Eski tarihli sayılar
|
Cevher İLHAN |
|
Şantajlı şartlı “ateşkes”! |
 |
|
Ağustos başında BDP’den sonra Demokratik Toplum Kongresi’nin (DTK) ‘özerk Kürdistan”ı gündeme getirmesinin ardından, PKK’nın önce Kandil Dağından terörist elebaşı Karayılan’ın seslendirdiği ve “Öcalan’ın onayı”ndan geçen 38 günlük ateşkes ilânı, beraberinde bir dizi tartışmayı getirdi… “PKK’dan eylemlere Ramazan arası” olarak bildirilen “ateşkes”in terörün şiddetinin arttığı ve şehidlerin peşpeşe geldiği sırada alınması, elbette kısa süre için de olsa sevindirici. Ne var ki, İmralı’dan terör örgütüne ulaştırılan ve ortaya konular şartlar, bu kararın da öncekiler gibi geçici olmasının yanı sıra “siyasî” ve “gözboyama”dan ibâret olduğu peşinen anlaşılmakta. Amacın terörü siyasallaştırarak son demde açıkça gündeme getirilen “adem-i merkeziyet”le Türkiye’nin federatif sistemle Öcalan’ın “yol haritası”ndaki özerk eyâletlere bölünüp “özerk Kürdistan” projesine Ankara’nın zorlanması olduğu açığa çıkmakta… Nitekim, daha baştan dört madde olarak belirlenen “barış plânı”nda, cezaevinde bulunan “700 BDP’li yönetici ve üye” diye tanıtılan terör örgütü sempatizanının yargısız, kayıtsız-şartsız serbest bırakılması, birinci şart olarak koşulmakta. Keza Öcalan’ın, ayrı parlamentosundan, ayrı yönetiminden ayrı bayrağına, maliyeden sağlığa, eğitimden spora ve din işlerine kadar ayrılık tekliflerinin ön şartsız müzâkere edilmesi; ayrıca “barış süreci’ne aktif katılma koşulları” olarak nitelenen bir diğer şartla Öcalan’ın mutlaka muhatap alınması sıralanmakta. Buna makyaj olarak da bir “demokratik talep” olan seçim barajının düşürülmesi eklenmekte…
MAKSAD, DEŞİFRE OLUYOR Belli ki referandum sürecinde “Ramazan vesilesi”yle toplumdan gelen yoğun baskılar ve “çağrılar” sonucu sıkışan PKK’nin 13 Ağustos’ta başlattığı ve 20 Eylül’e kadar süreceği bildirdiği “ateşkes”in de arka plânında tehdit ve şantaj var. Şimdiye kadar olduğu gibi, terör örgütü bunu da ayrışma ve tefrika için bir “aşama” olarak istimal ediyor. Ankara’nın kabul etmesi imkânsız kısa süreli şartları ileri sürme işgüzârlığıyla bu vâziyet ortaya çıkmakta… Terörün bütün dehşetiyle devam ettiği süreçte, “TSK operasyonlarını, PKK da eylemlerini durdursun” çağrısıyla, terörle, terörle mücadeleyi karşılıklı kefelere koyup “çözüm için karşılıklı çatışmasızlık önşartı” olarak sunulması, terörü ve terör örgütünü meşrulaştırmanın ötesinde bir işe yaramamakta. Akabinde gelen “istekler”, kışkırtmakta ve gerginliği ve güvensizliği daha da derinleştirmekte… 1 Haziran’da “Terör artacak, büyük şehirlerde orta ölçekli isyanlar olacak!” tâlimatıyla karakol ve askerî birlik baskınlarıyla Hakkâri ve Şemdinli’nin Mersin’e, İnegöl ve Dörtyol’a uzanan ülke sathında bombalı, molotoflu çatışmalı eylemlere varan provokasyonlar ve tahriklerden sonra, gelen “ateşkes ilânı”nın, Marksist kökenli terör örgütünün “Ramazanda kan dökülmesin” ya da, “dinî günlerde kan dökmüyoruz” propagandasıyla uzaktan yakından bir alâkasının olmadığı gerçeği su yüzüne çıkmakta… Esasen PKK’nın gizli sivil yapılanması” olarak bilinen Kürdistan Topluluklar Birliği/Türkiye Meclisi (KCK/TM) operasyonunda tutuklanan Demokratik Toplum Kongresi Genel Başkanı Yardımcısı Yüksel Genç’in, ortaya attığı, BDP eşbaşkanı Demirtaş ve milletvekillerince tekrarlanan “özerklik”in terör ve iç çatışmanın çözümü olarak sunulması, “kısa süreli geçici ateşkes”in maksadını deşifre etmekte…
TEFRİKAYI ALEVLENDİRMEK… Ve bu durum, bir diğer gerçeği ortaya çıkarmakta. Daha önce bizzat eski DTP lideri Türk’ün, “PKK’yı silâh bırakmaya ve durdurmaya tek başına gücümüz yetmez” ifâdesiyle itiraf edilen ve her fırsatta konunun asıl muhatabının İmralı’da olduğu, siyasî parti olarak kendilerinin bu konuda belirleyici bir irâde ortaya koyamayacaklarını sözcülerince dile getirilen DTP-BDP’nin, aslında devre dışı olduğu bir defa daha tebârüz etmekte. İrâdesini terör örgütünün ve terörist başının uhdesinde olduğu ikrar edilmekte. Özetle, terör örgütü bu manevrayla, aynı oyunu bir defa daha oynamakta. Bundandır ki, “demokratik çözüm” ve “barış için” söylemiyle açıkladığı, “artık silâh yerine diyalog ve müzâkere ile çözümün önünün açılması” olarak lanse ettiği “ateşkes”i beş hafta ile sınırlı tutmakta. Bir türlü terörü bırakmamakta; sürekli bir tehdid ve şantaj aracı olarak kullanmakta. Böylece “ateşkes” ve “eylemlere ara vermek” duyuruları, hâricî odakların palazlandırdığı, ecnebilerin parmak karıştırmasıyla körüklenen terörün, etnik ve bölgesel tefrika ve fitnesini azdıran “özerklik” için istismar edilmekte. “Kan akmaya devam eder” şantajıyla aralanan ve “özerklik” isteğiyle ilerletilen tefrika belâsı, “şartlı ateşkes”le dayatılmakta… Neticede şimdiye kadar 17 kez “ateşkes” ve “eylemsizlik kararı” alan terör örgütü, bölünme ve parçalanmayı netice veren bu son “ateşkes”le iftirak fitnesi ateşine odun atmakta. Topyekûn ülke ve bütün vatandaşlar için demokratikleşmeyi, hak ve hürriyetleri talep edeceği yerde, bütün dünyanın önünde gayr-ı kabil şartları koşarak, ütopik “özerklik” isteği “demokrasi” ve “özgürlükler”deki samimiyetsizliği sırıtmakta… Samimiyse, neden 30 bin insanın katlinden sonra silâhı ve terörü bırakmıyor? 18.08.2010 E-Posta: [email protected] |
|
|
