Bediüzzaman Hazretleri “Gençlik damarı akıldan ziyade hissiyâtı dinler. His ve heves ise kördür, akıbeti görmez” buyurur. Evet, hissiyât kördür, sonucu göremez. İşlerin hayırlısı da sonucu hayırlı olandır. Sonu şerle biten işlerin başının hayır gibi görünmesi insanları yanıltan en önemli hususlardan birisidir. Maalesef yanılgılarımızın çoğu bu nev'îdendir.
***
“Hissiyâtım beni yanıltmaz” diye konuşmaya başlarız ve nedense çoğu zaman yanılırız; ama bozuntuya vermez, bu defa da yanlış sonucu doğru ve haklı gibi müdafaa etmeye başlarız. İşte bu durum işimizde akıl ve fikrin değil, nefis ve hevesin hâkim olduğunu gösterir. “Nefis ise daima kötülüğü emreder” gerçeği kendisini bir defa daha böylelikle ortaya çıkarır. Bu durumda da “Nefsini seven başkasını sevemez.” Nefsinin hata ve yanlışlarını da avukat gibi müdafaa etmeyi kendisine vazife bilir.
Bu durumdan sağlıklı bir sonuç çıkar mı?
***
Geçenlerde bir dost meclisinde siyasî meseleler müzakere edilmekteydi. Bir dostumuz “Benim damarıma dokunuyor. Bu durumda hissiyâtımın gereği olarak şöyle bir tercihte bulunacağım” dedi. Bir büyüğümüz de “Siyasî olarak akıl ve mantık ölçülerine göre hareket etmemiz gerekmez mi?” diye sordu. Arkadaşımız da “Evet, kabul ediyorum. Bu mesele hissiyâtın karışmaması gereken bir meseledir; ama ben bunu kabul ile beraber hissiyâtımın gereğini yapacağım” şeklinde cevap verdi.
Bu durumda yapılacak bir şey var mı?
***
Hayatımızda hep sağduyu ve akılcı yaklaşım hâkim olsun isteriz. Başkalarına da bunu tavsiye ederiz. Pratikte ise hissiyâtımıza mağlup olur ve işleri tamamen çıkmaza sokarız. Bundan dolayı da hayat boyu bocalar dururuz.
Hissiyâtımızı karıştırmayacağımız en önemli mesele, bir milletin ve ülkenin geleceği ile ilgili vereceğimiz kararlardır. Kendi geleceğimizi ilgilendiren konularda bile hissî davranışların ne derece bize zarar verdiği, yüzlerce tecrübelerle kanaatimizce sabittir. Binlerce ve milyonlarca insanın ve topyekûn bir ülkenin geleceğini ilgilendiren bir konuda bize fikir sorulduğu zaman nasıl ânî ve hissî karar verebiliriz? Bunu hangi vicdan ve sağduyuya kabul ettirebiliriz?
Siyasî tercihimizi ve her dört senede kullandığımız oyumuzu bu sorumluluk duygusu ile kullanmamız gerekmez mi?
***
Sorumluluk sahibi bir insan kendi şahsından fedakârlık yapsa ve hissî davransa da ülke ve millet adına bu fedakârlığı yapamaz. Başkası adına fedakârlık yapmak başkalarının hukukuna tecavüzdür. Bu ise büyük haksızlık ve zulümlere sebep olmak demektir. Bu bakımdan çok düşünüp, doğru karar vermek durumundayız.
Ülkemizin geleceği oy verenlerimizin akılcı ve sağduyulu yaklaşımına bağlıdır.
26.06.2007
E-Posta:
[email protected]
|
