Salona önce Abdullah Gül girdi.
Tribünleri dolduran gençler, “Türkiye seninle gurur duyuyor” diye tezahürata başladı.
O sırada basın tribünün de bu durumun “Gül’e başbakanlık karşılaması” olduğuna ilişkin değerlendirmeler yapılıyordu.
Su akacak, çatlağını bulacak.
Bir süre geçti Başbakan Erdoğan geldi.
Yukarıdaki koro formundaydı. Tribünde ağa sola dalgalanarak, “Beraber yürüdük biz yollarda” şarkısını söylemeye başladılar.
28 Şubat’ın sisli ortamında Erdoğan, Pınarhisar Cezaevine giderken, on binlerle birlikte söylemişti o şarkıyı.
“Bana her şey seni hatırlatıyor.”
Sonra o şarkı Erdoğan’la özdeşleşti.
Aynen Samanyolu parçasının Özal’la birlikte anılması gibi.
Özal bir defasında o iri vücuduyla sanatçıların tam ortasında eline mikrofonu alıp, onların Samanyolu korosuna eşlik etmişti.
Kulağımda yanlış kalmadıysa Demirel’in de, “Burası Muş’tur, yolu yokuştur” türküsünü çok sevdiğini işitmiştim.Tabiî Muş’tur mu, Huştur mu o tartışmaya girme niyetinde değilim.
Başbakan, grup salonunun coşkulu havasından memnundu anlaşılan. Uşaklı gençlerin, “Uşak seninle gurur duyuyor” sloganlarına muhabbetle karşılık verince, İstanbullular, mukabelede bulunma gereği duydular, “İstanbul seninle gurur duyuyor…”
O sırada gözüm Grup Başkanvekili Faruk Çelik’i aramadı değil.
Geçen hafta başbakanın doğum gününde, “Size en değerli armağanı, sadakatimizi sunuyoruz” diyen Faruk Çelik’in milletvekillerini ayağa kaldırıp, “Türkiye seninle gurur duyuyor” diye tempo tutması yakışık alırdı.
Timsah yürüyüşü esprim tekrarlaya tekrarlaya bayatlamasına rağmen, yine de kendimi tutamadım. “Birazdan timsah yürüyüşü yapacaklar” sözümü bizim birkaç kameraman ciddiye alınca, bunun sadece bir espri olduğunu söyleme gereği duydum.
Dünyanın bunca önemli olayı, ülkenin ciddî tartışma konuları varken, başbakan pat diye dünya Kadınlar Gününden söze başlayıp, resmî, hamaset dozu yüksek bir konuşma yapmadı mı?
Dünya Kadınlar Gününden girilip de CHP’ye yüklenilir mi? Başbakan yüklendi.
Metin Akpınar ile Zeki Alasya’nın, “Beyoğlu-Beyoğlu” diye bir müzikali vardı. Orada, “Buralar, oralar benim oluyor” diye bir paylaşım söz konusuydu. Erdoğan ile Baykal da işin kolayını bulmuşlar. O ona çatıyor, öbürü onu eleştiriyor. Erdoğan, CHP’yi eleştirince CHP’nin oyları artıyor. CHP, Erdoğan’a yüklenince kendi tabanını koruyor. Oh ne ala siyaset.
Başbakana telkinde bulunmuşlar. Bir süredir MHP’ye çatmıyor. Çünkü Erdoğan muhatap kabul ettikçe MHP’nin oyları artıyor.
Bulduğu her fırsatta CHP’ye yüklenen Erdoğan, İran’ın nükleer enerji üretiminden dolayı Baykal’a saldıracak mı orasını merak ediyorum.
Artık işin rengi belli oldu. Cumhurbaşkanlığı seçimine kadar bir yol kazası istemiyor Erdoğan. Bu sebeple, anma toplantıları, açılışlar, resmî toplantılarla günü doldurmaya çalışıyor.
Grup toplantısından beklediğimiz siyasî içerikli mesajları alamayınca kulise attık kendimizi. Kulis ana baba günüydü.
Zaten seçimin ucu gözüktü ya, Meclis’te iğne atsan yere düşmeyecek bir kalabalık var.
60 tane ulusalcı dernek eylem yapıyor, ama 15 kişi katılıyor ya, onlara tavsiyem Mecliste her metrekareye 4 seçmen düşüyor.
İktidar kulisinde folklorik kıyafetli bir grup, başbakanın torununa patik getirmiş, bir başka grup bakır kabartma AKP amblemini hazırlatmış, biri bakır dövme sahanı paket yaptırmış, diğeri ise bir kutu şekeri kapmış, bir yandan da “Anne başbakana şeker vereceğim, beni seyret” diye sağı solu arıyorlardı.
Bunlar artık birkaç haftadır olağan görüntüler.
Olağan olmayan, güvenlik tedbirleriydi.
Daha Meclise girerken kendini hissettiriyordu. Başbakan Çankaya kapısından giriş yaptı. Ancak tam tersi istikametteki Dikmen kapısından sonra yol bir noktadan kesilmişti. Erdoğan, Meclise girerken baktım, koruma sayısı daha artmıştı. Neredeyse etten duvar örüyorlardı. Başbakan Erdoğan, geçen hafta Cuma namazını mahallesindeki Aksa Camiinde kıldı. Namaz çıkışında bir kadın makam aracına kadar girmiş. Bu durum, Erdoğan’ın etrafında “Ya canlı bomba olsaydı” şeklinde değerlendirmelere neden olmuş. Başbakan da bu duruma çok kızmış. Hatta, “Gözüme gözükmesin” dediği için Koruma Müdürü Halit Özgül o günden beri kızağa çekildi.
Cumhurbaşkanlığı seçimleri öncesinde Erdoğan’da bir korku mu oluştu, yoksa devlette suikast yapılacağına ilişkin bir istihbarat mı var, orasını tam bilemiyorum, ama Erdoğan’ın etrafındaki güvenlik tedbirleri arttırıldı.
Daha bir yıl önce başbakanın evinin krokileri bulunan bir Atabeyler Çetesi çökertilmedi mi? Daha 2006 yılının Aralık ayında bir kamyon glock ve kaleşnikof marka silahın Türkiye’yi sokulduğu söylenmiyor mu?
Trabzon’da rahibi, İstanbul’da Hrant’ı vuran silâhlar Irak’taki Amerikan kuvvetlerinin envanterinden çıkmadı mı?
Burası Türkiye. Komplo teorisi deyip geçecek bir ülke değil.
07.03.2007
E-Posta:
[email protected]
|
