Türkiye'de olduğu gibi, dünya genelinde de ümit verici değişim sinyalleri gözlemleniyor.
İnsanlık camiası, yeni bir oluşun eşiğine gelmiş görünüyor.
Kıyâmet senaryolarından bahsedildiği bir devirde, beşer kàfilesi tercihini barıştan, huzurdan, asayişten yana koyma temayülünde.
Zaten, aksi yönde bir durumun ortaya çıkması halinde, dünyanın da sonu yaklaşmış demektir. Zira insanlık, bugün için dünyayı en az üç kere patlatacak şiddette çeşit çeşit silâhları keşfetmiş ve bunları depolamış durumda.
İşte, bu dehşet tablosu karşısında, alternatif olarak bir tek çıkar yol var: Savaşın yerini barış, terörün yerini asayiş, kirliliğin yerini temizlik almalı.
* * *
Çok uzun yıllardan beridir, özellikle Yeni Asya camiasının seslendirdiği önemli bir hakikat var. O da şudur: Karşımızda nasıl ki "iki Avrupa" varsa, aynen öyle de "iki Amerika" ve dahi "iki Türkiye" gerçeği var.
a) Bunların birincisi sağlam ve güvenilirdir. Üstelik, zaman ilerledikçe, daha da güvenilir hale gelecekler. Çünkü, şeffaf çalışmaktan yanadırlar.
b) "Derin" çağrışımıyla hatırlanan ikincileri ise, güvensiz ve tehlikelidir; çünkü başıbozuktur. Ne zaman ne tür fenalıklar yapacağını kestiremezsiniz. Çünkü, daha çok kapalı devre çalışırlar.
* * *
Amerika'daki (ABD) son seçimler, barıştan yana olan Demokratların canlandığını, hatta şahlanışa geçtiğni gösteriyor. Zira valilik, senato ve temsilciler meclisinde peşpeşe zafer kazandılar. Bu, başta Müslümanlar olmak üzere bütün dünyayı sevindiren bir gelişmedir.
Aynı gerçeğe paralel olarak, savaşsız bir dünyayı düşünemeyen Cumhuriyetçiler için ise, giderek halkın desteğinden mahrum kaldıklarını söylemek mümkün.
Bu da dünya barışı, bilhassa İslâm ülkelerinin huzuru açısından müjde niteliğinde sevindirici bir gelişme.
* * *
AB üyesi ülkeler arasında, Türkiye'ye şiddetli muhalif olanlar var, şüphesiz. Ancak, alınan son bilgilere göre, bu müzmin muhalifler bile Türkiye'nin AB üyeliğinin "askıya alınması"ndan söz etmekten çekiniyor.
AB, Türkiye ile ipleri koparmadığı ve kapıyı tümüyle kapatmadığı müddetçe—ki, kolay kolay kapatamaz—bu vatanda jakobenizmin yeniden hayat bulması mümkün görünmüyor.
Bütün bu gelişmeler gösteriyor ki, birinci Türkiye, birinci Avrupa ve birinci Amerika'da etkisini giderek arttıran bir canlanma var.
Evet, insanlık ciddî bir yol ayrımında: Ya kanlı savaş dalgası, ya da huzurlu barış havası. Genel gösterge, şimdilik ikincisinden yana görünüyor.
Günün Tarihi
Şeyh Sünûsî Ankara'da
15 Kasım 1920: Konya'da ikamet etmekte olan Libya'lı Şeyh Ahmed Sünûsi (1873–1933), Ankara'ya gelerek Millet Meclisi'ni ziyaret etti. Hükûmet erkânı tarafından büyük bir ihtiramla karşılanan Sünûsî'nin şerefine, Ankara'da özel toplantılar düzenlendi.
Aynı zamanda Kuzey Afrika'daki "Senûsîye tarikatı"nın lideri de olan Şeyh Sünûsi Hazretlerinin bu yıllarda Anadolu'da bulunmasının asıl sebebi, işgale karşı vatan savunması yapan Müslüman Türk kardeşlerine maddî–mânevî yardımlarda bulunmaktı.
Yanında bulunan talebeleri millî kuvvetlerimizle birlikte Anadolu'yu bilfiil müdafaaya çalışırken, Sünûsî'nin kendisi de hiç boş durmayıp Müslüman halka moral veriyor ve onları cihada teşvik ediyordu.
Libya çöllerinde
Trablusgarp (Libya), 1911 yılına kadar da Osmanlı'ya bağlıydı. İtalya ise, karşı kıyıda gördüğü bu topraklara uzun yıllardan beri gözünü dikmiş bekliyordu.
Nihayet, beklediği gün geldi ve askerini buradan tahliye etmesi için Osmanlı Devletine ültimatom verdi.
Karşılıklı nota ve ültimatomlardan sonra, bu topraklar kısa sürede savaş alanına döndü. İtalya, karaya asker çıkardı. Burada çok kan döktü, sivil halktan da pekçok insanı esir aldı.
Ancak, kara savaşlarında yine de önemli bir varlık elde edemedi. Çünkü, yerli halk, bilhassa Şeyh Sünûsî'nin bağlıları, Osmanlı kuvvetlerinin yanında yer aldı.
Şeyh Sünûsî, Osmanlı askerlerini vargücüyle himayeye çalıştı.
Üstün ateş gücüne rağmen, kara muharebelerinde hedefine ulaşamayan İtalya, bu kez Ege Denizindeki "12 ada"yı ablukaya aldı.
Osmanlı donanmasının zayıf düşmesi sonucu, 12 ada İtalyanların kontrolüne geçti. (İtalyanlar ise, buraları kademeli bir şekilde Yunanistan'a devretti.)
Libya'dan Anadolu'ya
Müslüman Türkleri yakından tanıdıkça onlara karşı muhabbeti artan Şeyh Sünûsî, İstiklâl Harbinin başladığı yıllarda Anadolu'nun yolunu tuttu.
Yanında getirdiği talebe ve müritleriyle birlikte harbe iştirak etti. "Umumî vaiz" sıfatıyla pekçok belde dolaşarak halkı uyandırmaya ve şuurlandırmaya çalıştı.
İstilâcı ecnebi kuvvetleri Anadolu'yu terk edinceye kadar da Türkiye'de kaldı. 1922 yılında ülkesine döndü. 1933'te Hakk'ın rahmetine kavuştu.
Şeyh Sünûsî'nin Türkiye'den ayrılması üzerine, onun deruhte ettiği mânevî hizmet, bizzat M. Kemal tarafından Üstad Bediüzzaman'a teklif edildi.
Ancak, işgale karşı Kuva–yı Milliye saflarında canla başla çalışan Üstad Bediüzzaman, fikren uyuşmadığı M. Kemal ile çalışmayı tercih etmeyerek, 1923 baharında Van'a gitti.
15.11.2006
E-Posta:
[email protected]
|
