Kasım’ın son günü yapılan Yüksek Askerî Şûrâ toplantısından sonra yayınlanan açıklamada dikkat çeken birkaç nokta vardı:
Biri: Toplantıdan günler önce basında çıkan bazı haberlerde iddia edildiğinin aksine, “irticaî tutum ve davranışları” sebebiyle ihraç edilen personelin sayısı 2’yle sınırlı kaldı.
İkincisi: Buna karşılık yine aynı açıklamada şöyle bir ifadeye de yer verildiği görüldü:
“İç tehdit değerlendirmesinde, önümüzdeki dönemde bölücü terör ve irtica ile mücadelenin devletin tüm olanakları ile birlikte etkin olarak yürütülmesi gerektiği ve bu süreçte Türk Silâhlı Kuvvetlerinın kararlı mücadelesini taviz vermeden sürdüreceği vurgulanmıştır.”
Bu cümlede bölücü terörün önce zikredilmesinin özel bir mesajı var mı, bilmiyoruz. Ancak gizli anayasanın son halinde terörle irticanın eşdeğer tehditler olarak nitelendiğine ilişkin haberleri hatırladığımızda bunun çok fazla bir önem taşımadığını da düşünüyoruz.
Buna karşılık, TSK’dan yapılan son 37 ihracın sadece 2’sinin irtica gerekçeli olması ile, irticanın “devletin tüm olanakları ile etkin mücadele etmesi gereken” bir iç tehdit olarak nitelenmesi arasında gayet belirgin bir çelişki görüyoruz.
Yine açıklamada devletten “etkin mücadele” beklentisi dile getirildikten hemen sonra TSK’nın “kararlı mücadelesini taviz vermeden sürdüreceği”nin vurgulanmasında ise, TSK'nın kendisini diğer devlet organlarından farklı ve özel bir konumda gören tavır ve yaklaşımının devam ettiğini görüyoruz.
Bu arada, açıklamanın bu şekilde dizaynını Başbakanla Genelkurmay arasında varılan bir uzlaşmanın ürünü olarak yorumlayanlar var. Bu iddia doğru ise, irticaî ihraçların 2’yle sınırlandırılmasına karşılık Başbakanın “irtica ile mücadele” için ne gibi adımlar atacağı sorusu gündeme geliyor.
YAŞ açıklamasında dikkat çeken başka bir noktaya gelince:
Diğer 35 ihracın gerekçesi “TSK’nın itibarını sarsacak şekilde disiplin bozucu hareketlerde bulunmak” olarak ifade edilirken, atılan bu kişilerin esrar içtiği tesbit edilen astsubaylar olduğu söyleniyor.
“Otçu astsubaylar” olayı, irtica iddialarıyla dinî ve manevî duygularda meydana getirilen zayıflamanın hazin sonuçlarından biri.
Hadisenin, yıllar önce çok sayıda dindar ve başarılı astsubayın hizmet verdiği Eskişehir Hava Taktik Kuvvet Komutanlığında patlak vermesi ise, ayrıca ibret dolu bir tecellî.
Bu şehirde dindar hava subaylarının varlığı, tâ Bediüzzaman Hazretlerinin hayatta olduğu dönemden beri bilinen bir vâkıa idi.
Hattâ Üstadın Eskişehir’de kendisini ziyaret eden “tayyareci, subay ve askerler”e “Farz namazlarınızı kılsanız, kılamadığınız zaman kaza etseniz, her bir saatiniz on saat ibadet, hususan hava askeri olanların bir saati otuz saat ibadet sevabı kazandırır” dersleri verdiği anlatılır (Tarihçe-i Hayat, s. 405).
Biz de 70’li yıllarda Eskişehir’de çok sayıda dindar astsubayın görev yaptığını yakînen biliyoruz. Ama ne yazık ki, daha sonra esen mâlûm ters rüzgârlar bu durumu değiştirdi.
“Otçular” olayının bunun ardından gelmesi çok düşündürücü...
05.12.2006
E-Posta:
[email protected]
|
