Âlemde tesadüfe yer olmadığına, yaşanan maddî ve mânevî bütün gelişmelerin de birbiriyle münasebet bağları ile bağlı bulunduğuna inanıyoruz.
Bu nazarla umumî manzaraya baktığımızda, fevkalâde önemli şu noktaları görmekteyiz:
Bir: Ülke genelinde hissedilen mânevî boşluk ve bilhassa yeni neslin düçar olduğu ahlâkî dejenerasyon had safhada.
Bu fecî durum karşısında devletin, hükümetin ve siyasîlerin almış, yahut planlamış olduğu ciddî hiçbir tedbir görünmüyor.
Bu noktada, gazâb–ı İlâhînin celbinden endişe ediyoruz.
İki: Anadolu'nun doğusunda zamansız yağan yağmurlar sel felâketine dönüşürken, batısında ise, sıcaklık ve yağmursuzluk sebebiyle ciddî bir kuraklık tehlikesi başgöstermiş durumda.
Göller, barajlar dibe vurdu; bir damla suyun akıtılmadığı park ve bahçeler bir bir kurumaya terk edildi.
Ankara ve İstanbul'da, seçim sonrasına bırakılan su kesintisi uygulamasına başlanıyor.
Bütün bunlar, elbette ki boş ve tesadüfi şeyler değil.
Üç: Mânevî sadaka hükmünde olan Risâle–i Nur'un herhangi bir sahada tatile uğra(tıl)ması, arzî ve semavî belâların celbine bir sebeptir. (Sikke–i Tasdik–i Gaybî, s. 185 vd.)
Bu cihette, mâzide dönem dönem olduğu gibi, bugün de endişe duyarak teyakkuz halinde olunmalı, bol bol duâ etmeli.
Dört: Ecnebi (küresel) sermayenin ülkemizi abluka altına alma niyet ve teşebbüsü var. İnşaallah, geri tepecektir.
Ne var ki, halihazırda bankacılık sektörünün yüzde 44'ü, borsanın ise yüzde 73'ü onların elinde, yahut güdümünde.
Bir yandan da, kazandıkları paralarla burada hiçbir yatırımda bulunmadıkları halde, kârlı durumdaki yerli işletmeleri de doğrudan, yahut dolaylı şekilde satın alıyorlar.
Yabancı sermayenin teşvik edilmesi, gayet normal ve makul bir politikadır.
Ancak, bu meselenin böyle istilâkârane ve bir çeşit inhisar şeklinde gelişmesi, son derece endişe verici bir durum teşkil ediyor.
Beş: Ecnebi sermayesi, finans kuruluşları ve büyük işletmelerin yanı sıra, büyük medya kuruluşlarına da çengel atmış durumda. Gazete, dergi, radyo ve tv kanallarının bir kısmı onların eline geçti.
Bir kısım medya ise, zaten dünden "ecnebilerin içimizdeki nâşir–i efkârı" durumunda. (Bu tâbir Üstad Bediüzzaman'a ait.)
Altı: Bütün bu gelişmelerin, siyasî gelişmelerden ayrı ve bağlantısız şekilde cereyan ettiğine inanmak imkânsız gibi...
Netice: Umumî belâlar, umumun hatasıyla bağlantılı olarak geliyor. Cenâb–ı Hak'tan duâ ve niyazımız odur ki, işlediğimiz hata ve günahları bize pahalıya ödetmesin.
GÜNÜN TARİHİ 28 Temmuz 1808
Saltanat kurbanları
Bundan tam iki yüz sene önce bugün İstanbul saltanat merkezinde yaşanan kanlı feci boğuşmalar, zincirleme bir tarzda günlerce, haftalarca, hatta aylarca devam etti.
Başta Sultan III. Selim ile onu çokça seven Silistre Valisi ve Tuna Seraskeri Alemdar Mustafa Paşanın hayatına mal olan bu kanlı boğuşmalar esnasında, ayrıca 300'den fazla Yeniçeri askeri hayatını kaybetti.
İşte, 28 Temmuz'da başlayıp uzun müddet devam eden o dehşet verici hâdiseler zincirinin birkaç halkası:
Silistre Valisi ve Tuna Seraskeri Alemdar Mustafa Paşa, Kabakçı isyanı neticesi tahttan indirilen Sultan III. Selim’i yeniden saltanat makamına çıkartmak maksadıyla, 15.000 kadar askerî bir kuvvetle İstanbul’a girdi.
Sadrazamlık mührünü ele geçiren Alemdar, bunu götürüp teslim etmek istediği III. Selim’in ne yazık ki ölüsüyle karşılaştı.
Alemdar, bu esnada öldürülmek üzere olan II. Mahmud’u kurtardı. Onu tahta çıkardı. İsyancıların tahta oturttuğu IV. Mustafa’yı da getirip has odaya kapattı, hapsetti.
Bu üstün başarıya imza atan Alemdar Mustafa Paşa, II. Mahmud tarafından mükâfat olarak sadrazamlık makamına getirildi.
Ne var ki, İstanbul’un genel siyasetini bilmeyen Alemdar, hiç ummadığı bir şekilde Yeniçerilerin baskınına uğradı.
15 Kasım akşamı gerçekleştirilen baskın esnasında, güvendiği taraftarlarından yardım göremeyince, bulunduğu yerdeki cephaneliğin barut fıçılarını ateşledi. Bu çılgınca hareketin sonucu olarak, kendisiyle birlikte konağın çatısından içeri girmek isteyen 300 kadar Yeniçeri askerinin de ölümüne sebep oldu.
Enkaz altından çıkarılan Alemdar Mustafa Paşanın cesedi Yeniçeri zorbaları tarafından Sultanahmet’te bir ağaca asılarak uzun süre teşhir edildi.
Üç gün sonra cesedi Yedikule’deki bir kuyuya atılan Alemdar’ın kemikleri, yıllar sonra Yeniçeri Ocağının kapatılmasıyla (1826) ancak oradan çıkartılabildi.
Tâ, 1908’e kadar Yedikule surları yanında gömülü olan Alemdar Mustafa Paşanın naaşı, II. Meşrûtiyetin ilânından sonra Gülhane Parkı karşısındaki Zeynep Sultan Camii bahçesine nakledilmiş oldu.
28.07.2007
E-Posta:
[email protected]
|
