Bir tanıdığınıza rastlasanız, sohbet esnasında, “Ne yapıyorsunuz?” diye sorsanız, “Ne yapalım, vakit öldürüyoruz” deyiverir size. Bu cevabı da kanıksamışızdır. Oysa biraz düşünsek ne kadar anlamsız, lüzumsuz, yersiz, faydasız bir cevap olduğunu anlamakta gecikmeyiz.
Çünkü şefkat ve merhamet taşıyan bir insan, değil can taşıyan hemcinsini öldürmek, karıncayı dahi incitmez. Öldürse öldürse zararlı haşeratı öldürebilir.
Peki, vakit o kadar zararlı, zehirli, düşman bir varlık mıdır ki onu öldürdüğümüzü rahatça söyleyebiliyoruz?
Söze gelince “Vakit nakittir” demeyi çok iyi biliriz. “Nakdi vakitle kazanırsın, ama vakti nakitle kazanamazsın” demeyi de.
Acaba vakit öldürmek vaktin bolluğundan mıdır, işsizlik, güçsüzlük veya boş kalmaktan mıdır? Elindeki, cebindeki, kasasındaki para fazla bile olsa sokağa atmayan insan, nasıl olur da vakit öldürmekten söz edebilir?
Bu ömür sermayesiyle neler kazanılabileceğini bir düşünsek hiç bu kelimeyi kullanır, daha öte boş boş oturabilir miydik?
Askerlik yapanlar bilirler ki, eline silâh verilen insan önce onu kullanmasını öğrenir, atış talimlerine katılır. Silâhı nerede, nasıl kullanacağını bilerek hareket eder. Ne kurşunları keyfî olarak atar, ne de bile bile karavanaya atış yapar. Atışlarında 12’den vurabilmek için can atar.
Ömür silâhtan daha mı önemsiz ve değersizdir?
Geçenlerde bir dostu ziyarete gittiğimde, orada karşılaştığım bir tanıdıkla konuşurken, “Ne yapıyorsunuz?” diye sorduğumda, “Vakit öldürüyoruz” demesin mi?
Emekli olmuştu, işi gücü, meşguliyeti yoktu. Belki de alışkanlık eseri bu cümleyi kullanmıştı. Ben hemen oracıkta bulunan Sözler’i açtım. Otuz İkinci Söz’ün 3. Mevkıf’ında yer alan (s. 584) hayatın önemiyle ilgili bahsi okudum, izah ettim.
Burada anlatıldığına göre hayat, Cenâb-ı Hakkın bize verdiği en kıymetli ve bakî hayatı kazandıracak bir sermaye, bir define ve “bakî kemâlâtın cihazatını câmi” bir hazineydi. Bakî hayatı kazandırabilecek böylesine değerli bir hazine boşu boşuna, lüzumsuz bir şekilde harcanabilir, har vurup harman savrulabilir, öldürülebilir miydi?
İnsanı Uçuruma Götüren Sözler’in yazarı bu söze de kitabında yer verdi mi, bilemiyorum. Vermemişse mutlaka bu da bulunmalı.
Kısacası cehaletin kurbanıyız toplum olarak. Öğrenmeye, şuurlanmaya çok ihtiyacımız var.
02.11.2006
E-Posta:
[email protected]
|
