Eski tarihli sayılar
|
Mehmet KARA |
|
Sorun anayasa, çare… |
 |
|
İnsan hakları, bütün insanların sahip olduğu “temel hak ve özgürlükler” olarak tanımlanır ve bu haklar, ırk, din, dil ve cinsiyet ayrımı gözetmeksizin insanların yararlanabileceği haklardır. Bu hakları kullanmakta herkes eşittir. Bu kavramın içine yoksulluktan, özgürlüklere, eğitimden sağlığa “insan”ı ilgilendiren pek çok konu girer. Birleşmiş Milletler Genel Kurulu’nun 10 Aralık 1948 tarihinde İnsan Hakları Evrensel Bildirgesini kabul etmesiyle birlikte her yıl kutlanan insan hakları gününde hem dünya da hem de ülkemizde insan hakları ihlâlleri devam ediyor. İnsan Hakları Evrensel Beyannamesi’nin BM’ce kabulünün üzeriden 61 yıl geçmesine rağmen dünya da hâlâ insan hakları ihlâlleri yapılıyorsa bu o bildirgeye imza atanların utancı olmalıdır. ABD’nin Kuzey Irak’ta, Çin’in Doğu Türkistan’da yaptıkları ile Afganistan gibi birçok ülkede en temel insan hakkı olan yaşama hakkı hiçe sayılıyorsa bu günü kutlamanın mânâsı kalmıyor. Her yıl milyonlarca insan açlıktan veya sağlıklı beslenememekten ölüyorsa bu günü kutlamanın bir anlamı olur mu? Bu beyannameyi kabul eden Türkiye’de de insan hakları ihlâlleri bitmiş değil. En başta temel hak ve özgürlükler alanlarında birçok ihlaller sürüyor. Danıştay’ın YÖK’ün katsayı engelini kaldıran kararının yürütmesini durdurmasından, inanç özgürlüğü olan başörtüsü yasağının devam etmesine kadar birçok yasak bu anlamda değerlendirilebilir. Bu mânâda HSYK ve YAŞ kararlarına yargı yolunun kapalı olması da İnsan Hakları Beyannamesinde ifadesini bulan adil yargılanma hakkına aykırıdır. * * * İnsan haklarının bir diğer de sendikalaşma ve örgütlenme özgürlüğüdür. Demokrasinin ve özgürlüklerinin gelişmesinde sivil toplum örgütlerinin öneminin bilincinde olan Belediye ve Özel İdare Çalışanları Sendikası “Geçmişten günümüze sendikal hareketler ve insan hakları” paneli düzenledi. Panelin açılış konuşmasını yapan Sendika’nın Genel Başkanı Mürsel Turbay, insanların sahip oldukları temel insan haklarından birisinin de sendikal haklar, örgütlenme hakları olduğunu hatırlatırken, bu konularda engellemelerin devam ettiğini hatırlatırken, Memur-Sen Genel Başkanı Ahmet Gündoğdu, darbelerin en büyük insan hakkı ihlâli olduğunu söyledi. Anti-demokratik süreçlerde, demokrasi, hukuk, insan haklarının ya ortadan kaldırıldığını ya da askıya alınarak yerine “faşist rejimler^”in geldiğini dile getirdi. Paneli yöneten Doç. Dr. Aydın Başbuğ’un Türkiye’nin sendikal geçmişinde ak sayfalarının yanı sıra kara sayfaların da bulunduğunu belirtirken, demokrasiye sahip çıkan sendikalar bulunduğu gibi, demokrasinin rafa kaldırılmasına hizmet eden, hatta öncülük eden sendikal yapıların da olmasından üzüntü duyulması gerektiğini ifade etti. Cumhuriyet eski Başsavcısı Reşat Petek, konuşmasında ağırlı olarak Anayasa Mahkemesinin yapısı ve son dönemdeki kararlarını dile getirdi. “Anayasa Mahkemesi, milletten ve Anayasa’dan almadığı bir yetkiyle karar veriyorsa bu doğrudan demokrasiye müdahaledir, halkın iradesini yok saymaktır ve halkın seçtiği TBMM’nin görevini gasp etmektir” sözü ise dikkat çekiciydi. Petek’in önemli bir cümlesi de,”Yasalara göre eğitim özgürlüğü vardır, ama uygulayıcılara göre yoktur” sözüydü. MAZLUM-DER Genel Sekreteri Duran Özdemir’in, insan hakları ihlâllerinin büyük çoğunluğu devlet eliyle yapıldığına dikkat çekerken, Türkiye’nin insan hakları sayfasında çok beyaz sayfanın olmadığının altını çizdi. Hem Petek hem de Özdemir’in üzerinde durdukları konu ise YAŞ ve HSYK kararlarının yargı denetiminde olmamasıydı. Sendika uzmanı Tarkan Zengin’in, sendikaların demokrasiye ve demokratikleşmeye hizmet etme özellikleri üzerinde dururken, Türkiye’de bulunan kimi sendikaların “genetiği değiştirilmiş sendika” olduklarını söylemesi de ilginçti. Demokrasiye ve demokratikleşmeye hizmet bir yana böyle sendikaların darbe ve ara dönemlere hizmet ettiklerini, öncülük ettiklerini söylerken de bir gerçeği vurguladı. Zengin, sendikaların en önemli görevinin halkın iradesini yansıtmak ve demokrasiye sahip çıkmak olduğunun altını çizdi. * * * Panelde dile getirilen özet görüşe göre insan haklarının önündeki en büyük engel 12 Eylül darbesinin ürünü olan anayasa… Anayasayı özgürlükçü ve sivil bir yapıya kavuşturmadıkça insan hakları ihlâllerinde bir gelişme olmayacağı da aşikâr. Bunu TBMM İnsan Hakları Komisyonu Başkanı Zafer Üskül şöyle ifade ediyor. “Türkiye’de en büyük sıkıntı, yapılan iş değil, kimin yaptığına bakılmasıdır. En büyük üzüntüm yeni bir Anayasa yapılamamış olmasıdır. Anayasa Mahkemesi’nin izni olmadan hiçbir karar alınamaz hale gelmiştir.” O zaman yapılması gereken açılım yapılacaksa ilk önce sivil anayasa ile başlanması gerekmez mi? Yani, sorun anayasa, çare ise daha fazla demokrasi, daha fazla özgürlük, daha fazla insan hakları… 13.12.2009 E-Posta: [email protected] |
|
|
