Operasyon ile ilgili değerlendirmeler devam ediyor. Görsel ve yazılı medyada şu ana kadar üzerinde durulmayan ve gerçekten de önemli bir noktayı okuyucularımla paylaşmak istiyorum.
Evvelâ; hemen hemen herkesin ortak olduğu değerlendirmeler şu şekildedir. Operasyon, siyasî ve diplomatik açıdan başarılıdır. Zira bundan iki ay önce yapılsaydı gök kubbeyi üzerimize yıkmaya hazır ABD, Batı Avrupa, Rusya ve Arap ülkeleri seslerini çıkaramamışlardır. Demek ki sabır ve itidal gösterilmeye başlandığında zamanlama da uygun olduğu takdirde olumlu sonuç almak mümkün olmaktadır. Lütfen hatırlayalım, referandum esnasında medyada Irak’a saldırı için ne büyük bir kışkırtıcılık başlamıştı. Çok şükür Hükümet dolduruşa gelmedi ve optimal zaman ve zemini kollayarak harekâtı başlattı.
Saniyen; askerî açıdan bir başarı söz konusudur. Türk Silâhlı Kuvvetlerinin teknolojik olarak sahip olduğu imkân ve kabiliyetleri dost ve düşman bütün ülkelere gösterme fırsatı bulunmuştur. Meselâ gece vuruş ve savaşma kabiliyetine sahip olduğumuz (dünyada sadece beş ülkede bulunuyor) başarılı bir şekilde operasyon icrâ edilerek gösterilmiştir. Operasyon esnasında oldukça çok miktarda silah araç ve gereç kullanılmasına rağmen sıfır zayiâtla dönülmesi de bir diğer başarıdır.
Gelelim işin diğer bir boyutuna yani teröristlere verilen zarara. Bu konuda ne yazık ki güzel bir netice alındığı söylenemez. Zaten hava harekâtı ile Kandil Dağı gibi mağaralarla dolu terörist inlerinin bulunduğu bir bölgede başarılı olmak mümkün değildir. Teröristlerin etkisiz hale getirilmesi için özel harekât timlerinden oluşan birliklerin yapacağı sınır ötesi harekâta ihtiyaç bulunmaktadır. Bu hamur çok su götüreceğinden kısa kesip şimdiye kadar konuşulmayan başka bir konuya gelmek istiyorum.
Evet, şimdiye kadar hiç kimse “Yahu bu değirmenin suyu nereden geliyor” demedi. Yani operasyonda kullanılan silahların ülke bütçesine ne kadar maliyet yüklediğini, yaşadığım hatıraları paylaşarak anlatmak istiyorum.
Bundan 15 yıl önce bahriyede görev yaparken tatbikat maliyet hesapları çıkarıyorduk. O zamanlarda bir husus çok dikkatimi çekmişti. Genellikle yurt dışından ve başta ABD’den alınan bu silahlar gerçekten çok pahalıydı. Misal olarak bir merminin (Harpoon) maliyeti bir milyon yüz bin dolar idi. Şimdi ne kadardır bilemem ama ucuzladığını hiç zannetmiyorum. Operasyonda kullanılan mermiler de bunun gibi teknolojisi yüksek ve pahalı mermilerdir.
ABD’nin Irak operasyonu ile ilgili olarak Amerikan medyasında şu eleştiriler çıkmıştı. Deniliyordu ki, Cruise ve Tomahawk gibi mermilerin Amerikan Ordusuna maliyeti bir mermi için yüz milyon dolara çıkabiliyordu. Hâlbuki vurulan hedefler arasında belki on bin dolar bile etmeyecek binalar bulunuyordu. Bu ölçüsüz savurganlıktan kimler besleniyordu acaba?
Konu çabuk geçiştirildi, zira Amerikan ordusunun en büyük tedarikçisi olan silâh fabrikaları konunun tartışılmasını bile istemiyordu. Sonuçta savaş kazanılmıştı, fazla söze gerek yoktu.
ABD açısından bu görüş doğru olabilir fakat ekonomik gelişmesini henüz tamamlayamamış ve milyonlarca insanı hâlâ açlık sınırı altında olan bizim gibi ülkelerde maliyet hesabı çok önemlidir.
Eğer değeri bir milyon dolar tutan bir mermi yerine bir fabrika veya bir gemi alınsa gerçek savaş olan ekonomik savaşta durumumuzu daha iyi bir noktaya getirebiliriz.
İki yıl önce Kore’den bir gemi almaya gittim. 5000 Tonluk bu geminin armatöre maliyeti bir milyon 200 bin dolardı. Bu gemiye Kore’den değerli saç yükü yükledik. Tersaneye gelirken zaten gemi maliyetinin yarısını navlun gelirinden karşılamıştık. Tersanede küçük bir bakım yaptırdıktan sonra ikinci seferine de kaptan olarak ben gittim. Yine sorunsuz bir seyir yaptık. Bu gemi daha sonra continent adını verdiğimiz Kuzey Avrupa seferlerine çıktı. Çok para kazandırdı ve halen de buna devam ediyor.
İşte ülkemizin ihtiyaç duyduğu en önemli silâh; fabrikadır, gemidir, turizm ve sanayi tesisleridir. Bunlara yeterince sahip olamadan hovarda bir şekilde mermileri dağlara bayırlara savurmak akıllı adamın yapacağı iş değildir.
Şimdi, Amerikalı silâh tüccarları ellerini ovuşturuyor. Zira harcanan mermiler yerine harp stokunu doldurmak için yeni alımlar olacak. Bu sebeple harekâtın en büyük destekçisi olan ABD’lilere şaşmamak gerek. Ama zaman hesap zamanıdır. Tüyü bitmemiş yetimlerin malını Amerikalı savaş tüccarlarına kaptırmak maddî olduğu kadar mânevî sorumluluk yüklenmek demektir.
Sonuç olarak, bu operasyondan sonra yapılacak en önemli iş teröristleri dağa çıkarmadan eve yurtlarına dönmesini sağlamak olmalıdır. Yoksa dağları bayırları milyonlarca lira değerindeki silâhlarla bombalamak israftan başka hiçbir şey değildir, vesselâm…
26.12.2007
E-Posta:
[email protected]
|
