya çıkıyor. Eğer şehit listesinin sürekli kabarmasında, göz göre göre işlendiği intibaı veren vahim hataların da payı varsa, bu durum, kapalı kapılar ardında yapılıp sonuçları kamuoyundan saklanacak değerlendirmelerle geçiştirilemez. Mutlaka kamuoyunu tatmin edecek bilgiler verilmesi ve ihmaller varsa, yaptırımlarının uygulanması gerekir. Her can aziz ve kıymetlidir. Şehitler “teferruat” olarak görülemez. Yaşananlarda ciddî ihmal ve kusurlar varsa, bunlar “Terörle mücadelede olur böyle şeyler” yaklaşımıyla örtbas edilemez. İyiniyetli ve yapıcı eleştirileri “ihanet” olarak niteleyip mahkûm eden tavırlar ise, orduya güveni daha da zedelemekten başka bir sonuç vermez. 23.06.2010 E-Posta: [email protected] |
|
|
|
Önceki Yazıları
|
