Papa Türkiye’de “Vatikan Devlet Başkanı” sıfatıyla yaptığı görüşmelerde, halin icabı neyi gerektiriyorsa ona göre hareket eden pragmatik bir siyaset adamı imajı ortaya koydu.
Anıtkabir ziyareti ve özel deftere “Kendi sözüm gibi yazıyorum” diye kaydettiği “Yurtta sulh, cihanda sulh” sözüyle Atatürkçüleri ziyadesiyle sevindirdi.
Erdoğan ve Sezer’le görüşmelerinde söylediği belirtilen “Türkiye’yi AB’de görmek istiyoruz” sözüyle de Türkiye’nin AB’ye girmesinden yana olan çoğunluğu hayli memnun etti.
Ama umuma yönelik beyanlarında aynı sözü kendi ağzından duyma imkânı vermedi.
Aynı şey, Erdoğan ve Bardakoğlu ile yaptığı görüşmelerde söylediği veya paylaştığı ifade edilen “İslâmiyet barış ve hoşgörü dinidir” beyanı ve yine Diyanet ziyaretinde ifade ettiği belirtilen “İslâmın özü akıl ve bilimle yoğrulmuştur” sözü için de.
Buna karşılık, Bardakoğlu ile görüşmesinden sonra yaptığı açıklamada İkinci Vatikan Konsiline atıfta bulunarak, HıristiyanMüslüman diyaloguna vurgu yaptı Papa. Böylece, makamına oturduğu ilk günden bu yana, hakkında, “diyalog karşıtı” olduğu yönünde oluşan izlenimi bu sözleriyle bertaraf etmeye çalıştı.
Sultanahmet Camii ziyaretinin de bu tashih çabasını pekiştirmeyi amaçladığı son derece aşikâr.
Bu durum, Thomas Michel’in ziyaret öncesi Yeni Asya’da çıkan değerlendirmesinde altını çizdiği “Asıl olan, Müslümanlarla diyalog kapısını açan İkinci Vatikan Konsilinin kararıdır. Hiçbir Papa bunun dışına çıkamaz” mesajını çok açık bir şekilde teyid ediyor.
Tabiî, verilen bu görüntünün fiiliyata ne şekilde ve ne ölçüde yansıyacağı ayrı bir bahis.
Öte yandan, Papa’nın Ankara’daki yabancı misyon şeflerine seslenirken “modern Türkiye’nin laik yapısı”ndan söz etmesini “laikliğe övgü” olarak algılayıp öyle yansıtanlar oldunu gördük.
Ama yine Papa’nın, Roma’dan Ankara’ya gelirken uçakta laiklik hakkında söyledikleri, bunlar için tam bir “şok” teşkil etmiş olmalı.
Uçakta bulunan tek Türk gazetecisi Yasemin Taşkın’ın haberine göre bu sözler özetle şöyle:
“Laisizm, kamu hayatını geleneklerin her birinden dışlayan bir anlayış, çıkışı olmayan bir sokaktır. Laiklik yeniden tanımlanmalı ve temelinde dinî değerler olmalıdır. Biz Avrupalılar, laik ve laisist aklımızı tekrar ele almalıyız.
“Atatürk’ün Fransa’yı model alarak kurduğu modern Türkiye de kendi tarihinden ve orijininden hareketle laiklik ve gelenek arasındaki bağı gelecek için nasıl inşa etmesi gerektiğini düşünmeli.” (Sabah, 29 Kasım 2006)
Bizde “yasaklı kamusal alan”ları özgürlükler aleyhine sürekli genişletme hevesindeki laikçi jakoben zihniyetien hiç hoşuna gitmeyecek sözler bunlar. Onun için de ya haberi veren Sabah gazetesinin yaptığı gibi iç sayfalarda gizlemeye çalışacak, ya da mâlûm üslûp ve söylemleriyle “Papa, işine bak” restleri çekecek—çekebilirse!
Papa’nın Hıristiyan Avrupa ile Müslüman Türkiye arasındaki diyalogu laik eksenli bir AB-Türkiye ilişkisine tercih ettiği şeklinde yorumlanan bu sözler, içi doldurulur ve arkası da iyi getirilirse sağlıklı bir süreci başlatabilir.
Ve böyle bir süreç, Türkiye’nin Avrupa yolundaki birçok engeli aşmasının yolunu açtığı gibi, dünyaya da yeni ufuklar kazandırır.
01.12.2006
E-Posta:
[email protected]
|
