Siyaset dünyasındaki müfsitlere aldanmamalı, her sözü, hareketi mihenge, ölçüye vurmalı: “Hiçbir müfsid ben müfsidim demez, daima sûret-i haktan görünür, yâhut bâtkılı hak görür... Fakat siz mihenge vurmadan almayınız. Çok silik söz ticarette geziyor... Her söylenen sözün kalbe girmesine yol vermeyiniz.”1
Gerçekten, nefsi adına, maddî-mânevî bir çıkar peşinde olmayıp, hasbî olarak, sırf Allah rızası, Kur’ân, Sünnet ve İslâm’a hizmet etmek isteyen bu asrın imamının ortaya koyduğu “siyasî ölçülere” uymaya çalışmalıdır. Çünkü, artık vicdânen de biliyoruz ki, bu ölçüler, Kur’ân’dan süzülmüş, Sünnet’ten istihraç edilmişlerdir. Şimdiye kadar, bu ölçüler haricinde bir yol takip eden “Siyasal İslâm”, cevab-ı red aldı. Siyasetle hiçbir meselede ilerleme sağlayamadığı gibi, hem kendisi kaybetti; hem o güne kadar alınmış olan mesafeye sekte vurdurdu, hem dâvâya büyük zarar verdirdi.
AKP demokrat değil mi, merkez sağın yerine oturabilir mi?
Bunu anlamak artık zor değildir. Zira, dört buçuk yıllık bir uygulama herkesin gözü önündedir.
AKP lideri ve kurmayları, 2002’lere kadar, “Demokrasi küfür rejimidir, referansımız İslâmdır, şeriatı getireceğiz, AB’ye düşmanız—‘28 Şubat’a kadar düşmandım’—diye yoğrula, pişe geldi. Ve, “Değiştik, muhafazakâr demokratız, referansımız din değildir, gayemiz AB’ye girmektir!” söylemlerini sık sık tekrarladılar.
Herhalde demokratlık veya herhangi bir görüş, boyacı küpü değil ki, batır öyle olsun, batır şöyle olsun! Doğrusunu isterseniz şahsen, AKP lider ve kurmay kadrosunun bazılarının samimi olarak değiştiklerine inanıyorum. Ancak, ne kadar özümsediler, benimsediler? Dört buçuk yıllık icraat, bunu ortaya koymuyor mu? Buna göre demokratlaştıklarını söylemek güç! Ayrıca, AKP’nin omurgasını sürükleyen kitle ‘millî görüş’ değil midir?
Sn. Erdoğan, sosyal demokratlardan da bazılarını alarak, Özal gibi dört eğilimi birleştirerek sağın yerine oturduğunu iddia ediyor! Bu yol da çıkmazdır. Daha önceki yazılarımızda ifade ettik ki, Bediüzzaman ‘dört eğilimci’ değil. Hürriyetin imanın özelliği olduğunu, insanlığın ‘serbestiyet ve malikiyet’ devrine gireceğini sosyolojik olarak yüz sene önce tesbit etmiş. Dolayısıyla Demokratların desteklenmesini öngörmüştür.
Ayrıca, Özal modeli sıfırı tüketmiş ve ANAP bitip tükenme noktasına gelmiştir. Üstelik AKP’den daha özel şartların ürünü idi. AKP de, büyük çapta Erdoğan ismiyle ayakta durduğuna göre (AKP’lilerin çoğu, Erdoğan’a “Cumhurbaşkanı olursan parti dağılır!” diyerek bunu tescillemiş), iktidarı zayıfladıkça ve iktidardan düşünce ANAP’tan daha kısa bir zamanda dağılıp gitmeyecek mi? Özde demokrat olmadığı için dağılmayacak mı? Bir ölçü daha: Demokrat olmak, iktidar ve muktedir olmak ayrıdır; demokrat olduğunu söylemek ayrıdır. Ve iktidar olmak ayrıdır, muktedir olmak ayrıdır. Gerçek, muktedir demokratlar varken (yaptıkları, muktedir olduklarının teminatıdır), neden demokratlığı sonradan görme, tam özümsemeyen ve muktedir olmayanı (AKP’nin yapamadıkları da, bunun teminatıdır) tercih edilsin ki!
Dipnot: 1- Münâzarât, s. 49.
05.06.2007
E-Posta:
[email protected] [email protected]
|
