Türkiye’nin Avrupa Birliği üyeliği yolundaki yürüyüşü çeşitli engellere takılıyor. Maddî engellerin yanında, siyasî ve hukukî engeller de sözkonusu. Hukukî engellerin başında TCK’da yer alan 301 ve benzeri diğer maddeler geliyor.
TCK 301. madde ‘meşhur’ bir madde olmakla birlikte, onun kadar meşhur olmayan ancak muhtemelen bundan sonra meşhur olabilecek maddeler de var. Bunlardan biri de yine TCK’daki 288. madde. Bu maddenin özü, ‘yargıyı etkileme’kle ilgili.
Gerek 301 ve gerekse bu madde, (ve tabii benzer onlarca madde) yeni TCK düzenlenirken de çok tartışılmıştı. Ancak bu tartışmalar bir neticeye ulaşamadı ve maddeler bu şekilde kabul edildi. Verilen beyanatlara bakılırsa, 301. madde hükümetin gündemindeki yerini koruyor.
Basın özgürlüğünün önünde de bir engel olarak duran bu ve benzeri maddeler, Türkiye’nin AB yolunu da tıkıyor. “301. madde değişmesin” diyenlerin ‘haklı’ bir gerekçesi var: “Zihniyet değişmedikten sonra ‘madde’lerin değişmesi fark etmez.”
Bu tesbit elbette doğrudur. Çünkü 301, 288 ve benzeri maddeler yıllardan beri kanun maddelerindeki sıralarını/yerlerini koruyorlar. “Meşhur” olmaları, yapılan haksız uygulamalardan kaynaklanıyor. İşte tam da bu sebeple, haksız uygulamalara meydan vermemek için bu maddeler değiştirilmelidir. Bunun için önce ‘zihniyet, anlayış değişmeli’ deniliyorsa ona da kimsenin itirazı yok.
Çok önemli bir noktayı unutmamak lâzım: ‘Mülk’ün temeli adalet ise, ‘adalet’in tecellisi hiç bir şekilde engellenmemelidir. Farklı uygulamalar, adaletin tecellisinin önündeki en büyük engellerdendir. ‘Kanun’ her yerde olabilir, ama ‘adalet’i sağlamak, ancak ‘hukuk devleti’nin yapabileceği bir iştir.
Millet iradesiyle işbaşına gelen hükümetlerin, milletin ortaya koyduğu taleplere kulak tıkaması, onları göz ardı etmesi hem mümkün değil, hem de doğru değildir. “Bu konularda uzlaşma yok” demek de siyasileri temize çıkarmaz. Çünkü yüzde yüz bir mutabakat yok ise de, çoğunluğun uzlaşması vardır. Bu da, düşünce ve basın özgürlüğü önündeki engellerin kaldırılması talebidir. İlgili maddeler tartışılırken, ‘Uygulamayı görelim, bir içtihad oluşsun’ demek de pek haklı bir talep olmasa gerek. Çünkü ‘yanlış’ maddelerin uygulamasından ‘doğru’ neticelerin çıkması mümkün değildir.
TCK’da yer alan ve şimdilik ‘meşhur’ olmayan, ancak ‘meşhur olması muhtemel’ maddeleri Basın Konseyi Başkanı Oktay Ekşi, bir mektupla daha önce Başbakana iletmişti. Bu maddelerin ‘ayrıntı’sını hukukçu olmamamız hasebiyle biz de tam olarak bilemiyoruz. Ancak böyle bir talebin Başbakana ulaşmış olması TCK’da basın özgürlüğü açısından ‘risk’ taşıyan maddelerin var olduğunu gösteriyor. Oktay Ekşi tarafından 15 Kasım 2006’da Başbakana yazılan mektupta ilgili maddeler şu şekilde sıralanmış:
“(...) Ancak, 301. maddenin de değiştirilip iyileştirilmesi, ifade özgürlüğü ile ilgili sorunları çözmeye yetmez. Başta 288. madde olmak üzere, TCK’nun 84/3, 125, 128, 130, 135, 136, 137, 214, 215, 216, 217, 220/8, 226, 237, 267/1-9, 269/5, 285, 298/2, 304, 305, 318, 323, 327, 329/1, 334, 336, 339, 340, 341, 342. maddeleri, birer Demokles kılıcı olarak öylece duruyor. Hangisinin, ne zaman uygulanacağını bilemiyoruz. Ve her birinin bir tehlike olduğuna dikkati çekip bırakıyoruz.” (http://www.basinkonseyi.org.tr)
Dün 301, bugün 288, yarın?
15.02.2007
E-Posta:
[email protected]
|
