Eski tarihli sayılar
|
Kazım GÜLEÇYÜZ |
|
Seçim olursa |
 |
|
Anayasa Mahkemesinin DTP’yi kapatma ihtimali üzerine seslendirilen senaryolardan biri, böyle bir sonuç çıkması durumunda sine-i millete dönme kararı alan bu partiye mensup milletvekillerinden boşalacak sandalyeleri doldurmak üzere bir ara seçim yapma zorunluluğunun gündeme gelebileceği. Gerçi sine-i millete dönüş, yalnızca istifa eden milletvekillerinin kararına bağlı birşey değil. İstifalarının Mecliste de onaylanması icab ediyor. Ama iş oraya geldikten sonra ortaya çıkacak sonucu uzun süre taşıyabilmek mümkün değil. Dolayısıyla, hayli zamandır alttan alta seslendirilen “2010’da erken seçim olabilir” senaryoları böyle bir durum sonrasında ciddiyet kazanabilir. Başbakanın erken seçim iddialarıyla ilgili tavrı biliniyor: “İki-üç ay öne çekilebilir belki, ama seçim, vaktinde yapılacak.” Buna göre, 2011 baharından önce bir seçim, AKP gündeminde yok. Ama şartlar değişirse bu karar da değişebilir. Nitekim 2007’deki 22 Temmuz seçimi de, 27 Nisan ve 367 krizlerine kadar hiç gündemde değildi. Ve Erdoğan o zaman da, “Beş yılı tamamlamadan seçime gitmeyiz” tavrını sürdürüyordu. Ne var ki, cumhurbaşkanı seçiminde patlak veren ve Meclisi bloke eden âni kriz, AKP’yi bu ısrarından vazgeçerek, normal zamanından 15.5 ay önce sandığa gitmek mecburiyetinde bıraktı. Sebep, Anayasa Mahkemesinin 367 kararıydı. Şimdi yine AYM’de görülen bir dâvâ var. Bu dâvâdan kapatma kararı çıkarsa, Meclisi bir kez daha vaktinden önce yenileme zorunluluğunu beraberinde getirecek gelişmeleri tetikleyebilir. Böyle bir kararın ortaya çıkarması muhtemel asayiş problemleri, hükümetin “devlet projesi” olarak gündeme getirdiği, ama şu âna kadar somut bir adım atamadığı açılım süreci üzerindeki etkileri ve yol açacağı diğer sonuçlar ayrı konu. AKP’ye yakın bazı yorumcular, seçimin normal vaktinde yapılacağı varsayılsa bile açılım kapsamında adım atmak için en fazla birkaç aylık bir süre kaldığı uyarısında bulunmuşlardı. Ama görünen o ki, bilhassa son gelişmelerle ortaya çıkan konjonktür ve atmosfer, zaten başından beri bu konuda tutuk giden hükümetin yeni bir adım atmasına imkân vermeyecek gibi. Peki, böyle bir havada yapılması muhtemel bir erken seçim, ne gibi sonuçlar ortaya koyabilir? Son dönemde yayınlanan kamuoyu yoklamaları, AKP adına parlak bir tablo göstermiyor. 29 Mart yerel seçiminde sekiz puanlık bir kayba uğrayan iktidar partisindeki iniş seyrinin, özellikle açılımda gelinen son noktayla bağlantılı olarak, hızlanan bir ivme kazandığı gözleniyor. Buna karşılık, CHP ve MHP’de de öyle âhım şâhım bir yükseliş yok. Olmaması da gerekiyor. Çünkü aynı kökten beslenen ve resmî tabuların savunulması söz konusu olunca ağız birliği edip ortak refleksler sergileyen bu iki partinin olumlu anlamda Türkiye’ye verebilecekleri birşey yok. DTP kapatılırsa, aynı çizgiyi devralacak yeni bir partinin, 22 Temmuz’da olduğu gibi, bağımsız aday formülüyle gireceği seçimde, artan tepki oylarıyla biraz daha yükselmesi beklenebilir. Ancak bu yapay yükselişin, aynı tavır, politika ve söylemlerde ısrarlı olunduğu takdirde, çözüme katkı sağlamak yerine, çok daha derin tıkanmalara sebebiyet vereceği de bir başka gerçek. Dolayısıyla, yeni bir seçimin, siyaseti bugün geldiği tıkanma noktasından çıkarma potansiyeline sahip farklı alternatiflere yer açması lâzım. Ve bu aşamada, köklü bir geleneğin temsilcisi olduğu halde, mâlûm sebeplerle ciddî yıpranmalara maruz kalan ve yeniden toparlanma çabası içine giren DP’deki gelişmeler çok önemli. Cindoruk’un son günlerde seslendirdiği “28 Şubat’a da, Ergenekon’a da karşıyız” mesajları, bu noktadaki haklı eleştirileri dikkate alıp çizgiyi düzeltmeye yönelen sağlıklı bir yönelişin işareti. Ama AKP’lileri başörtülü eşleri üzerinden eleştirmek, bu yönelişi de zora sokan yeni ve vahim bir yanlış. Ve bir an önce düzeltilmesi şart. 12.12.2009 E-Posta: [email protected] |
|
|
|
Önceki Yazıları
|
