Eski tarihli sayılar
|
Kazım GÜLEÇYÜZ |
|
Üç kritik gündem |
 |
Başbakan, yeni anayasa çağrısının bir kez daha tekrarlandığı TOBB Genel Kurulundaki konuşmasında, “Anayasa değişikliklerini yapmazsak hem halkın beklentilerine cevap vermemiş, hem de gelecek kuşaklara karşı görevimizi yapmamış oluruz” demişti. Gerçi Hisarcıklıoğlu’nun kastı topyekûn bir anayasa yenilenmesi iken Erdoğan muhtevası henüz netleşmemiş bir mini paket için bunları söylemişti. Ve paketin son halinin ne olacağı da, çıkıp çıkmayacağı da hâlâ belirsizliğini koruyor. Meclis içi muhalefet partilerinin, 29 Mart’taki birer-ikişer puanlık oy artışından da güç alarak topu birbirlerine atan tavrı, pek ümit vermiyor. Bu sebeple mini paket dahi akim kalırsa AKP haklı olarak muhalefeti suçlayıp halka şikâyet edecek. Ama sonuç, onu da ilzam edip elini kolunu bağlayan tıkanıklığın aşılamaması olacak. Ve anayasa ülkeyi kilitlemeye devam edecek. Bu durumun ortaya çıkaracağı yeni sıkıntı ve sorunların faturası ise 22 Temmuz aktörleri olarak hem AKP’ye, hem de muhalefet partilerine çıkacak ve alternatif arayışları yoğunlaşacak. Yeni kabinenin diğer gündemlerine gelince: Bunların en önemlilerinden biri, kriz sürecinin ağırlaşarak devam ettiği ekonomi. Erdoğan “Teğet geçecek” söylemindeki kastını ve ısrarının gerekçesini “Hamd olsun, batan bankalarımız yok, marka firmalarımız yok” diye açıkladı; ama büyük sıkıntı içindeki küçük ve orta boy işletmelerden, esnaftan, çiftçiden hiç söz etmedi. Ve çığ gibi büyüyen işsizler ordusundan... Başbakan ekonomiye sadece bankalar ve marka firmalar ölçeğinden mi bakmaya başladı? Bakalım, AB Başmüzakereciliği uhdesinden alındıktan sonra, iki yıla yakın Dışişleri Bakanlığında da bekleneni pek veremediği eleştirilerine hedef olan Ali Babacan’ın, reel sektörün içinden gelen bir isim olarak yeniden ekonominin patronluğuna getirilmesi, giderek daha da zorlaşan krizle mücadeledeki gecikme ve eksikleri telâfi edip, umulan başarılı sonuçları verebilecek mi? Peki, 22 Temmuz sonrasında aynı koltuğa oturtulan Prof. Dr. Nazım Ekren’in şimdi kabine dışı bırakılmasında, IMF ile tartışma konusu olan 2009 büyüme hedefi konusunda “IMF bize uysun” çıkışının da bir etkisi olmuş olabilir mi? Merak edilen bir diğer nokta, Başbakanın sağlık durumunu da gerekçe gösterdiği, ama kendisi “Sapasağlamım” diyen Kemal Unakıtan’ın koltuğuna oturtulan Mehmet Şimşek’in, Maliye Bakanlığında nasıl bir performans göstereceği. Ve iç içe geçen tuzaklarla dolu, sıkıntılı bir alan: dış politika. Altı buçuk yıldır perde gerisindeki etkinliğiyle çok konuşulan Prof. Dr. Ahmet Davudoğlu’nun bakanlık koltuğuna oturması ne gibi sonuçlar verecek? Derinliği ve birikimi herkesçe müsellem olan Davudoğlu’nun, dış politikayı kilitleyen bazı “kırmızı çizgiler”in aşılmasında önemli açılımlara imza attığı bilinmekte. Suriye'yle, Hamas’la, Irak Şiîleriyle, Kuzey Irak yönetimiyle kurulan sıcak diyaloglar ve kesintisiz bir süreçle götürülen Afrika açılımı gibi. Söz konusu açılımların, Balkanlar, Kafkasya, Orta Asya gibi, sürekli irtibat halinde olduğumuz veya olmamız gereken diğer alanlarda fazla öne çıkmıyor olması ise önemli bir eksiklik. Stratejik derinlik kavramıyla anılan ve “komşularla sıfır problem”i şiar edinen Davudoğlu’nun Türkiye’yi “merkez ülke” olarak niteleyen konseptinde AB’nin yeri de biraz muğlâk. Buna mukabil, özellikle Obama yönetimiyle çok yakın bir işbirliği içinde olma eğiliminin açığa vurulduğu görülüyor. O kadar ki, Türkiye adına Rasmussen’e yapılan itirazın “Obama güvencesi”yle kaldırılması, Gül tarafından, “Obama’nın ilk Avrupa gezisinde başarısız olması birçok çabayı gölgeleyecekti” gerekçesiyle açıklanıyor. Obama’nın ülkesini dünya ve İslâm âlemiyle barıştırma çabasını desteklemek anlaşılır bir gerekçe. Ama bunun için kendi tezlerinden vazgeçip AB’yi de boşlamanın makul bir izahı yok. 09.05.2009 E-Posta: [email protected] |
|
|
