Sevgililer Günü yazımıza bir-iki yerden tepki geldi. Özellikle bayan kesimden.
Ama bilinmeli ki, ben fikrimde ısrarlıyım.
Neden?
Bir kere bu âdet bizim değil.
İthal.
Tüm dünyada kutlanması bizim kutlayacağımız anlamına gelmez. Gelmemeli.
Günün orijinal adı Valentine’s Day. Günün bu adı Valentine adlı Hıristiyan bir azizden aldığı söylenir.
Çeşitli “efsane”lerden sözederler. Ben buna “efsane” değil, düpedüz “uydurma” diyorum.
Güya, en çok kabul gören(!) “efsane”ye göre, Sevgililer Günü adını MÖ 270’de Roma İmparatoru Claudius II Gothicus tarafından öldürülen bir rahipten almış.
Efsaneye göre, imparator tarafından hapse atılan rahip Valentine, âşık olduğu imparatorun kızına ‘Seven Valentine’den’ imzasıyla bir mektup göndermiş.
Başka bir “uydurma”ya göre:
Sevgililer Günü antik Roma devrinde “Tanrı ve tanrıçalarının kraliçesi” olan Juno’nun onuruna 14 Şubat’ta kutlanan Lupercalia Bayramından kaynaklanmış....
Efsaneyi katmerleştirmek için Juno karakterine bir de “evlilik tanrıçası” sıfatı uydurmuşlar. Bu çerçevede 14 Şubat’ta yapılan kutlamalarda kadınlar uzun mektuplar yazıyormuş, bu mektupları büyük bir kaba koyuyorlarmış. Erkekler ise bu kaptan bir mektup alıyor ve ertesi yıl için bu mektubu yazan kadını bulmaya çalışıyorlarmış.
Dahası: Roma imparatorluğu genişledikçe bu kutlamaların yapıldığı alan da genişlemiş. Festivallerde bir takım değişiklikler meydana getirerek, işi çekilişe kadar götürmüşler. Bu şekilde “ahlâksızlığı” meşrû hale getiren bir karara imza atmış oldular.
Enteresan olan şu: Roma, Hıristiyan kilisesinin merkezi haline geldikten sonra “pagan” törenleri yasaklanmış. Ancak Roma halkı bu festivali yasaklamak yerine, bir Hıristiyan festivali haline çevirmiş... Uzatmayalım.
Köprünün altından çok sular aktı...
Sevgililer Gününün ticarî potansiyelini keşfeden uyanıklar, diğer günlere de el attı kuşkusuz. Ancak Sevgililer Gününü çoktan bir tüketim çılgınlığı gününe dönüştürdüler bile.
Sevgililer Gününde tebrik kartı gönderme ve hediye alma geleneği ilk olarak 14. ve 15. yüzyılda İngiltere ve Fransa’da başlamış... Ne hikmetse 19. ve 20. yüzyılda “fırsatlar ülkesi” ABD’de yaygınlaşmış.
ABD’de ilk ticarî Sevgililer Günü tebrik kartı 1834’de New York’ta Robert H. Elton tarafından satışa sunulmuş...
O gün bu gündür, “Sevgililer Günü” adı altında insanlar “tüketim”e zorlanarak, harcama yaptırılıyor. Birçok iletişim vasıtaları kullanılarak, insanlar yönlendiriliyor.
Tabiî ki hedef potansiyel, özellikle flört eden gençler... Pastaneler kalp şeklinde çikolatalar üretiyor, ambalajcılar kalp şeklinde kırmızı kutular yapıyor... Zamanında kurban edilen keçi ve köpekler yerlerini güllere bırakmış... Her yıl Sevgililer Günü’nde milyonlarca gül, dalından kopartılıyor, bir gün önceki fiyatının on katına alıcısıyla buluşuyor böylelikle “bilinçli” tüketici bile bile kazıklanıyor.
Şimdi “sevginin ölçüsü”:
Ne kadar pahalı hediye alırsan o!
Aşk, romantizm, bunlar palavra!
Aşk varsa o da “ebedî aşk”tır. Yaratıcıya olan “aşk”tır, Peygamberimize, onun âl ve ashabına olan aşktır.
Fani varlıklara olan aşka gelince:
Allah adına değilse, hepsi fasa fiso…
14.02.2007
E-Posta:
[email protected]
|
