Yakın tarihimizin en renkli simâlarından biri olan Osman Zeki Yüksel (Serdengeçti), bundan tam 24 sene evvel bugün, yani 10 Kasım 1983'te Hakk'ın rahmetine kavuştu.
Karakterine uygun gördüğü "Serdengeçti" terkibini bir imza, bir mahlas yerinde kullanan ve çok sevdiği aynı isimle yıllarca dergi çıkaran Osman Yüksel, 1917 yılında Akseki'de (Antalya) dünyaya geldi.
Kendisi, aynı zamanda Akseki müftüsünün oğlu ve eski Diyanet İşleri Başkanlarından merhûm Ahmet Hamdi Akseki'nin de yeğenidir.
İlk, orta ve lise tahsilinin ardından, 1940'ta Ankara'daki Dil, Tarih, Coğrafya Fakültesine kaydını yaptırır.
Son sınıfta iken, 3 Mayıs 1944'te Ankara'da vuku bulan "Türkçülük hareketi" ile irtibatlı bulunarak tutuklandı.
Hapisten çıktıktan sonra, okuluna devam etmek istedi. Ancak onun bu isteği, fakültenin o zamanlar bağlı bulunduğu Millî Eğitim Bakanlığınca kabul edilmedi.
Bu red cevabı karşısında, MEB Hasan Âli Yücel'e hitaben "Yüksek makamın alçak vekiline" başlığını taşıyan bir dilekçe yazdı. Fakat, bu dilekçe bakana iletilmediği gibi, Osman Yüksel tekrar cezaevine gönderildi.
İkinci hapishane hayatından sonra, bu kez basın–yayın hayatına atıldı. 1947'de "Serdengeçti" ismini verdiği fikir dergisini neşre başladı.
Bu derginin hemen her sayısı, muhtevasındaki yazılar sebebiyle ya toplatılıyor, ya da iş mahkemelik oluyordu.
Yıllarca sürüp giden bu sıkıntılar sebebiyle, Serdengeçti dergisinin ancak 33 sayısı (1947–62 yılları arasında) yayınlanabildi.
Bizim açımızdan bu dergiyi esasen kıymetli kılan nokta, birkaç sayısında Üstad Bediüzzaman'dan, onun eserlerinden ve talebelerinden takdirle ve sitayişle bahsedilmesidir.
Bir: Bu derginin nüshalarından biri, Mart 1952 tarihini taşıyor. Yazının başlığı ise, "Said Nur ve Talebeleri"dir. Aynı başlıklı makalenin uzunca bir bölümü, Tarihçe–i Hayat isimli eserin sonlarında yer alan "Tahliller" bölümüne dercedilmiş. Yazının devamını araştırıp eski Serdengeçi sayılarında bulduk. Bu vesileyle, tarihî vesika niteliğindeki o kısmı da burada sizlerle paylaşmak arzusundayız.
İki: Mecmuanın bir sonraki sayısında (Haziran), bu kez "Said Nursî'nin Huzurunda" başlıklı enfes bir yazı çıktı. Birinci yazısını Bediüzzaman'ı henüz görmeden yazan Serdengeçti, ikinci yazıyı ise, 1952'de Gençlik Rehberi mahkemesi için İstanbul'a gelen Said Nursî'yi bizzat ziyaret edip görüştükten sonra kaleme aldı.
Yazımızın ilerleyen bölümlerinde, inşaallah Serdengeçti'nin bu ikinci makalesini de sizlerle paylaşmaya çalışırız.
Osman Yüksel'in ayrıca 1954'te Isparta'ya giderek Said Nursî'yi ziyaret ile ilgili hatırası var. Bilvesile, bundan da kısaca söz etmek arzusundayız.
Nasıl bir şahsiyet idi?
Kısaca ve ana başlıklar halinde sıralamak gerekirse, Osman Yüksel'i şu ifadelerle de tarif etmek mümkün:
* Milliyetçi, mukaddesatçı bir vatanperverdi.
* Gazeteci–yazar ve şair bir nüktedan idi.
* Cesur ve gözükara bir siyasetçiydi.
* Hemen bütün hayatını hapishanelerde, mahkemelerde ve çeşitli mücadeleler içinde geçirmiş bir kavga ve dâvâ adamıydı.
1980'de, yani vefatından üç sene kadar evvel İstanbul Cağaloğlu'nda bizzat görüştüğümüz Osman Yüksel'in, yukarıdaki tarife tamamen uygun bir yapıda olduğuna yakînen şahit olduğumuzu da burada ifade etmek istiyoruz.
Evet, o zatta bir milliyetçilik damarı vardı. Fakat, onun milliyetçilik anlayışı, bir zamanlar arkadaşlık da etmiş olduğu Nihal Atsız'ın, Alparslan Türkeş'in, veyahut daha evvel yakınlık hissetmiş olduğu Ziya Gökalp, Fevzi Çakmak'ın Türkçülüğü gibi değildi.
Meselâ, diğer milliyetçilerin Üstad Bediüzzaman'a olan yaklaşımı asla dostane değildir, hatta çoğu zaman hasmanedir. Serdengeçti ise, samimî dosttur, kardeştir; hatta, kendi hatırasına göre, Said Nursî'nin "evlâd–ı mânevîsi"dir: Ziyareti esnasında, Üstad Bediüzzaman onunla şunları konuşmuş: "Bir oğlum olsaydı, ismini Serdengeçti koyardım; senin gibi yetiştirirdim. Vefat eden biraderzâdem Abdurrahman vardı. Evlâd–ı mânevîyem idi. Onun yerinde şimdi sen varsın." (Agd, 7. sayı, 1952.)
* * *
Merhum Osman Yüksel'in diğer bazı yönlerini ve orijinal makalelerinden seçme bölümleri bir sonraki yazıya bırakarak, burada onun "Bir kahraman bekliyoruz" isimli şiirinden birkaç mısra takdim edelim:
Kal'a gibi dik başın bulutlarla yarışsın.
Dalga dalga saçların rüzgârlara karışsın.
Kahramanlar büyüsün masalda dev misali,
Eğilsin öpsün gökler canım nazlı hilâlli.
Selâm dursun karşımda bütün şerefler şanlar,
Namını tebcil etsin, yıldızlar, kehkeşanlar.
İçimde hiç sönmeyen bir fetih sevdası var,
Yavuz gibi diyorum: Bir dünya insana dar!
Bir seda duymak için, sahralara düşeyim,
Helâl olsun bu yolda varım yoğum her şeyim.
Volkan gibi lâv atmış, ne susmuş ne sönmüşüm,
Ben fikir uğruna çılgınlara dönmüşüm.
Bir deha bekliyoruz, gençliğe mihrap olsun,
Ruhları tutuşturan bir ateş mihrak olsun.
Sinesinde birleşsin sağa sola sapanlar
Kahrolsun Hak dururken yabancıya tapanlar
Çık nerdesin zuhur et, biz seni bekliyoruz
Yıllardır yollarında, yorgun emekliyoruz
Musa ol Hakka yüksel, tecelli et de Tûr'a
Zulmet yıkılsın gitsin, cihan garkolsun Nûra
İstiyorum yeniden bir hilkat istiyorum
Ne hayâl ne kuruntu, hakikat istiyorum.
Hakikat, hakikat, hakikat istiyorum...
10.11.2007
E-Posta:
[email protected]
|
