Geçtiğimiz Salı günü Millî Güvenlik Kurulu toplantısı vardı. İlginç bir tablo yaşandı toplantıda. Kurul üyelerinin yarısına yakını bir sonraki toplantıda olamayacaklardı. Onlar için vedalaşmaydı.
Belki diğer vedalaşmalardan farklı kılan, üç temsil ayağında olup, ayrılacak üyeler vardı. Üç ayrı kurumun üye/üyeleri değişiyordu.
Anlayacağınız Millî Güvenlik Kurulu yenileniyor. Askerî cenahtan iki komutan değişiyor. Benzer şekilde 59. Hükümetten kesin olan şimdilik dört üyenin bir sonraki toplantıda olamayacağı. Bu sayı daha da artabilir.
Ayrıca cumhurbaşkanının son kurul başkanlığı. Sezer de bundan sonra emekliliğin tadını çıkaracak.
Böylece üç boyutlu bir yenilenme kurulda yaşanıyor. Hem hükümet, hem cumhurbaşkanlığı, hem de asker kanadında gerçekleşen nöbet ve görev değişimi ile birlikte iki seçimin bir biri ardına gelmesi, dinamik bir değişimi tetikledi.
İnsanlar, makamlar ve görevler, hızla değişiyor. Dört rol belirginleşiyor: Gidenler, gelenler, sonrası için önü açılanlar ve yolları kapananlar.
Ümitle hüzün bir arada. Coşku ile hazımsızlık aynı sürecin parçaları gibi.
Siyasette de ciddî anlamda hareketlenme var. Parlamentonun yarısından fazlası yenilendi.
MHP, bir dönem nadasa kaldıktan sonra geri döndü. Vitrin değişikliği yaptı.
DTP, uzun bir aradan sonra bağımsız adaylarla seçilip grup kuracak sayıyla tekrar mecliste.
ÖDP başkanı, sosyalist tabanın temsilcisi olarak bağımsız oylarla ilk defa Meclise girmeyi başardı.
BBP’de bağımsız adaylıkla Meclise girdi. Yazıcıoğlu, olağanüstü kongre ile yeniden genel başkanlığa geldi.
Maalesef, mağdur taban ve kitle, merkez sağın demokratları oldu. Onlar hüzünlü ve buruk. Toparlanmanın uzun yolculuğuna kararlı bir şekilde devam edecekler.
Bu arada başbakanlık yapmış, ANAP’ın eski genel başkanı Mesut Yılmaz, barajı aşıp gelemediği Meclise bu defa bağımsız olarak girdi. Grubunu ve partisini kaybederek. Ordusunu hüsrana uğratmış bir yalnız adam portresi ve başarısız komutan olarak.
1965 parlamentosundan bu yana ilk defa bu kadar renkli, bu kadar çeşitli ve çatışmaya müheyya bir Meclis aritmetiği var. Eğer sükûnetin ağız tadı ve sağduyunun tahammülü kendini gösteremezse, ciddî gerginlikler yaşanabilir.
Pimi çekilmiş CHP’nin, cumhurbaşkanlığı seçimlerinde meclisi boykot etmesi, ardından tek başına orta yerde kalması, kriz çıkarma şansını elinden aldı.
Bir de Baykal’ın tatlı belâsı “Sarıgül”ü var ki, evlere şenlik.
Bu yetmiyormuş gibi bir sarısı daha var Baykal’ın. Bu da püsküllü belâsı, “Sarıoğlan Sezer.” DSP’nin rüştünü ispatlamaya çalışan yeni genel başkanı.
Solu iğdiş edecek, CHP’nin fiyakasını bozacak ve kendine göre politika üretecek büfe parti DSP, dolaylı yoldan yeniden Mecliste.
Gelelim AKP’ye. O da eskisi gibi tek yumruk değil. Parçalı siyasetin yamanmış merkezi gibi. Tek kutuplu değil. Merkez olma amacıyla farklı çevrelerden kavşaklara inen güzergâhlardan temsilci topladı.
İleriki yıllarda, kavşakta kargaşa yaşanır mı? Bilinmeyen sürprizler ve farklılaşmalar oluşur mu? Trafik keşmekeşliği olur mu? Bir kısmı kısa yoldan eski yoluna avdet eder mi? Kavşak tenhalaşır mı? Bunları zaman gösterecek. Bir de demokratik refleks kapasiteleri zayıf.
Bütün bu satır başlıkları, kendi içinde ayrıca yorumlanmaya, analize muhtaç. Bunlar; dinamik süreçlerde yaşanan kırılmaların siyasî ve sosyal değişimden ülke yönetimine yansıyan kareleri.
Şunu rahatlıkla söyleyebiliriz: Dünden farklı bir dönemdeyiz. Vatandaşın, yenilenen ve değişen beklenti profili karşısında; kamunun, sivil toplumun ve özel sektörün gündemleri değişiyor. Ezberleri bozuluyor. Hükümeti de sıkıştırıyor. AB süreci ile birlikte yapısal reformlar, beraberinde yenilenme sürecini hızlandırıyor. Temsil çeşitliliği, farklılıklar ve kendini ifade serbestisi arttıkça, demokrasinin dinamikleri güçlenecektir.
24.08.2007
E-Posta:
[email protected]
|
