İnsanın ruh boyutu, metafizik âlemle bağlantılı. Ve temel duygu ve yeteneklerimizi sonsuz derecede geliştirdiğimiz veya dumura uğrattığımız gibi; duygularımızı fevkalâde yükseltip, harika işler de başarabiliriz. Ne var ki, mu’cizeyi (ki, yalnız peygamberler mazhar olur) kerâmetle; kerâmeti istidracla; olağanüstü âdeti alışkanlıkla, ilhamı habis ruhların dürtüleri olan vesveseyle karıştırırız. Kimi bunları istismar; kimisi de inkâr eder.
Kur’ân’da arıya vahy (ilham) edildiği anlatılır. Buna rağmen, insana ilham edilmeyeceği zehabına kapılanlar da yok değildir. Kimi ilâhiyatçılarımız;—içinde profesör ünvanlılar da mevcut—ne yazık ki, zaman zaman taassubun kahredici pençesinden yakasını sıyıramadığından hakikati bütünüyle göremiyor, dolayısıyla çarpıtıyor.
Halkın yüzde 80’i ehl-i tahkik olmadığından, sanki profesörler, İslâmın her meselesinde uzmanlarmış gibi algılanmaktadır. Oysa meselâ, tıp sahasındaki profesörler tıbbın tek dalında, insanın bir uzvunda uzmanlaşıyor. Ve elbette, yine de aynı branşta olanların da aralarında bilgi ve beceri farkı olmalı.
Oysa; rûhumuzu tekâmül ile olumlu duygularımızı geliştirmek; olumsuzlarını mecralarına yönlendirip nefsimizi terbiye ederek rûhumuza/duygularımıza, hattâ duyularımıza olağanüstü performans kazandırmak pekalâ mümkün. Zîrâ, kâinattaki tüm fizik ve metafizik enerji boyutları rûh ve bedenimizde özetlenmiş.
İnsan nasıl bir mahiyete ve duygulara sahiptir? Rûhumuzun/duygularımızın kazanabileceği sayısız olağanüstü kabiliyetlerin; evliyaların, halk tabiriyle ermişlerin veya herhangi bir kişinin gösterdiği kerâmet gibi harika hallerin mahiyeti nedir? Gayb âlemleriyle nasıl irtibat sağlarız? Sonsuz potansiyel güce sahip ve kâinattaki bütün elektro-biyo-manyetik enerjilerle irtibatlı olan duygularımızın olağanüstü halleri nelerdir, harika haller nasıl gösterilir? Vahiy, ilham, mu’cize, kerâmet, istidrac nedir?
Gayb/metafizik âlemlere seyr ü sülûk ile (mânevî gezi ve gözlemle) nasıl geçiş yaparız? Âdet/alışkanlık, olağandışı hâl, vecd, istiğrak, yakaza, keşf (durugörü), rüya, bast-ı zaman, tayy-ı mekân (zaman içinde zamanı yaşama ve kısa zamanda mekânları aşma) nasıl gerçekleşmektedir? Olağanüstü olayları, harika halleri yaşayabilmek; kâinat-unsurlar ve insan arasındaki irtibatı kurmak; gayb âlemlerinin sırlarına ulaşmak; kerâmet, âdet/alışkanlık, mu’cize gibi hakikatlerinin mahiyetini anlamak; rûh/duygu, dimağ (zihin yapısı, akıl), nefis ve psiko-biyo-fizyolojik yapımızı geliştirip terbiye etmekle mümkün olduğuna göre; tekâmül ve terbiyenin en kısa ve etkili yolunu öğrenmemiz gerekir.
Acaba, eski devirlerde olduğu gibi senelerce mağara, çilehane veya uzlethanelere çekilip tefekkür, riyazetle nefis terbiyesinden geçmek mi gerekir? Yoksa bunun kısa bir yolu var mı? Diğer taraftan cevaplandırmamız gereken önemli bir soru var: Harika haller ve kerâmetler amaç olabilir mi? Olağanüstü durumların ihlâs ile ilişkisi nedir? Risâle-i Nur, muhteşem bir ma’rifetü’n-nefs/nefis terbiyesi, rûhî tekâmül eğitimi ve formülleri ihtiva ettiğine göre Nur mesleğinde neden bilinen klâsik harika hallere ve kerâmetlere rastlanmıyor?
Bu ve benzeri soruların cevapları, meraklılarınca bekleniyor. Umarım sahanın uzmanları, ilimlerinin zekâtını vererek, meselenin bu boyutlarını Risâle-i Nur’dan ele alarak bize sunarlar.
29.06.2006
E-Posta:
[email protected]
|
