Güneydoğu’daki bazı illerimiz, intihar ve ‘töre cinayetleri’yle gündeme geliyor ya da getiriliyor. Medyada yer alan ‘töre cinayeti’yle ilgili haberlerde, özellikle İslâm dini ‘suçlu’ gösterilmek isteniyor ki, bu kadar yanlış bir değerlendirmeyi ancak ‘gerçeklere gözünü kapayan medya’ yapabilir.
Hatta bazı yazarlar, ‘din âlimleri’ ve ‘duyarlı medya’yı bu konuda ‘suskunluk’la suçluyor. Onlara göre bu konuda ‘susmak’ bir çelişki.
Önce bir ‘ortak nokta’da anlaşmak gerekecek: Bu ve benzeri problemlerin ‘çare’si nedir? Bize göre cemiyeti kemiren dertlerin çaresi “İslâmın ter-ü taze iman esasları”ndadır. Doğru İslâm ve İslâmiyete lâyık doğruluk hayatımıza hükmetse, ‘töre cinayetleri’ de yaşanmaz. Çünkü İslâmiyet, problemi ‘kökten’ halleder. ‘Töre cinayetleri’nde açıklanan en büyük sebep, genellikle ‘zina’ değil midir? Öyle ise, ‘zina’ yolunu kapatmadan ‘töre cinayetleri’nin önünü almak mümkün olabilir mi? “Zina olsun, cinayet olmasın” demek; gerçeklere göz yummak anlamı taşır. Kimse, bu beyanlardan; ‘töre cinayetine gizli destek’ mesajı çıkarmaya çalışmasın. Dediğimiz şudur: Zina da olmasın, cinayet de olmasın! Yoksa ‘ateş ile barut’u yan yana getirmeyi savunup, sonra da ‘yangın çıkmasın’ demek ‘fıtrat/yaradılış’ kanunlarına ters olur, bu da bilinsin.
“Töre cinayetleri” üzerinden İslâma hücum etmeye çalışan ‘bır kısım medya’; nedense ‘sosyete’de yaşanan ‘dayak’ hadiselerine ‘magazin malzemesi’ olarak yaklaşıyor. Soruyoruz: Sosyetede boşanmalara sebep olan ‘dayak’ hadiselerinde ‘suç’ kimde?
“Töre cinayetleri” daha fazla gündeme taşınsa da, asıl çirkinlikler ‘sosyete’de yaşanıyor. Gazete manşetlerine taşınanlar ise sadece ünlülerin arasında yaşanan ‘dayak’ ve ‘şiddet’ hadiseleri oluyor. Bir de medya gündemine gelmeyenleri düşünelim...
Yıllar önce, Kuruçeşme’deki ‘Mülkiyeliler Birliği’ salonunda konuşan Prof. Dr. Nermin Abadan Unat, sosyetede yaşanan ‘iki yüzlülük’e isyan edip şu anlamda sözler söylemişti: “Sosyetik hayat yaşayan aydın erkekler, lütfen dışarda/ sokakta/ işte başka hanımlara gösterdiğiniz saygı, güleryüz ve hoşgörüyü evdeki kendi hanımlarınıza da gösterin!”
Bu beyan, sosyetenin içten içe çöktüğünü ve ‘sırça köşkler’de kavgalar, şiddet ve dayak hadiselerinin yaşandığını ima etmiyor mu? Nitekim, duyulunca kamuoyunun ‘şok’ olduğu ‘ünlü dayak’ hadiseleri yaşanıyor. Bazı profesör ve zengin işadamlarının hanımlarına şiddet uyguladığı, hakaret ettiği ve dövdüğü duyuluyor. Pek çok hadise mahkemeye aksediyor ve neticede—maalesef—eşler boşanma yolunu tercih ediyor.
Medyanın gündeminde yine ‘sosyetik dayak’ hadisesi var. Buna göre, eşinin boşanma dâvâsı açtığı ‘sosyete emlakçısı’ eşine şiddet uyguladığını kabul etmiş ve bunu da ‘sevgide aşırı tepki’ olarak açıklamış. Gazetenin, ‘sosyete emlakçısı’ olarak tarif ettiği kişi, şiddetin sebebini de, eşinin 2 yıldır çocuk istememesi olarak açıklamış. (Sabah, 1 Temmuz 2006)
Gerek ‘töre cinayetleri’ ve gerekse ‘sosyete dayak’larına son vermek için “doğru İslâm”a sarılmaktan başka çare yok. Yanlışta ısrar edip, “var” diyenlerin geldiği nokta, gazete manşetlerini süslüyor...
02.07.2006
E-Posta:
[email protected]
|
