Eski tarihli sayılar
|
Cevher İLHAN |
|
Ankara hâlâ heceliyor; A-B… (1) |
 |
|
Avrupa Komisyonu Genişlemeden Sorumlu Üyesi Stefan Füle ile görüşen Dışişleri Bakanı Davutoğlu, “Avrupa Birliği-Türkiye ilişkilerinin stratejik vizyonu kapsamı”ndan bahsediyor. “AB ortak geleceğimiz, Avrupa kıt'ası da ortak kıt'amız” diyen Davutoğlu, hep birlikte AB’nin küresel dengeler içinde gelecek yüzyılda hak ettiği yeri alması için AB’nin jeopolitik olarak etkili, ekonomik olarak dinamik, kültürel olarak da içselleştirici çalışması gerektiğini düşünüyoruz” diyor. Türkiye’nin AB üyeliğini fırsat olarak nitelendiriyor. Ne var ki Türkiye’nin AB müzâkere sürecindeki çapsız ve sağlıksız politikasını atlıyor. Demokratikleşme ve reformlardaki zaafın üzerinde durmuyor. Ankara’nın Türkiye’nin gerçeklerini AB’ye yeterince güçlü bir irâde iletemeyip ikna edemediğini “teğet” geçiyor. Başta “işçilerin serbest dolaşımı”, “trans Avrupa ağı”, “bölgesel politikalar”, “yargı ve temel haklar” ile “ortak güvenlik ve dış politika” başlıkları başta olmak üzere 32 müzâkere başlığından 18’inin askıya alınması, Ankara’nın başarısızlığının göstergesi. Bunun baş sebebi, Türkiye’nin AB yolunda AB’ye ABD-İngiltere-İsrail üçgenindeki politikalara endekslenmesi; AB’yi “ikinci Avrupa” olarak görmesi…
“İKİNCİ AVRUPA”NIN ÇARPITMASI… Bediüzzaman’ın “iki Avrupa” tahlilindeki, “İsevîlik din-i hakikîsinden aldığı feyizle hayat-ı içtimaiye-i beşeriyeye (insanlığın sosyal ve medenî hayatına) nâfi (faydalı) san’atları (sanayii) ve adâlet ve hakkaniyete hizmet eden fünûnları (fenleri, ilimleri) tâkip eden ‘birinci Avrupa”yı değil, “felsefe-i tabiiyenin (inkârcı, maddeci, tabiat felsefesinin) zulmetiyle (karanlığıyla) medeniyetin seyyiâtını (kötülüklerini, çirkinliklerini) mehâsin (iyilikler ve güzellikler) zannederek beşeri (insanlığı) sefâhete ve dalâlete sevk eden bozulmuş ‘ikinci Avrupa”yı adesesiyle bakmakta.. (Lem’alar, 167-172) AB içinde şüphesiz bu “iki Avrupa”nın mücadelesi var. AB, “ikinci Avrupa”nın muhasarası altında. Ve ne yazık ki “AB içindeki AB ve Türkiye karşıtları”nın tahrikleriyle hareket etmekte. “İkinci Avrupa” çarpıtmasına gelmekte… Bunun ilk örneği, “Avrupa anayasası”nın hazırlanmasında görüldü. Ankara, “AB Anayasası”nın temel esaslarının dinî değerleri esas alması tezine karşı çıktı. Dönemin Dışişleri Bakanı Gül’ün içinden geldiği eski siyasî partisinin “AB Hıristiyan kulübüdür” zihniyetiyle AB Anayasası’nın dinî değerleri referans almasına itiraz etti. Oysa AB “dini referans alsaydı”, AB anayasası Avrupa’da Hıristiyanlığa aykırı olmayacak; buna mukabil nüfusun yüzde 99’unun Müslüman olduğu Türkiye’de ise anayasaya ve yasalara Müslüman halkın inançlarına saygılılık hükmü şart koşulacaktı. Keza 2005’te birçok maddesi düzeltilen yeni Türk Ceza Yasasında zinanın suç olmaktan çıkartılması da “sefâhet ve dalâletle bozulmuş ve İsevî dininden uzaklaşmış Avrupa”nın telkiniyle oldu. Zinanın âileyi ve toplumu tahrip eden büyük bir felâket olduğunu ve mutlaka cezalandırması gerektiğini defalarca kamuoyu önünde deklâre eden Başbakan Erdoğan, gittiği Brüksel’de bunu anlatamadı; partisinin grup başkanvekillerine verdiği tâlimatla “zinaya ceza”yı yasaya koymaktan caydırdı…
ANKARA, AB’YE DOĞRU ÇALIŞMALI Gelinen noktada Ankara’nın “Deccal gibi birtek gözü taşıyan kör dehâsı ile ruh-u beşere (insanlığa) cehennemî hâleti hediye eden” dinden ve mâneviyattan bîbehre bozguncu küresel fesad şebekelerinin yanıltmalarına geldiği görülüyor… Gerçek şu ki “ikinci Avrupa”, mimsiz medeniyetin fantezileriyle azan sefâhet ve ahlâkî dejenerasyon felâketine karşı inanç temeline dayalı mânevî dinamikleri önemsemiyor. Temel hak ve hürriyetler istismar ediliyor; özgürlükler, inançsızlık ve ahlâksızlık hesabına istimal ediliyor; toplumların mânevî neshinde ve tahribinde kullanılıyor. Özgürlülüklerin, insanlığın zararına olarak tamamen bir hastalık olan “eşcinselliğe” indirgenmesi; inanç ve yaşama hakkının, toplumu sarsan ve çökerten her türlü ahlâk dışılığa ve hatta din düşmanlığına yorumlanması, AB’yi şaşırtan ifsadların başında gelmekte. İfsad odaklarının oyununa gelen “İkinci Avrupa”, Avrupa’yı ve insanlığı İlâhî esaslardan uzaklaştırıp madden ve mânen perişan ederek “çürük ve esassız esaslar”la zehirlemekte. Ve bunun içindir ki, AB’nin inançlara özgürlüğü esas alan “stratejik perspektifi”yle değil, Peygamberimize hakaret eden çirkin karikatürleri “basın özgürlüğü” sayan ve Obama’nın teklifi ve “güvencesi”yle NATO Genel Sekreterliğine getirilen Danimarka eski Başbakanı “Danimarkalı kovboy” Rasmussen ve Müslümanları “çapulcu -terörist” olarak yaftalayan Bush’un dostu Selânikli Sarkozy gibi “AB içindeki AB düşmanları”nın saplantılarıyla hareket edilmekte. Türkiye AB’ye, demokrasiyi, hukukun üstünlüğünü, hak ve hürriyetleri, inanç ve ifâde özgürlüğünü esas alan “birinci Avrupa” anlamında sahip çıkmalı. İnsanî ve mânevî değerleri altüst eden tahribatçı mihrakların kıskacındaki “ikinci Avrupa”nın komplosuna gelmemeli… AB ve demokratikleşme fırsatını heba etmemeli. Ankara, AB’ye doğru çalışmalı…
17.03.2010 E-Posta: [email protected] |
|
|
