İngilizlerin genel bir İslâm politikası olduğu gibi, aynı zamanda bir de Şiî veya teşeyyü politikası da vardır. İngilizler ve Amerikalılar ve onların arkasında kimi Yahudiler Irak’ta direnişin odağını Sünnî eksenli gördüklerinden dolayı teşeyyü politikası uyguladılar. Buna ağırlık verdiler. Sözgelimi, Türkiye’den bazı yazarlar ve kalemler de AKP hükümetini Irak’ta Sünnî politikası uygulamakla suçladılar. Oysa ki, kendileri de teşeyyü politikası (Şiileştirme) uyguluyorlardı. Amerikalı Neoconlar işgalin başlarında sürekli olarak bu tezi seslendirdiler. Bu meyanda ülkemizde Cengiz Çandar ve Soli Özel gibiler de bu sesi veya avazı Türk basınına taşımış oldular. Hatta bu kalemler Irak’ta teşeyyü, Lübnan’da da tesennün (Sünnîleştirme) politikasını seslendiriyorlardı. Irak’ta Şiî, Lübnan’da Sünniydiler. Kim işgal taraftarı ise onu alkışlıyorlardı. Amerikalılar ve İngilizler Irak’a gelmeden sekterizm veya taifiyye politikaları önceden ihraç etmişlerdi.
Irak’ta istenmeyen kişi ilân edilen Sünnî Hey’etü’l ulema Reisi Haris ed Dari’nin de dikkat çektiği gibi Ortadoğu için şöyle bir yanlış ezber vardı: Suriye’de Alevî (Nuseyri) azınlık Sünnî çoğunluğu yönetirken, tahakküm ederken Irak’ta ise Sünnî azınlık Şiî çoğunluğu yönetiyordu. Sürekli olarak Iraklı Şiiler için ‘baskı altındaki çoğunluk’ ifadesini kullanıyorlardı. Gerçekten de Şiiler baskı altındaydılar, ama azınlıklar da baskı altındaydı. Çoğunluk veya azınlık ayrımı gözetmeyen baskı vardı.
Saddam otoritesine veya Baas’a karşı çıkan herkes baskı altındaydı. Sünnî ve Hizb-i İslâmi’nin başkanı ve aynı zamanda Cumhurbaşkanı Yardımcısı Tarık Haşimi sırf Baas’a üye olmadığı için genç yaşta orduyla ilişiği kesilmiştir. Baas rejiminin gölgesinde Irak’ta da YAŞ kararlarına benzer kararlar böyle uygulanıyordu. Hatta bini aşkın Sünnî subay darbe yapacakları korkusuyla Saddam döneminde ordudan atılmışlardı. Irak’ta Baascılığı yayanlar arasında Şiiler de önemli bir mevkii işgal ediyorlardı. Irak’ta Baas Partisinin Kurucusu Fuad Rikabi adlı bir Şiî mühendistir. Buna rağmen işgal valisi Bremer daha sonra suikast sonucu öldürülen Abdulaziz Hakim’in biraderi Muhammed Bakır Hakim’in yönlendirmesiyle Baas partisi kadrolarını devletten atmış ve temizlemiştir.
***
Haris ed Dari Irak’ta Şiilerin çoğunluğu teşkil ettikleri tezinin de uydurma ve bir efsaneden ibaret olduğunu söylüyor. Ona göre Sünniler çoğunluğu teşkil ediyor. Oranları en azından yüzde 50’yi aşıyor. Kimi verilere göre, yüzde 51, kimi verilere göre yüzde 54 kimilerine göre de yüzde 55’i buluyor. Dolayısıyla Şiilerin ülkenin yüzde 55 ile 65’ini teşkil ettikleri yönündeki değerlendirmeler Dari’ye göre ezberden ibaret ve gerçeği yansıtmıyor. Bunun arkasında da Amerikan Dışişleri Bakanlığının yayınladığı yıllık insan hakları raporları var. Bu raporlarda sürekli olarak Irak’taki Şiî çoğunluğun Sünnî azınlığın tahakkümü altında inim inim inlediği ileri sürülüyor ve böylece taifiyeciliğin altyapısı hazırlanıyordu. İngilizler Sudan’ın güneyini kuzeyine yabancılaştırmak için 20’inci yüzyılın ilk yarısında benzeri politikalar izlemişlerdi. İspanyol ve Fransızların bir zamanlar Fas’ta izledikleri politika da aynıydı. Taifiyye politikası, etnik veya mezhebî dağılımlara göre, ayrımcılığı körüklemektir.
Irak’ta buna çanak tutan işbirlikçilerin de rolü ve vebali büyüktür.
***
İngiltere ve ABD, işgal öncesi Irak’ta teşeyyü ve İstikrad (Kürtleştirme) politikasını devreye sokmuştur. Kürtler Saddam’ın Arapçılık yaptığını ileri sürerekten Kürtçülük yapmayı meşrû görüyor, Şiiler de Saddam’ın Sünnilik yaptığını söyleyerek teşeyyü politikasını meşrulaştırıyorlardı. Bu suretle olan Irak’a oldu. Bağdat’ın işgaline giden süreçte Londra Toplantısında muhalif ve sürgün Şiiler bir araya getirilerek aralarında koordinasyon sağlandı. Böylece işgalin altyapısı tamamlanmıştı. Londra toplantısında Bahru’l-ulum, Ahmet Çelebi, İyad Allavi gibi bütün Şiî ağır toplar hazır bulundu. Bunlar arasında Blair’e yakınlığıyla bilinen Abdulmecid Hoi de vardı. Muhammed Bakır Hakim gibi o da Irak’a dönerken öldürüldü. Irak işgalini kolaylaştıran Londra’daki teşeyyü ve İstikrad toplantısı olmuştur.
Dünya Şiilerini birleştirmek için de yine 6 Ağustos 2006 tarihinde aynı yerde (Londra) uluslar arası bir toplantı akdedilmiş. Bu toplantıda Dünya Şiî Konseyinin kurulması gibi meseleler ele alınmış. Elbette Şiilerin dinî zeminde bunu yapmaları yerden göğe kadar haklarıdır. Bunun ötesinde siyasî koordinasyon veya yapılanma ise Sünnilere veya başkalarına zarar vermedikçe meşrudur. Aksi takdirde siyasî alan çatışma alanına dönüşür. Irak’ta olan da budur. Bu politikayı İngiltere ve ABD planlamış ve kimi Şiiler de peşine düşmüş ve teşne olmuş ve Irak’taki fitne zemini bunun sonucu olarak yeşermiştir.
21.11.2006
E-Posta:
[email protected]
|
