Mecliste muhalefet kulisine girince, bir anda irkildim.
Kulisin hemen girişinde TRT’nin tüm yöneticileri bir yandan ekrandaki tartışmayı izliyor, öbür taraftan da notlar alıyorlardı.
Gazeteci kökenli milletvekilleri sırayla kürsüye çıkıyor, kâh TRT’yi savunuyor, kâh eleştiriyorlardı.
Bir an siyah beyaz televizyon döneminde yaşadığımızı düşündüm.
Koalisyon pazarlıklarından, hükümetlerin çökmesine, gensoru önerilerinden, seçim mücadelesine kadar birçok kavgaya yataklık ederdi TRT…
Erbakan Hocanın parmağını ekrana doğru uzatıp, “Seni gidi TRT seni. Ben diyorum güneş, bunlar kesip yıldız yapıyor” diye bir sallaması vardı.
Ancak Özal’la birlikte özel radyo ve televizyonların kurulmasının önü açıldı, TRT çaptan düştü.
Meğerse bize göre çaptan düşmüş. Meclisteki tartışmaya baktım, sanki izlenme rekorları kıran bir kurummuş gibi, üzerinde kıyasıya bir rekabet yürütülüyor. TRT’den dolayı muhalefetin bu hükümete, araştırma önergesi değil, bilakis beceriksizlik plâketi vermesi gerekiyor.
TRT’nin başına bir genel müdür atayamayan, anayasayı değiştirecek güce sahip tek başına bir iktidar örneği ile karşı karşıyayız.
Önce Ulaştırma Müsteşarı, ardından Başbakanlık müsteşarı yardımcısı. Yani ısrarla televizyoncu olmayanlarla Türkiye’nin en büyük yayıncı KİT’ini yönetmeye çalışıyor AKP.
Peki, TRT içinden bu işi yapabilecek beceride insanlar yok mu? Olmaz mı? Var da hükümet de bunu görecek feraset yok.
Bu yüzden TRT tarihinin en kötü dönemlerinden birini yaşıyor.
Meclisteki tartışmada muhalefet sözcüleri en çok TRT’nin başarısız Papa yayınından dolayı eleştiriyorlardı kurumu.
İlginç, çünkü Papa yayınından dolayı TRT’ye ateş püskürenlerin başında Başbakan Erdoğan geliyor.
Başbakan Esenboğa’da Papa’yı karşıladıktan sonra Riga’daki NATO toplantısına uçmuştu.
Erdoğan, Papa ile görüşmesi sırasında sehpanın üzerinde TRT mikrofonunu görünce, görüşme canlı yayınlanıyor düşüncesine kapılmış. Görüşmeden sonra canlı yayınlandı mı diye sorup, “hayır” cevabını alınca, küplere binmiş.
Bu yüzden hem TRT’den kapsamlı bir savunma istenmiş, hem de Erdoğan danışmanlarından birine “Bu rezalet senin eserin” diye bağırmış. Hem de geziye iştirak eden gazetecilerin duyacağı şekilde.
Mecliste TRT hesaplaşması Papa üzerinden yapılıyor da sanki birileri Papa’nın kıyam duruşundan bir samimiyet testi üretmeye çalışmıyor.
Hürriyet Gazetesi Genel Yayın Yönetmeni Ertuğrul Özkök, Papa’nın Sultanahmet Camiinde kıyamda durduğunu belirterek, “Diyanet İşleri Başkanı Bardakoğlu haç çıkarabilir mi?” diye bir soru ortaya attı.
O konuya geçmeden önce bir noktaya dikkatinizi çekmek istiyorum. Papa’nın ziyareti ile bir kez daha gördük ki, korkularımızdan başka korkacak bir şeyimiz yok.
Papa ziyareti başından sonuna kadar Türkiye ve İslâm dünyası başta olmak üzere insanlık adına başarılarla dolu olarak geçti.
Ertuğrul Özkök’e göre bu bir samimiyet sınavıydı. Hayatının her aşamasında yaşadığı “dönekliği dışarıya bir erdem gibi sunma huyu” olan Özkök, kendinde bir hoşgörü testi yapıyordu.
Ancak yine çok ustaca becerdiği gibi, her şeyi birbirine karıştırarak.
Mecliste muhalefet kulisinden çıkıp, iktidar kulisine geçince, Diyanet’ten sorumlu Devlet Bakanı Mehmet Aydın’ın etrafının gazeteciler tarafından neden sarılı olduğunu işte o zaman fark ettim.
Özkök’ün de din adamı modellerinden olan Mehmet Aydın da, Diyanet İşleri Başkanı Ali Bardakoğlu da defalarca izah ettiler. Papa’nın yaptığı kıyam duruşu bir hoşgörü örneği. Zaten camiyi ziyareti dahi güzel bir adım. Ancak camiyi ziyaret ederken, boynunda taşıdığı ‘haç’a ses çıkarılmaması da göz ardı edilemez karşı bir hoşgörü örneği.
Ancak Papa camide kıyamda durmakla saygısını ifade ederken, orada İslâmiyeti filan seçmiş değil. Saygı gösterdi, kendi saygınlığının artmasını sağladı.
Ayrıca kıyamda dururken, kendi dinine göre dualar okudu.
Amaçları farklı da olsa, Mustafa Başoğlu ve Ertuğrul Özkök çok üzülecekler, ama salavat getirmedi.
Bardakoğlu sadece Hıristiyan dünyasını değil, Budizmin hâkim olduğu ülkeleri dahi ziyarete gittiğinde onların dinî temsilcilerini mutlaka ziyaret ettiğini, ibadet ettiği mekânları ziyaret edip, hürmet gösterdiğini söyledi.
Ayrıca Dışişleri Bakanı Abdullah Gül başta olmak üzere yurt dışında bulunan insanlarımızın birçoğu namaz vakti geldiğinde başka imkânları yoksa en yakın kiliseye girip, namazlarını eda ettikleri biliniyor. Mehmet Aydın’ın da Berlin’de bir kiliseyi ziyareti sırasında tanık olduğu gibi kıbleyi gösteren işaretler de bazı kiliselerde mevcut.
Ayrıca Papa’nın kelime-i şahâdet getirip Müslüman olması ya da kıyamı tamamlayıp, namaza durması gibi bir beklenti olmadığı gibi, Ertuğrul Özkök birkaç saniye huzur makamında beklemenin karşılığı olarak, ayine katılmamızı ya da istavroz çıkarmamızı bizden beklemesin.
İyi ki Papa camide ezanı dinlemedi. Bu kafayla Özkök bize “Camide ezan yerine çan çalacak mısınız?” diye sorar mıydı, bence sorardı...
07.12.2006
E-Posta:
[email protected]
|
