“Eskiden nihilisttim, şimdi sadece canım sıkılıyor.”
Bu sözler Radar Live Festivaline getirilen Amerikalı rock şarkıcısı Marily Manson’a ait.
Asıl adı bu değil tabiî... Marily adını, “Ben yapay bir ürünüm” diyen ve daha sonra aşırı doz sonucu intihar eden Marilyn Monroe’den alıyor.
Manson’u ise, ünlü yönetmen Roman Polanski’in hamile karısı dahil 8 kişinin ölümünden sorumlu seri katil Charles Manson’dan almış.
Yani ünlü rockçu, imajını “intihar” eden ve “seri katil” isimlerini harmanlayarak kotarmış.
Bu palyaço kılıklı rockçunun gerçek adı: Brian Warner. Warner, Canton Ohio’da sapık bir ortamda büyümüş. Komşusunun tacizine uğramış, aynı zamanda evde sapık bir büyükbabasıyla büyümüş.
Warner, bu ortamda büyürken “müziği” keşfediyor. Farklı müzikleri ve abartılı sahne şovlarıyla Marilyn Manson and the Spooky Kids Florida’nın death metal ortamının underground sahnesinde gittikçe ünleniyor. Nefretini müziğe yansıtarak, gençlerin üzerine kusuyor.
Temmuz 94’de grubuyla onüç parçalık albümleri “Potrait of an American Family”i çıkardı... Albüm kapağı Marilyn Manson’ın bir saatlik çalışmasının ürünü, içerik ise tam bir “saldırı”ydı.
Şarkının esin kaynağı Amerika’da öğrenciler tarafından silâh olarak kullanılması yüzünden yasaklanan metal beslenme çantalarıydı, şarkının videosunda ise arkadaşlarından dayak yiyen küçük bir çocuk saçlarını iki yandan kazıyıp beslenme kutusuyla saldırı için hazırlıklar yapıyordu.
“Smells Like Children” Marilyn Manson’ın tuhaf seslerin bir araya getirildiği seslerden oluşuyordu. Albümün klibi dehşet görüntülerinden oluşuyordu: kan donduran bebek ağlamalarının sample edilmiş haliydi bu.
1996’da piyasaya sürdükleri bir albüm ilk haftada 132.000 sattı. Albümde sosyal eleştiri oldukça yoğundu. Küfürler az, ama saldırı çok daha fazlaydı. Daha sonra yaptıkları albümlerde kafayı uyuşturuculara takıyor, tecavüz, gasp ve şiddeti özendiriyordu.
Warner, “Yaptığım albümde öncelikli şey tavrımızı ortaya koymak” diyor.
Nedir bu tavır? Kırmızı ışıkla aydınlatılan devasa siyah perdenin arkasında şeytan gibi görüntüsüyle yaptıkları sahne şovları. Şiddet kültürünün gençleri deliye döndürecek aşırılıkla söylediği anarşist şarkılar.
“Sevgiden nefret ediyorum, nefreti seviyorum” sözlerinin sahibi...
İstanbul’daki konserinde yüzünde gözlerinin üstüne çektiği kan kırmızısı boya ve elindeki mikrofonu cinayet bıçağını andıran görüntüsü ve yüzündeki abartılı makyajıyla cinsiyeti belirsiz bir rockçu... Günümüz gençliğini uçuruma sürükleyen psikopat bir şarkıcı...
Beni en çok üzen İstanbul’daki konserde minicik bir çoğun tıpkı onun gibi gözlerini simsiyah boyayıp, dudaklarını onun gibi abartılı makyajla hareketlerini taklit etmesiydi.
“Onu internette ararken buldum, onun hayranıyım” diyen çocuğun hemen yanında annesinin bulunması, dehşeti bir kat daha arttırıyor...
Belli çevrelerin tepkisi, “Kur’ân Kursu”na giden çocuklara mı sadece? Kur’ân öğrenen, namaz kılan çocuklar “laik”çilerin tüylerini diken diken(!) ediyor da Manson’un konserinde simsiyah kıyafetiyle onun gibi hareket eden çocuk niye kimseyi tedirgin etmiyor?
06.07.2007
E-Posta:
[email protected]
|
