Yeni Asya Gazetesi

02 Haziran 2009 ASYA'NIN BAHTININ MİFTAHI , MEŞVERET VE ŞÛRÂDIR İletişim Künye Abonelik Reklam Bugünkü YeniAsya!

Eski tarihli sayılar

Günün Karikatürü

Dergilerimiz

Şaban DÖĞEN
Ölümün idam-ı ebedîsinden kurtulmak

A+ | A-

“Ölüm ve idam intizarında bulunan bir adam, sehpanın tezyin ve süslendirilmesinden zevk ve lezzet alabilir mi?”1

Bu ifade inançsız bir insanın ölüme bakışını tasvir ediyor. Ölümü bütün zevk ve lezzetlerin, tatlı hayatın bitişi, bir idam sehpası, herşeyin yok olup gitmesi olarak gören bir insan için yukarda anlatıldığı gibi ölüm sehpanın süslendirilmesinden farksızdır.

Böyle durumdaki bir adam için ölümü sadece dünya zevk ve lezzetlerinin sona ermesi değil, aynı zamanda hem kendisini, hem de sevdiklerini yok eden bir darağacı olarak görmesi kadar daha dehşetli ne olabilir? Ondan kurtulmak için de mümkün olan bütün varını yoğunu, hatta dünya kendisinin olsa onu feda etmekte tereddüt etmez.

Öyleyse bir insan için bundan daha önemli, daha büyük bir mesele düşünülemez.

Ölümü böylesine bir fecaatten kurtarmanın yolu ise tahkiki imanı elde etmektir. “Kur’ân-ı Hakimin sırr-ı hakikatiyle ve i’cazının tılsımıyla, benim ve Risale-i Nur’un programımız ve mesleğimiz ve bilfiil semeresini gördüğümüz ve çalıştığımız ve gaye-i hareketimiz ve hedefimiz, ölümün idam-ı ebedisinden iman-ı tahkiki ile biçareleri kurtarmak ve bu mübarek milleti de her nevi anarşilikten muhafaza etmektir”2 diyen Bediüzzaman Said Nursî Hazretlerinin bütün emeli imanların kurtulması idi. “Ben yalnız iman üzerine mesâimi teksif etmiş bulunuyorum”3 derken bu gerçeği dile getiriyor, “Cemiyetin, yirmi beş milyon Türk cemiyetinin imanı nâmına bir Said değil, bin Said fedâ olsun”4 diyordu. Hatta onun “Eğer Ankara’ya gönderilen Risale-i Nur’un şiddetli tokatları için beni idama mahkûm eden zatlar, Risale-i Nurla imanlarını kurtarıp idam-ı ebedîden necat bulsalar, siz şahit olunuz, ben onları da ruh u canımla helâl ederim”5 diyecekti.

Bu diğergâmlığın zirvesi! İhtiyaç sahiplerine yiyecek, içecek, ev-bark, iş, hatta milyarlar bağışlamaktan daha önemli hizmet onların sadece fanî değil, ebedî hayatlarının mutlulukları için gerekli olan imanlarını kurtarmak. En önemli ve en büyük hizmet bu. “İnsanların en iyisi insanlara en çok faydası olan”6 değil mi?”