Çağımızda Müslümanların en büyük eksikliklerinin başında yabancı virüslere karşı sahalarını tahkim edemeyişleri geliyor. Kendi sahalarında ne fikri kontrolü tam olarak sağlayabiliyorlar ne de şahsi kontrolü. Bundan dolayı İslâmi saha yol geçen hanı gibi müstebah bir saha olmuş çıkmıştır.
Bunun sonucunda doğruyu söyleyen ve sınırları bekleyen dokuz köyden kovulurken, aksine nevzuhur tiplerin hak etmedikleri ilgi ve alaka gösteriliyor. Daha da kötüsü rehberiyet makamına isal ediliyorlar. Bu açıdan bir türlü de doğrultumuzu bulamıyoruz. Açık denizlerde pusulasız ve kaptansız bir gemiyi andırıyoruz. Her an kayalıklara bindirme veya fırtınalara yakalanma ihtimaliyle karşı karşıyayız.
Yine birincisine bağlı olarak camiamızın en büyük eksiklerinden birisi fikri takipsizliktir. Yazarlarımızın çoğunluğu Müslümanların 100 yıllık tecrübesinden bîhaber. Bundan dolayı ayakları havada geziyor. Nereden nereye geldik? Bu hizmetlerin cemaziyel evveli nedir? Sadaret mevkiini ihraz edenler bile bunları bilmiyor. İşi takip ve bitirme diye bir alışkanlığımız yok. İşler gelişigüzel ve olayların önünde sürüklenme suretiyle yürüyor. Tabii ki yürüyorsa. Bundan dolayı dindarların bir zihniyet analizine ihtiyaçları var. Nerede doğru yaptık veya nerede yanlış yaptık, bunları görebilmeliyiz.
22 Temmuz seçimlerinden önce ve sonra yazdığım yazılar aslında tamamen buna matuftu. Burada çalakalem birilerini karalamaktan ve kara çalmaktan ziyade önümüzü görmeyi amaçlıyoruz. Ama kavramlarımızı yerli yerine oturtamazsak ve kriterlerimiz belli olmazsa nerede olduğumuz veya mesafe alıp almadığımız da belli olmayacaktır. Mevkiimizi tayin edemeyeceğiz. İşte buna Tih yolculuğu deniliyor. Veya mehteran bölüğü gibi bir adım ileri iki adım geri. Bu durumda fikri anarşi ve savrulma kaçınılmazdır. AKP üzerinden İslâm dünyasının verdiği tepkilere bakarak onların zeminlerini etüd etmemiz de mümkün. Bu bağlamda İslâmi kesimler neden AKP’nin zaferini kendi zaferleri gibi içselleştirdiler? Aslında tam böyle bir şey yok. İslâm aleminin AKP’ye zafer alkışı aslında Türkiye’deki müesses nizama bir tepkinin ürünüdür. Onun ötesinde AKP’nin tartışılan İslâmi kimliğine verilen bir destek yok. Sözgelimi, selefiler bu konuda kendilerine göre berrak bir bakış açısına sahipler ve AKP gibi oluşumlardan bir yarar beklemiyorlar.
***
Onun ötesinde ‘Siyasal İslâm’ adıyla anılan ve siyasi hayatın priferisinde kalan ve iktidar olma şansı olmayan partiler veya oluşumlar da onun İslâmi özünden ziyade pratik tarafıyla ilgililer. AKP gibi dini bir geçmişten gelen partinin nasıl iktidara geldiğini merak ediyorlar ve burada onları özgürlük, çoğulculuk ve iktidar dönüşümü imkânı ilgilendiriyor. Arap dünyasındaki liberal kesimler AKP’nin zaferini liberalleştiği için kutlarken İslâmcılar da İslâmî bir geçmişten gelmesi dolayasıyla iktidara geldiği için kutluyorlar. Bir derece, kendi iktidar açlıklarını AKP iktidarıyla dindiriyorlar.
Fakat göremedikleri bir husus var. AKP veya benzeri özünü kaybeden oluşumların Müslüman zihniyeti dönüştürmeleri potansiyeli. Bu AKP ile birlikte kuvveden fiile çıkmıştır. Onlar sayesinde Müslüman zihniyet evriliyor. Devrim çapında bir geriye savrulma var. AKP günümüzü kurtarma adı altında geleceğimizi harcıyor ve heba ediyor. Bu tarz ‘siyasi zaferler’ bedel olarak sosyolojik altyapıyı tahrip ediyor. Evrilme veya istihale dediğimiz şey de budur. AKP ‘istim arkadan gelir’ , ‘sümmettedarük’ denilen tarzda pratiğine teori geliştirmeye çalışıyorsa da bunlar tutmuyor. Bu seçimlerle birlikte muhafazakâr dokusu liberalleşti. Dolayısıyla Muhafazakâr Demokrasi deyimi de rafa kalktı. Zaten o doktrin de ortaya atıldığında, ‘AKP’nin muhafaza edecek geride nesi kaldı?’ diye değerlendirmeler yapılıyordu. Maalesef gerçek şudur: Erbakan Hoca yanlış yöntemi gereği ileri vitese taktı dindarlar bedel ödedi. AKP de geri vitese aldı dindarlar yine sosyolojik ve doktrinel bedel ödüyorlar.
***
Bu yapılan topsuz tüfeksiz bir harekât ve evrimsel bir kültür devrimidir. Bu hususta Cumhuriyet gazetesinden Leyla Tavşanoğlu’na konuşan Vural Öğer AKP’nin görünen veya görünmeyen kimliğinin ötesinde misyonuyla ilgili şunları söylüyor: “Avrupa AKP Hükümeti’ni şöyle algılıyor: Atatürk’ün reformları büyük şehirlerde milyonlarca Türk’e ulaştı. Bu bir kültür devrimiydi. Türkiye’de azınlık denebilecek belli bir kesim bu değerleri benimsedi. Ama bu değerler kırsal kesimlere, köylere kadar ulaşamadı. AKP köyleri, varoşlardaki insanları ortaya çekiyor. AKP moderniteyle İslamı, demokrasiyle İslamı bağdaştırıyor...”
Aslında kimi Avrupalıların bu tespiti 3 Kasım 2002 seçimlerinden sonra galiba Mehmet Ali Kışlalı’nın aktardığına göre, genelkurmayın değerlendirmesiyle tıpatıp uyuşuyor. Biz de bunu söylüyoruz. Konvertibl bir kimlik ile dönüştürülmüş bir misyon ile karşı karşıyayız. Zihniyet analizinden bu çıkıyor.
06.08.2007
E-Posta:
[email protected]
|
