Bazen mazlûmlar bilahare fırsat ellerine geçtiğinde, en büyük zalim olabiliyorlar. Hep mazlûm yaşamış kavim veya insanlar iktidara geldiklerinde, kompleksli bir şekilde en büyük zalim haline gelebiliyorlar. Sözgelimi Nazilerin zulmüne maruz kalan İsrailliler, Filistin’i yeni bir Nazi kampına çevirmiş bulunuyorlar. Başkaları bunu söylediğinde, hemen Yahudi aleyhtarlığı ile suçluyorlar. Bununla birlikte, Şimon Peres gibiler ise, zımnî olarak bunu itiraf ediyorlar. Diyorlar ki: “İsrail’in başkalarını yönetme kabiliyeti yoktur. Tek yanlı olarak gettolarda yaşadığından dolayı başkalarıyla kompleksten uzak ve ari bir ilişki geliştiremiyor. Travmatik yönleri buna mani oluyor. Bundan dolayı da İsrail hakim pozisyonunda başkalarıyla sağlıklı bir ilişki türü geliştiremiyor. Ama Avrupa’da gettolarda mahkûm bir konumda yüzyıllarca yaşamış...” Etnik olarak Kürtler veya mezhebî olarak Şiiler için de aynı sosyolojik tespit yapılabilir. Şimon Peres’in bir zamanlar itiraf ettiği gibi, Avrupa veya dünyadaki gettolar birleşerek İsrail adında daha büyük getto devletini kurmuşlardı. Utanç Duvarını da örerek, İsrail, sadece gettosunun sınırlarını genişletmiş ve belirlemiş oluyor.
Avrupa’daki gettolar birleşerek İsrail getto devletini oluşturmuştur. İsrail’in Nazi Almanyası sırasındaki mazlûmiyeti Filistin’e göç ettikten sonra zalimiyete dönüşmüştür. Denildiği gibi, kurban celladının kılığına girmiş ve mankurtlaşmıştır. Mankurtlaşmak, sadece Kırgız edebiyatçı Aytmatov’un yazdığı gibi, işbirlikçilerin veya mukallitlerin karakteri veya yazgısı değil, aynı zamanda kompleksli bünyelerin de ürettiği bir hastalık çeşididir. İsrail de Almanya’daki mazlûmiyetini Filistin’de zalimiyetle değiştirmiştir.
***
Bugün aynı tabirler Reşid Huyun gibi yazarlar tarafından Irak bağlamında kullanılıyor. Kendilerini mağdur ve mazlûm sayan Şiiler iktidarı ele geçirdiklerinde şikayet ettikleri şeyi yapıyorlar. Mazlûmiyetleri kılık değiştiriyor. Güç ellerine geçtiği zaman, ejderha kesiliyorlar. Bu da hastalıklı bir ruh halidir. Arınmış ruhlar böyle yapmazlar. Bundan dolayı ruhunda darp izi olanlardan da korkmak lâzım. Ve bundan dolayı Kur’ân-ı Kerim’in ‘Onlar ne zulmederler, ne zulme maruz kalırlar’ ifadesi sağlıklı bir insan tipini tanımlamaktadır. Sadizm nasıl bir derûnî bir hastalıksa, mazoşizm de aynı şeydir.
Bundan dolayı mazlûmiyetlerini kabullenenler zalimlere bilerek veya bilmeyerek ortak olmaktadırlar. Fakat mazlûmiyeti izale etmek de hikmet dairesinde olmalıdır. Geçmişte Saddam’ın mezaliminden şikâyet eden ve bunu onun Sünnîliğine bağlayan Şiîler de, maalesef bugün itibarıyla Saddam’ın yerine geçmiş bulunuyorlar. Sadece Şiîler değil, aynı zamanda Barzani veya Talabani gibi Kürt liderleri de küçük Saddam prototipleri olarak anılmaktadırlar. Öyleyse, geçmişteki şikâyetleriyle bugün yaptıkları tezad halindedir ve tutarlı bir çizgi takip etmediklerini göstermektedir.
Halbuki, Saddam şüphesiz Sünnî otoriteye değil de, şahsî otoritesine veya Baas ideolojisine dayanıyordu. Onun seleflerinden olan Abdulkerim Kasım’dan hem Sünnîler, hem de kimi Şiîler memnun değildi. Veya en azından Marksizan eğilimlerinden dolayı Şiîlerin bir kısmı. Onun döneminde Sünnî ulema büyük baskılara maruz kaldı. Emced Zehavi ve Abdulaziz Bedri bunlardan bazılarıdır. Sünnî ulemayı sürekli ‘işbirlikçi’ olarak takdim eden Şiîler Abdulaziz Bedri veya benzerlerinin akibetini bilmiyorlar bile. Bilseler zaten o noktada insaf ve itidal çizgisi başlayacaktır. Bedri, Irak’ın Baaslaşması veya sosyalistleşmesi sürecinde fikirlerinden dolayı Seyyid Kutup veya İskilipli Atıf Hoca gibi idam edilmiştir.
***
İşgalden sonra Sünnîlere yönelik mezalim, o dönemleri hatırlatırcasına devam etmektedir. Sözgelimi, Sünnî ulema sistematik bir şekilde suikastlara maruz kalırken veya tasfiye edilirken, Hizb-i İslâmî’nin kadrolarından Muhsin Abdulhamid gibiler ‘yanlışlıkla’ derdest edilip gözaltına alınmışlardır. Bu, işgal döneminde hiçbir üst düzey Şiî alimin başına gelmemiştir. Mukteda Sadr’ın konumu, elbette daha farklıdır. Hey’etül’l ulema’nın başı Haris ed Dari’nin Ürdün’de olduğunu fırsat bilen Irak yönetimi, gıyabında tutuklama tezkeresi çıkarmıştır. Bu kararla bir daha Irak’a dönmemesi murad edilmektedir. Bazı Sünnî alimler bu şekilde sürgüne gönderilmiştir. Hepsine yönelik ortak suçlama Saddam yanlısı olmalarıdır. Ahmed Kubeysi bunlardan birisidir. Abdulaziz Hakim kalibresinde bir Sünnî lider olan Haris ed Dari’ye çeşitli ithamlar yöneltimekte. Terörü destekleme, şiddeti teşvik ve fitne çıkarmak gibi. Hey’etül ulema sözcülerinden Abdulaziz Kubeysi Dari’ye yönelik bu uygulamanın Ehl-i sünneti aşağılamak ve iç savaşı kışkırtmak olduğunu ifade etmiştir. Buna mukabil, Irak İçişleri Bakanı Cevad Bulani, Irak hükümetinin kimsenin gözünün yaşına bakmadan ayrılık tohumları ekenlere ve fitne ateşini körükleyenlere göz açtırmayacağını söylemiştir. Dari birçok münasebetle Maliki hükümetine eleştiriler yöneltmişti. Dari ile ilgili kararın Maliki hükümetinin bir yıldırma çabası olduğu söyleniyor. Talabani de Dari’yi kışkırtıcılık ve mezhepçilik ve aşırıcılıkla suçlamıştı...
19.11.2006
E-Posta:
[email protected]
|
