Saliha FERŞADOĞLU

Hayal perdesindeki gerçek

“Allah’ım! Değiştiremeyeceğimi kabullendiğim şeyler için huzur, değiştirebileceğim şeyler için cesaret ve farkı anlayabilmem için akıl ver!”

Başı kırılacakmış gibi yere eğik, böyle duâ etmişti Rachel, bir grup terapisinde. Dikkat etmeseniz dahi anlayabiliyordunuz onun içten ve samimî olduğunu. Yüzündeki kıvrımlarda pişmanlığı ve kederin olgunlaştırdığı halleri görebiliyordunuz. İçinizden “âmin” diyerek eşlik ediyordunuz siz de ona.

Herkes kendi hikâyesini peşinden sürükleyerek yaşar. Kimi zaman farkına varmaz bile hikâyesine kimleri kattığının yahut hikâyeyi nasıl yazdığının. Sonsuza kadar devam edeceğini zanneder bunun; içindeki hatalara, aksaklıklara aldırmadan rastgele yaşar hayatı.

Rachel, hayatımı yeniden gözden geçirmem için yardımcı olmuştu farkında olmaksızın. Farkında değil diyorum, çünkü Rachel bir film kahramanı. Tedavi gören bir uyuşturucu bağımlısı o ; sürekli çevresindekilerden özür diliyor, patavatsızca hareketleriyle bulunduğu ortamların huzurunu bozuyor. Kendisi bu garip davranışlarının bilincinde, fakat elinden gelen her şeyi yapmasına rağmen bir türlü kimseye yaranamıyor. Sonra o duâyı ediyor bütün samimiyetiyle. Herkes yüz çevirse dahi Yaratıcının onun sesini duyacağını, ona yardım edeceğini biliyor. En önemlisi de duâsında gördüğümüz teslimiyetçilik. İsyan etmiyor, sinirlenmiyor, kızmıyor, başını öne eğiyor; huzur, cesaret ve akıl istiyor Rabbinden.

Kabullenmiş bir şeyleri. Bu dünyada değiştiremeyeceği şeyler olduğunu görüyor, anlıyor ve rıza gösteriyor. Bir şeyleri değiştirme çabasında olan insan, bunda muvaffak olamayınca üzülür, sinirlenir, mutsuz olur. O, bunları yaşamamak için huzur diliyor. Kısmetine razı oluyor o noktada. Böylece rahata eriyor. Huzur dolu bir mevsim yaşanıyor gönlünde, çiçekler açıyor, kuşlar cıvıldıyor ruhunda. İyileşmeye her gün bir adım daha yaklaşıyor.

Öyle ya, her şeyi değiştirmek elimizde değil, ancak bazı şeyleri değiştirebiliriz. Bu değişimi gerçekleştirebilmemiz için bize gerekli olan cesaret, göğsümüzde saklı değil her daim. İstek, ısrar ve duâlar sayesinde öyle bir an gelir ki, yüreğinizde hissedersiniz sizin için elzem olan cesareti.

Ve akıl. Mahlûkatın en şereflisi insana sunulan, lâyık görülen büyük hazine. Hak ile batılı ayırmada bir ölçüt. Hakiki sahibine satılıp, onun için çalıştırıldığında varlığı ve âlemi keşfetmede kullanılacak tılsımlı bir anahtar. Bütün sırları içinde barındıran cevher.

Duâsında huzur, cesaret ve akla teşne olan Rachel, âlemlerin sırrını keşfetmeye ne kadar da yaklaşmış. İstediği üç büyük gücün bilincinde; geçmişine bir set çekip, yeni bir hayata başlamanın bu adımlarda saklı olduğunu biliyor. Hayal perdesindeki gerçek, Rachel’in duası, sinemanın ibret için izlendiğinde, aslî amacına ulaştığını gösteriyor. Ben izleyip ibret aldım, sadece akıp giden sahnelere değil, arka planda anlatılanlara da baktım. Başka hikâyelerden kendi hikâyeme çıkan bir yol buldum. O ışıltılı ve bir o kadar dağdağalı yolda yürümeye başladım. Ama bu başka bir hikâye, sonraya saklanan.

Peki ya siz, en son ne zaman ibret için film izlediniz?

Gündemin nabzını tutmak için tıklayın!
www.sentezhaber.com

24.03.2010

E-Posta: [email protected]