Eski tarihli sayılar
|
M. Latif SALİHOĞLU |
|
Küçük dairede büyük hizmet |
 |
|
Afakî konulara dalıp giden, geniş daireye mahsus işlerde koşturan kimseler, ne hikmetse "dört duvar arasına kâinatı sığdıran îmânî dersler"i küçümseme cihetine giderler. Dahası, bu daimî ve bereketli hizmete hayatını vakfedenleri de çoğu zaman hor ve hakir görürler. Bu yanlış bir görmektir, yanlış bir tanımaktır... Belki de hiç tanımamaktır, o "küçük âlemde büyük cihad" ile meşgul olanları. O hakikat yolcuları ki, "Oku!" emr–i İlâhîsine mazhar olmayı hayatın en mühim bir gayesi bilirler. Ve aynı saikle, o kudsî emir istikametindeki mânâları neşr ve ilân eden eserleri ellerinden düşürmezler; mütemâdiyen okurlar, mütalâa ederler, ders yaparlar... Okunan eserler külliyâtı bir bahçedir; her bünyeye uygun çeşit çeşit nûrânî meyveler verir. Bir mektep, bir medresedir; her mizaca, her zekâvete hitab edecek kelâmı bahşeder. Bir eczahane, bir şifâhanedir; her nabza uygun şerbeti sunar. Hulâsa, ilimlerin harmanıdır, duyguların dermanıdır, bir tefekkür ummanıdır okunan külliyât: Risâle–i Nur Külliyâtı... Can fedâ etmek kolay; lâkin hayatı fedâ etmek zordur. Bir ömür boyu okumak, okunanı nefse tatbik etmek; evet, işte bu hayatı fedâ etmek demektir. Canı fedâ edip bir kez şehid olmaya bedel, nefisle cihad–ı ekber içinde olup her gün şehid sevabını kazanmak, elbette kolay değildir. Bu ise, nihayetsiz bir azm u sebat ister. Herkes yapamaz bunu. Her babayiğit tahammül edemez bunca uzun eziyete, zahmete, meşakkate... İşte, "hayatı fedâ" etmeyi gerektiren bu çileli yolda yürümeyi göze alamayan bir kısım "mücahit taslakları" külliyat okuyucuları için bakın neler diyor, neler: "Siz, daha ne zamana kadar dört duvar arasında kalacaksınız? Yıllardır hep aynı şeyleri okuyor, aynı şeyleri yapıyorsunuz. Elinizden kırmızı kapaklı kitapları düşürmüyor, gece–gündüz durmadan okuyorsunuz. Tek tek okuyor, cemaat halinde onlardan ders yapıyor, ama aynı yerde duruyor, hep dört duvar arasında kalıyorsunuz. Bir adım ileriye gitmiyor, açılım yapmıyor, geniş alanlara el atmıyorsunuz." V.s... Dur bre gafil, dur! Enginlerde otur da, selâmette kal. Katı yükseklerden uçucu olma! Sonra başın döner, düşersin; kolun kanadın kırılır... Bak, senin gibi uçmaya heveslenip düşen, serseme dönen nice kör ve sağır, nice çolak ve topal adam var ortalıkta... * * * Bilemeyiz, bazılarına nasihat kâr eder mi, bir faydası olur mu? Ama biz yine de seslendirelim inancımızı... Gafiller bilmelidir ki, âfâka açılıp boğulmak değil; deryayı damlaya sığdırmaktır asıl maharet. Kezâ, âlemin uçsuz bucaksız köşelerine gitmek değil; kâinatı ele–avuca alıp dört duvar arasına sığdırmaktır aslolan. Ve, kâinata sığmayan Allah'ı, bir insanın kalbine sığdırmaktır, asıl hakikat...
Tarihin yorumu 19 Temmuz 1948 Kemalistler Demokrat'ı böldü Tarih içinde ciddiye alınmayacak bazı sebep ve bahanelerde Demokrat Partiden ayrılan bir grup milletvekili, 19 Temmuz 1948'de Millet Partisini kurdu. Fevzi Paşanın fahrî başkanlığında 33 kişi ile kurulan bu partinin resmî genel başkanlığına ise, "Kemalist Profesör" olarak da bilinen Y. Hikmet Bayur getirildi. Kemalist Bayur, Millî Eğitim Bakanı olduğu 1935 senesinde, İstanbul Üniversitesinden başlamak üzere, Türkiye'nin bütün okullarına "Devrim Tarihi, Atatürk İlke ve İnkılâpları" dersini koyduran kimsedir. Bu ders, tam 75 senedir daha da yaygınlaştırılarak devam ettirilmektedir. İşte, "dindar/muhafazakâr Kemalistler"in baş tacı etmiş olduğu Bayur ve Çakmak, sayesinde Meclis'e girmiş oldukları Demokrat Partiyi ortadan bölmekten çekinmediler. İki yıl müddetle çalışıp, DP'nin içini boşalttılar ve toplam 61 üyenin 28'ini MP'ye transfer ederek, Meclis'te yeni bir grup oluşturdular. Bunu yapmakla, aslında Millî Şef İsmet İnönü'nün işini kolaylaştırmış oldular. 25 senedir ülkede diktatörlükle iş gören İsmet Paşa, karşısındaki muhalefeti bölüp parçalayarak saltanatını sürdürmek maksadındaydı. Bu maksadına da, dindar Kemalistleri kullanarak nail olmak istedi. Dolayısıyla, Fevzi Paşayı defalardır oyuna getiren İsmet Paşa, 1948'de son bir kez daha oyuna getirmişti ki, İlâhî takdir devreye girerek bu son oyunu bozdu ve hadiselerin seyrini değişmeye yüz tuttu. 1948–50 yılları arasında ciddî bölünme krizleri yaşayan ve 14 Mayıs seçimlerine vargücüyle asılan DP, nihayet seçimlere 40 günlük bir zaman kala Fevzi Paşanın ölmesiyle birlikte derin bir nefes aldı ve yapılan seçimlerde zafere ulaştı. Siyaset sahnesinde, Fevzi Paşa ve Hikmet Bayur gibi "muhafazakâr Kemalistler" hiç eksik olmadı. Bazan zayıf düşüp sönük kaldılar, bazan da yükselip kuvvet kazandılar. Ancak, Demokratlar'a her defasında zarar verdiler, onların işini zorlaştırdılar. 19.07.2010 E-Posta: [email protected] |
|
|
