Eski tarihli sayılar
|
Kazım GÜLEÇYÜZ |
|
Bize neler oluyor? |
 |
|
Daha Mardin-Bilge Köyü katliâmının şoku atlatılamadan Adana’dan gelen “aile içi vahşet” haberi, hepimiz için alarm zilleri çaldırması gereken çok vahim bir gidişatın endişe ve dehşet verici yeni bir işareti. Ne oluyoruz? Nereye gidiyoruz? Aile yapısının ve akraba bağlarının sağlamlığıyla iftihar eden bir toplumda bu çeşit hadiselerin izahı ne? Nasıl bir gözü dönmüşlüktür ki, sebebi ister arazi ve tapu ihtilâfı olsun, ister kız meselesi olsun, birilerini hiçbir İslâmî, vicdanî ve insanî ölçüye sığmayacak bir vahşetle, cemaatle namaz kılan insanlara, kadın ve çocuklara kurşun yağdırtıp, sonra kurbanları tek tek kontrol ettirerek, sağ kalanların kafalarına yine kurşun sıktırsın! Ve nasıl bir hunharlıktır ki, anasını, babasını, ikisi ders çalışan, biri 7 yaşında olan yeğenlerini boğarak veya kafalarından vurarak katlettirsin! “Normal” bir insan böyle birşey yapabilir mi? Bu vahşi cinayetlerin “cinnet”ten başka bir açıklaması olabilir mi? Peki, eğer “cinnet”se neden bu tür olaylar birbiri ardı sıra yaşanmaya başlandı? Bir cinnet dalgasıyla mı karşı karşıyayız?
Kanlı finale götüren dehşet zinciri Adana vahşetinde, yine bir kredi ve kart faciasının izleri öne çıkıyor. Astsubaylıktan atılan katil zanlısının, babasının desteğiyle girdiği işleri batırıp borç batağına sürüklendiği için bunalıma girmiş olabileceği söyleniyor. Ama bu bunalım, annesini, babasını, kardeşlerini, yengesini, hiçbir günahı olmayan yeğenlerini, planlı ve sistematik bir şekilde, saatlere yayarak vahşice katletmesine haklı bir gerekçe oluşturabilir mi? Olayla ilgili ilk ipuçlarında, düşündürücü detaylar var. Bu kişi astsubaylıktan niye atıldı? İkinci işi olan Tekel bayiliğinin, onu bu hunharca cinayetlere götüren süreçteki rolü ne? Ve nasıl oldu da kredi-kart-borç-faiz çıkmazına sürüklendi? Bu problemli zincirin söz konusu kritik halkalarıyla, dehşetli finali arasında nasıl bir irtibat var? Mardin katliâmında bilhassa cehalet ve husûmet faktörlerinin öne çıktığı aşiret yapısı ve töre gibi ilkelliklerin rolü üzerinde durulmuştu. Adana vahşetinde ise, ilk bilgilerin ortaya koyduğu bu noktalar dikkat çekiyor: Cinayetlerin işlenişindeki “profesyonellik”te astsubaylık tecrübesinin rolü; “cinnet”te içkinin payı olup olmadığı; borç-kredikart-faiz sarmalının korkunç katliâmdaki hissesi. Türkiye’nin iki ayrı köşesinde bir aydan kısa bir fasılayla peş peşe meydana gelen bu iki trajik olay, her gün gazetelerin üçüncü sayfalarını dolduran “rutin” kavga, cinayet, yaralama hadiseleriyle birlikte değerlendirildiğinde, hepimizi derin derin düşündürmesi gereken bir tabloyla karşılaşıyoruz.
Bediüzzaman yıllar önce uyarmıştı Çekirdeğini ailenin oluşturduğu toplumda, ürkütücü ve düşündürücü bir çözülme yaşanır ve bu çözülme, kanlı cinayetlerle sonuçlanan öfke patlamaları ve cinnet halleriyle kendisini gösterirken, cevabını bulmamız gereken sorular birikiyor: Bize neler oluyor? Neden bu hale geldik? Bu vahim gidişatın sonu nerelere varır? İnsanlarımızı bu halden kurtarmak için neler yapmamız lâzım? Aslında Bediüzzaman bunun işaretini altmış yıl kadar önce vermiş; din terbiyesi ve ahlâk noktasındaki lâübaliliklerin, elli sene sonraki nesillerde çok vahim sonuçlar doğuracağı uyarısında bulunmuş (Emirdağ Lâhikası, s. 55); “Şimdiki tohumların mahsulü ıslâh olmazsa, elbette tokatları dehşetli olacak” (Şuâlar, s. 422) diye ikaz etmişti. Bu ikazlara kulak verilmemesinin neticelerini, anarşi ve terör olaylarından ahlâkî çöküntüye, aile facialarına, töre cinayetlerine, kan dâvâlarına, çetelere... kadar uzanan alabildiğine geniş bir skalada, toplumun huzurunu bozan bilumum sıkıntıları yaşayarak görüyoruz. İnanç ve ahlâk dokumuzu pekiştirip tahkim etmeyi amaçlayan manevî hizmetler sekteye uğratılıp sabote edilirken, aksi yöndeki çabaların önünün açılması ise, çok derin bir tahribat tablosunu karşımıza çıkarıyor. Bu tablodan çıkış için, sarsılan manevî temelleri yeniden inşa ve tahkim etmekten başka yol yok. 04.06.2009 E-Posta: [email protected] |
|
|
