Uluslararası Af Örgütü İsrail’in Lübnan’da sivilleri kasten (wilful/amden) vurduğunu açıkladı. İsrail sivilleri öldürürken iki mazeret ileri sürmüştü. Bunlardan birisi, önceden bölgeyi terk etmeleri yönünde uyarı yaptıkları, diğeri de, Hizbullah’ın sivilleri kendisine canlı kalkan ve siper yaptığı iddiasıydı. Bunlar analiz edilmeye muhtaç hususlar. Ancak İsrail’in dürüst bir savaş yaptığı söylenemez. O da zırhlı araçların, bombaların ve uçakların gerisine sığınarak sivilleri öldürüyor. Onun ötesinde yasaklanmış silâhlar kullanıyor. Salkım bombaları İsrail çekildikten sonra da tahribat yapmaya devam ediyor. Dolayısıyla İsrail, iğneyi önce kendisine batırsın. İsrail kendisini modern bir devlet olarak tanıtsa da savaş kuralları noktasında Ortaçağ devletlerinin de gerisinde bulunuyor. Sözgelimi, hem Emevîler, hem de Abbasîler döneminde Ehl-i Beyt mensupları veya Alevîler (Ehl-i Beyt taraftarları) çeşitli isyanlarda bulunmuşlardı. Bu isyanların hemen hepsi bastırıldı. Ama hiçbirisinde ne Emevîler, ne de Abbasîler hasımlarına, İmam-ı Ali’nin kendisine huruç eden Haricîlere davrandığı gibi, davranmadılar. İmam Ali, mağlupları, Müslüman olduğu gerekçesiyle takipten kaçınmış ve sadece tedip etmekle yetinmişti. Ama Emevîler ve Abbasîler ‘asiler’in kökünü kazıma siyaseti güdüyorlardı. Bu mânâda modern literatürde eradikatörs olarak anılan ‘mustasilin’dendiler. Cezayir, İslâmî kesimlere böyle mukabele etti. İsrail bugün Filistinlileri toplu olarak cezalandırıyor. Aynısını Emevîler ve Abbasîler de yapmıştı. Keza asilerin veya zanlıların evlerini barklarını başlarına yıkıyorlardı. Emevîler ve Abbasîler de aynı siyaseti izlemişlerdi (Bak: Sevratü’l aleviyyine ve eseruhu fi nuşui’l mezahibi’l İslamiyyeti, Mehdi Abdulhüseyin en Necm, Müessesetü’l belağ-Daruseluni, S: 304, Beyrut). Yahudilerin Filistin’de zeytin ağaçlarını buldozerlerle sökmeleri gibi Emevî ve akabinde Abbasîler de hasımlarının evlerini yıkıyor ve hurmalıklarını yakıyor ve geriye kalanlara da el koyuyordu.
***
Aynen İsrail gibi, Emevî ve Abbasî devletlerinin gizli silâhlarından birisi de zehirdi. Nitekim İsrail bu silâhla hasımlarından Arafat’ı ortadan kaldırmayı başardı. Yani adamlarda her yol var ve hedefe varmak için her yol mubah. 34 günlük bombardıman sonunda İsrail’in katlettiği 1025 Lübnan vatandaşının 341 tanesi çocuk. Bunların arasında 10 günlük bebekler bile var. Enkaz altından çıkarılan, yürek dağlayıcı ölü bebek manzaralarını hepimiz gördük. 31 Temmuz’da ikinci Kana katliamı çerçevesinde öldürülen kişilerin yarısından fazlası, yani 37’si bebek ve çocuk çağındaydı. Daha önce Irak’ı işgal sırasında benzeri bir şekilde Amerikan uçakları da çoluk çocuk ve kadın dolu bir sığınağı delici bombalarla yakmışlardı. Kana’daki manzara adeta Kerbela’nın ikinci kez tekrarıydı. Kerbela’da da katliamdan bebekler bile kurtulamamıştı. Sıffiyn’de karşı taraf Kurânları mızrak ucuna takarak aleyhine sonuçlanmakta olan savaşı durdurmak istemişti. Başarmıştı da. Kerbela’da ise, tam tersi oldu. Susuzluktan kıvrılan Kerbela kafilesinin yanında bulunan sütten henüz kesilmemiş bir çocuk su için orduya gösterilerek şefkati ve rikkati celbedilmek istenmişti. Belki de Hazreti Hüseyin bu hareketiyle, onlardaki son merhamet ve insanlık kalıntılarını harekete geçirmek istemişti. Bunun üzerine karşı tarafın karargâhında bir velvele olmuştu ve ordu sarsıntı geçirmeye başlamıştı. Bunun üzerine içlerinden birisi havadaki çoçuğa nişan alarak çocuğu delik deşik etmişti. Şefkat depremi veya dağılması böylece önlenmişti. Onlar zafer için vicdanlarını dağlamışlar ve öfkelerini bastıracakları yerde, vicdanlarını ve şefkatlerini bastırmayı yeğlemişlerdi. Ama bu zafer suretindeki hezimet, kimseye yar olmamıştı. Geride kalanlar lânetli hale gelmişlerdi. Kerbela katilleri İbni Eşter’in kılıcının satvetinden kurtulamamışlardı.
***
Kerbela gibi Kana’da lânetli olmuştur. 1996’da Kana katliamına imza atan Şimon Peres, daha sonra girdiği seçimlerde sandıkta kalmış ve siyasî mevta haline gelmişti. İkinci Kana katliamından sonra da İsrail hükümeti sallanmaya başladı. Ordu yedekleri şimdi Lübnan’ın hesabını hükümet ortaklarından soruyorlar. Ve Şimon Peres nasıl Netanyahu karşısında yenilmişse, Olmert koalisyonu da muhtemel dağılmadan sonra yine aynı akibete uğrayacak ve yine Netanyahu karşısında sandığa gömülecek gibi görünüyor. Bunlar sertlikleriyle kendilerini ve İsrail’i bu akibete maruz bıraktılar. Daha sert olan Netahayu gelse ne yazar? Keskin sirke küpüne zarar misali, o da olsa olsa İsrail’in toptan imhasına yol açar. İsrail halkı yağmurdan kaçarken doluya tutuluyor. Ders almadıkça hep böyle olacaktır. Kerbela katilleri tarihte Kerbela lânetinden kurtulamadılar. Modernlerini de aynı akibet bekliyor.
24.08.2006
E-Posta:
[email protected]
|
