Eski tarihli sayılar
|
Şaban DÖĞEN |
|
Peygamber ve şehitlerin gıpta ettiği insanlar |
 |
|
En çok gıpta edilmeye lâyık insanlar hiç şüphesiz peygamberler ve şehitlerdir. Hayatın bin bir türlü çilesini üstlenmiş, çeşit çeşit sıkıntı ve ıztıraplara katlanmış; en çok ibadet, hamd ve şükürle Rabbine yaklaşmış insanlar peygamberlerdir. Sonra da Allah yolunda canlarını, mallarını, kısacası herşeylerini fedâ ederek peygamberlerden sonra insanın ulaşabileceği en yüksek makama ulaşmaş insanlar da şehitlerdir. Onların diri olduklarını, öldüklerini bilmediklerini, daha güzel bir âleme geçiş yaptıklarını ve orada mükemmel bir hayat sürdüklerini biliyoruz. Onlardan daha çok gıptaya lâyık kimler olabilir? Ama peygamber ve şehit olmadıkları halde makamları sebebiyle peygamber ve şehitlerin gıpta ettikleri bir kısım insanların bulunduklarını da görüyoruz. Yüzleri nur, oturdukları tahtları nurdan olan bu insanların kimler olduklarını merak ettiniz değil mi? Birgün Allah Resûlü (asm) Sahabenin dahi dikkatlerini çekecek şekilde onlardan bahsetmişti. Buyurmuşlardı ki: “Allah’ın kulları arasında öyleleri vardır ki, peygamber ve şehit olmadıkları halde Kıyamet gününde makamları sebebiyle peygamber ve şehitlerin dahi gıptalarını kazanırlar. Meraklanan Sahabe, ‘Bunlar kimlerdir ya Resûlallah? Bize özelliklerini anlatır mısınız?’ diye sorarlar. Allah Resûlü (asm) buyururlar ki: “Aralarında hiçbir akrabalık bağı ve alışveriş münasebetleri olmadığı halde birbirlerini sırf Allah için seven insanlardır. Allah’a yemin ederim ki onların yüzleri nurdur ve nur üzerindedirler. Herkes korkarlarken onlar korku namına birşey bilmezler. Herkes üzülürlerken onlar üzülmezler.” Sonra da şu âyeti okumuşlardı Allah Resûlü (asm): “Kesinlikle Allah dostları için ne bir korku ve ne de bir hüzün vardır (Yunus Sûresi: 62)”1 Demek Allah için insanların birbirlerini sevmesi bu kadar önemli. Yine başka bir hadisi şeriften öğrendiğimize göre bu insanların, hiçbir gölgenin bulunmadığı bir zamanda Arş’ın gölgesinde gölgelendirilmeleri. Bu yedi sınıf insandan birinin “Allah için birbirini sevip bir araya gelen ve Allah için ayrılan insanlar”2 oluşu ilginç değil mi?
Dipnotlar: 1 Ebû Davud, Büyu’: 40. 2 Buharî, Ezan: 36; Müslim, Zekât: 91; Tirmizî, Zühd: 53. 13.10.2009 E-Posta: [email protected] |
|
|
