Demokrat Parti’nin 63. kuruluş yılında geri bakıldığında, Türkiye’de çok partili hayata demokrasiyi getiren DP ve devamı partilerle demokrasinin seyrinin paralel gittiği görülür.
Demokrat Parti’nin Ezân-ı Muhammedînin aslına çevrilmesiyle başlayan, demokrasiyi, temel hak ve hürriyetleri geliştirmesi, inanç ve mânevî değerlere hizmetleri, çeyrek asırdır antidemokratik dayatmalara alışmış siyasî muârızlarını daha ilk günde “endişe”ye düşürür.
Bundandır ki çeyrek asırlık istibdatla cebrîliğe ve keyfîliğe alışmış mihraklar boş durmadılar. Daha başta demokrasi dışı oyunların içine girdiler, tuzakları kurdular, Demokratları düşürme ve darbe plânlarını yaptılar.
Oysa Türkiye, Demokrat Parti’nin ilk on yılında iktisadî kalkınmanın altın yıllarını yaşadı. Türkiye Osmanlı borçlarının son taksidini ödedi. Fert başına düşen millî gelir, önceki yıllara göre katlandı.
İmalat Muamele Vergisi kaldırıldı. Türk Traktör Fabrikalarında montajı yapılan ilk 100 traktör Türkiye’ye Ziraat Donatım Kurumu’na teslim edildi. Gölcük Askerî Tersanesi hizmete girdi. Özel sanayi girişimleri desteklendi, sanayi kongresi toplandı. İlk kez okyanuslar ötesi ile telefon hattı kuruldu. İTÜ’de ilk TV yayın denemesi yapıldı. ODTÜ’nün temeli atıldı ve kanunu kabul edildi. Türkiye ve Orta Doğu Amme İdâresi Enstitüsü kuruldu.
Gülhane Askerî Tıp Hastanesi’nde Türkiye’nin ilk kalp ameliyatı gerçekleştirildi. İktisadî ve Ticarî İlimler Akademileri kuruldu. Erzurum Atatürk Üniversitesi açıldı. Sosyal Hizmetler Enstitüsü kurulmasına dair kanun kabul edildi. Et ve Balık Kurumu ile Türk Standartlar Enstitüsü, restore edilen Rumeli Hisarı ve Yeşilköy Havalimanı açıldı. Barajlar, fabrikalar, karayolları ve enerji hamlesi büyük bir başarıyla yürütüldü. Seyhan ve Hirfanlı barajlarının temeli atıldı.
Çalışma hayatında da büyük gelişmeler sağlandı. Büyük Çalışma Meclisi işçi-işveren ilişkilerini görüşmek için Ankara’da toplandı. Sendikalar kongrelerini yaptı. İşçiler için ücretli hafta tatili kanunu çıkarıldı. Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği kuruldu…
AKTİF DIŞ POLİTİKA
Aktif ve etkin bir dış politika izlendi. Türkiye Avrupa ülkeleri, komşuları ve İslâm dünyasıyla geniş bir diplomatik irtibata geçti. Yunanistan’dan İran’a, Suudî Arabistan’dan Almanya’ya, Hindistan’dan İspanya’ya, Irak’tan Pakistan’a kadar Cumhurbaşkanı, Başbakan ve bakanlar seviyesinde karşılıklı yoğun ziyaretler yapıldı. Çeşitli ülkelerle siyasî, ekonomik işbirlikleri, ticaret antlaşmaları imzalandı.
Arap Devletleri Birliği’nin Genel Sekreteri Türkiye’ye resmî ziyarette bulundu. İslâm dünyasına açılmanın bir yeni adımı olarak Türkiye ile İstiklâl Savaşına her türlü desteği veren Hint Müslümanların kurduğu Pakistan’la savunma ve dostluk mutâbakatı imzalandı.
40. Dünya Parlamenterler Konferansı İstanbul’da toplandı. Süveyş Kanalı için yapılan 2. Londra Konferansına Türkiye heyet gönderdi. Türkiye, NATO’ya dâvet edildi ve üyelik antlaşması imzalandı, BM Güvenlik Konseyi üyeliğine seçildi. Bağdat Paktı’yla Türkiye, Irak ve Pakistan arasında karşılıklı işbirliği antlaşması imzalandı. Antlaşmaya daha sonra İran ve İngiltere de katıldı. ABD ise “gözlemci” oldu.
Bu arada Hilâfetin ilgâsına ve Hanedânı Osmanînin Türkiye Cumhuriyeti memâliki hâricine çıkarılmasına dair 431 sayılı kanunun 2. maddesinin değiştirilmesiyle, Türkiye’ye gelmeleri ve geçmeleri yasak olan Osmanlı hanedânı kadınları yasak dışında tutuldu. Erzurum Aziziye tabyasını kahramanca savunan Nene Hatun’a maaş bağlanması Meclis’te kabul edildi. Çanakkale şehitler Abidesi’nin yapılmasına başlandı.
DEMOKRASİYE KARŞI TAHRİK
Düşünce ve ifâde hürriyetinde, temel hak ve hürriyetlerde de büyük açılımlar elde edildi. Çeşitli sivil örgütlerin, dernek ve vakıfların kurulmasına fırsat verildi. Meclis’te Türk Ceza Kanunu’nun 141. ve 142. maddeleri değiştirildi. Hür Mason Teşkilâtı kapatıldı. Din ve hürriyetleri hakkında kanun kabul edildi. Din dersleri ortaokullarda zorunlu hale getirildi. Seçim Kanununda değişiklik yapıldı.
Ne var ki halkı kamplaşma ve kutuplaşmaya iten tahrikler devam etti. Amaç, Demokrat Parti’nin önünü kesmekle Türkiye’nin önünü kesmekti. Maddî ve mânevî kalkınmasını baltalamaktı. Kırşehir’de “Atatürk büstü”nün saldırıya uğramasıyla başlayan tahrikler zinciri bunun içindi. Bu saldırıyı kınamak için büyük bir miting düzenlenmesi de. Keza Ankara’da büste ve “Atatürk heykellerine saldıran” 100’den fazla “Ticanî tarikatı üyesi” Ankara’da tutuklanması da…
O denli ki şamatalar karşısında hükûmet, “Atatürk reformlarının ve büstlerinin korunması” maksadıyla 5816 sayılı “Atatürk’ü Koruma Kanunu”nu çıkarmak durumunda kaldı.
Ve Vatan gazetesi Başyazarı Ahmet Emin Yalman’ın Malatya’da uğradığı silâhlı saldırıyla yaralanması, gerginlik ve tahrikleri daha da tırmandırdı. Onlarca kişi tutuklandı. Bu bahaneyle Menderes hükûmetine ve DP’ye büyük ithamlarda bulunuldu. “İrticayı himâye ettiği” nutukları atıldı.
Bütün şaşırtma ve propagandalara rağmen 1954 seçimlerini CHP’nin 31 milletvekiline karşı DP 305 milletvekiliyle kazandı. Ama demokrasi dışı mihrakların demokrasiye ve millete saygısı yoktu…
11.01.2009
E-Posta:
[email protected]
|
